«Τώρα που βγαίνουμε από τα Μνημόνια και θα μπορούμε να αποφασίζουμε οι ίδιοι, αντί να “εκτελούμε εντολές”, πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι». Τάδε έφη Αλέκος Φλαμπουράρης. Η δήλωση θα μπορούσε να εκληφθεί ως διπλής ανάγνωσης. Από τη μια διαβάζεται σαν απόπειρα να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μετριοπαθής και ορθολογικός, σχεδόν κεντροαριστερός. Από την άλλη, θυμίζει κάτι από την παλιά του λεβεντοπερήφανη ρητορική τού «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε», αφού πια –κατά τη φλαμπουράρεια προσέγγιση –δεν θα εκτελούμε εντολές. Αν έχει μια αξία η επισήμανση του πολιτικού πατρός του Πρωθυπουργού, αυτή έχει να κάνει με το τάιμινγκ, όχι με την ουσία –μιας και όσα είπε δεν διαφέρουν από το αφήγημα που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη μεταμνημονιακή εποχή. Τα είπε, όμως, μόλις δύο μέρες μετά την κατάθεση στη Βουλή του πολυνομοσχεδίου της τέταρτης αξιολόγησης. Ενός πολυνομοσχεδίου, τα άρθρα του οποίου μάλλον αναιρούν το συριζαϊκό επιχείρημα «αποφασίζουμε μόνοι μας». Οι γαλάζιοι, λοιπόν, πλην του ύψους των μέτρων και των πρωτογενών πλεονασμάτων αναδεικνύουν κι ένα ακόμη ζήτημα.
Υποθηκεύουμε μόνοι
Το άρθρο 109 του πολυνομοσχεδίου. Γιατί; Επειδή, όπως λένε, με αυτό «η κυβέρνηση βάζει ενέχυρο τη δημόσια περιουσία μέχρι του ποσού των 25 δισ. ευρώ». Πρόκειται για μια εγγύηση που παρέχεται μέσω του περιλάλητου Υπερταμείου διάρκειας 99 ετών. Για τους νεοδημοκράτες, άρα «εμφανίζεται η κυβέρνηση να βάζει τον Ιούνιο 2018 υποθήκη δημόσια περιουσία ύψους 25 δισ. ευρώ, για ένα δάνειο που πήρε τον Δεκέμβριο του 2015 ύψους 3,4 δισ. ευρώ. Για να το καταλάβει κάθε πολίτης, είναι σαν να βάζει κάποιος υποθήκη το σπίτι του, χωρίς καν να παίρνει το δάνειο». Αναφέρονται στο δάνειο 5,4 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τον Δεκέμβριο του 2015, από τα οποία τα 2 επεστράφησαν με την πώληση των περιουσιακών στοιχείων της Εθνικής Τράπεζας. Βέβαια, τα 25 δισ. είναι εγγύηση όχι μόνο για το τραπεζικό πακέτο, αλλά συνολικά για το τρίτο Μνημόνιο. Πολιτικά μιλώντας, πάντως, δεν έχουν τελείως άδικο στην κριτική τους. Υπό την έννοια του τσιτάτου του Βολταίρου, πως «το πνεύμα ιδιοκτησίας διπλασιάζει τη δύναμη του ανθρώπου».
