Παρά τη συγκολλητική ουσία που τους ενώνει και δεν είναι άλλη από την εξουσία, την πολιτική και δυστυχώς πολλές φορές και την αισθητική συμπόρευση, είναι σαφές πως πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να αποκαθαρθούν από τους ΑΝΕΛ. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Αριστείδης Μπαλτάς, ο οποίος άνοιξε το ζήτημα αυτής της φαινομενικά παράδοξης συγκατοίκησης με τη συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ»: «Από τη στιγμή που φεύγουμε από το δίπολο Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο, τα πράγματα τίθενται εκ νέου σε συζήτηση».
Στην πραγματικότητα, το δίπολο Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο έπαψε να υπάρχει την ημέρα της υπογραφής του τρίτου Μνημονίου. Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις συρρικνώθηκαν και πάντως έμειναν εκτός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αλλά όποια ανάγνωση και να κάνει κανείς, η πραγματικότητα είναι μία: το πρόγραμμα τον Αύγουστο τελειώνει. Τυπικά, επομένως, εκπνέει και ο λόγος ύπαρξης της συμμαχίας, η οποία απέκτησε τα χαρακτηριστικά μορφώματος, ανάμεσα στην πάλαι ποτέ ριζοσπαστική Αριστερά και την εθνικιστική Δεξιά.
Αντίθετα από τους ΑΝΕΛ που είναι δημιούργημα της κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ προϋπήρξε –έστω και αν στην κρίση οφείλει τη γιγάντωσή του. Και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά το τέλος της συγκυβέρνησης. Αποκάθαρση όμως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτοκριτική, χωρίς έναν κάποιο απολογισμό. Χωρίς να εξηγηθεί πώς αυτή η ψυχολογική απόσταση που αισθάνονται σήμερα πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάποτε κάτι παραπάνω από αναγκαστική συγκατοίκηση. Πώς έφτασε να γίνει πολιτικός έρωτας.
Τελευταία Νέα