Το χρονόμετρο στο ηλεκτρονικό ταμπλό του σταδίου Καστελάο σημάδευε το 88ο λεπτό εκείνο το ζεστό βράδυ της 4ης Ιουλίου στη Φορταλέζα, όταν οι Βραζιλιάνοι πάγωσαν στην εξέδρα.
Η κραυγή του Νεϊμάρ ακούστηκε μέχρι έξω από το γήπεδο, όταν δέχτηκε την αντιαθλητική γονατιά του Κολομβιανού Σουνίνγκα και η είδηση έπεσε σαν μαχαιριά στην ψυχή ενός ολόκληρου λαού.
Ο Νεϊμάρ (που υπήρχαν φόβοι ακόμα και μήπως μείνει παράλυτος) τερμάτιζε άδοξα την παρουσία του στη γιορτή του ποδοσφαίρου στη χώρα όπου το λατρεύουν όσο κανέναν άλλο. Το δράμα δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί.
Η Γερμανία στον δρόμο προς τον τίτλο διέσυρε ανεπανάληπτα το… δημιούργημα του Φελίπε Σκολάρι.
Ο προπονητής που ντρόπιασε τη Βραζιλία –και ας είχε πάρει το 2002 το τρόπαιο –και που, θυμίζουμε, είχε χάσει επίσης ως διοργανωτής το Euro της Πορτογαλίας με δύο ήττες από την Ελλάδα σε πρεμιέρα και τελικό το 2004.
Τα δάκρυα των Βραζιλιάνων για τον τραυματισμό του «θεού» τους ήταν ατελείωτα και γιγαντώθηκαν μετά το βαρύ και ασήκωτο 7-1 από τα πάντσερ στον ημιτελικό.
Δύο χρόνια αργότερα, στο Μαρακανά του Ρίο, εκεί όπου η Γερμανία είχε σηκώσει το 4ο τρόπαιό της, ο Νεϊμάρ πήρε μίνι εκδίκηση οδηγώντας τη Βραζιλία στο πρώτο χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ιστορία και νικώντας τους Γερμανούς με τον δικό τους τρόπο, τα πέναλτι!
Ο Νεϊμάρ είχε ανοίξει το σκορ –στο τελικό 1-1 στην κανονική διάρκεια και είχε αναλάβει να εκτελέσει και το 5ο και τελευταίο πέναλτι, στέλνοντας στα ουράνια έναν ολόκληρο λαό και όχι μόνο.
Ευρωπαϊκή αύρα
Η μεγάλη πρόκληση πλέον είναι στο Μουντιάλ της Ρωσίας η Βραζιλία να θυμίσει την ομάδα που είχε παρουσιάσει στη Σουηδία το 1958, όπου έγινε η πρώτη εθνική που κατακτούσε Παγκόσμιο Κύπελλο μακριά από την ήπειρό της (χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2010 για να το πετύχει και η Ισπανία στη Νότια Αφρική, αφού πρώτη η Βραζιλία το είχε ξανακάνει στην Ιαπωνία το 2002).
Ο Νεϊμάρ θα είναι το μεγάλο αστέρι της Σελεσάο (αν και προέρχεται από τραυματισμό στο μετατάρσιο) και το έδειξε και στο πρόσφατο φιλικό με την Κροατία όπου σκόραρε το μοναδικό γκολ.
Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ Τίτε
Ενας μύστης στο τιμόνι της Σελεσάο
Οταν ο – εμβληματικός ως αρχηγός, αλλά όχι ως προπονητής – Κάρλος Ντούνγκα απολύθηκε για δεύτερη φορά από τον πάγκο της Βραζιλίας (μετά την κάκιστη εμφάνιση στο επετειακό Κόπα Αμέρικα), η λύση του Αντενόρ Λεονάρντο Μπάτσι – πιο γνωστός ως Τίτε – φάνταζε μονόδρομος και πράγματι πήρε τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού τον Ιούνιο του 2016.
Από τους μεγαλύτερους γνώστες του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου και εντός συνόρων (με την Κορίνθιανς έχει μεγαλουργήσει οδηγώντας την σε κατακτήσεις πρωταθλημάτων Βραζιλίας αλλά και Κόπα Λιμπερταδόρες) έχει φτιάξει ένα συμπαγές σύνολο με ευρωπαϊκή εμπειρία, εμπλουτίζοντάς το με δύο-τρία αστέρια από το πρωτάθλημα της χώρας.
