Ο γεννημένος στον Βόλο το 1969 προπονητής του Ολυμπιακού στο πόλο Θοδωρής Βλάχος είναι μια σπάνια περίπτωση έλληνα προπονητή. Εχει υπάρξει παίκτης του Ολυμπιακού από το 1989 έως το 1998, όμως όταν σταμάτησε το πόλο δεν πίστευε ότι τα ξέρει όλα, όπως άλλοι κι άλλοι. Από το 2000 έως το 2005 υπήρξε βοηθός προπονητή στον Ολυμπιακό κι έμαθε δίπλα σε τρεις τρομερούς δασκάλους: τον Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς, τον Ζόλταν Κάσας και τον Βέσελιν Τζούχο. Δεν ήταν χρόνια που οι βοηθοί αμείβονταν τρομερά, αλλά ο Βλάχος προτιμούσε να μαθαίνει παρά να κόψει δρόμο για να γίνει κάπου πρώτος προπονητής. Το 2002 έζησε από κοντά την κατάκτηση του πρώτου Τσάμπιονς Λιγκ από τον Ολυμπιακό, που τότε κέρδισε στην Ουγγαρία τη μεγάλη Χόνβεντ. Νομίζω ότι ο Βλάχος ονειρευόταν από τότε να ξαναζήσει κάτι ανάλογο. Η επιτυχία που έζησε γέννησε αμέσως έναν μεγάλο στόχο.

Μαθητεία

Παρ’ ότι η μαθητεία του κράτησε πέντε ολόκληρα χρόνια, ο Βλάχος δεν απαίτησε να αναλάβει τον Ολυμπιακό αμέσως μετά, μολονότι όλοι γνωρίζανε το πόσο μεθοδικός είναι και το πόσο Ολυμπιακός νιώθει. Εφυγε από την ομάδα για να τεστάρει τις ικανότητές του δουλεύοντας αλλού ως πρώτος προπονητής κι αφού έκανε με επιτυχία την πρεμιέρα στο Παλαιό Φάληρο, επέστρεψε το 2011 για να αντικαταστήσει τον Βαγγέλη Πάτερο: εκείνη τη σεζόν κέρδισε, ως πρώτος τεχνικός της ομάδας πόλο του Ολυμπιακού, το πρώτο του Πανελλήνιο Πρωτάθλημα –ακολούθησαν κι άλλα.

Φαβορί

Ο Βλάχος έφτασε πολύ κοντά στο να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα πριν από δύο χρόνια. Το 2016 ο Ολυμπιακός του έφτασε στον τελικό, ήταν και φαβορί απέναντι στην Γιουγκ, όμως ηττήθηκε με 6-4 –οι ειδήμονες του πόλο ισχυρίζονται ότι εκείνη η ομάδα του Ολυμπιακού ήταν καλύτερη από την τωρινή. Ο Ολυμπιακός μάλλον πλήρωσε τότε το ότι όλοι είχαν πιστέψει πως θα κατακτούσε το τρόπαιο, όταν στον ημιτελικό είχε αποκλείσει τη Ζόλνοκ –ομάδα δυνατότερη από τη Γιουγκ: όχι τυχαία τη διαδέχτηκε έναν χρόνο αργότερα στον ευρωπαϊκό θρόνο. Η ήττα εκείνη θα μπορούσε να τσακίσει οποιοδήποτε έλληνα προπονητή: η Γιουγκ, που στα Final 8 είναι πάντα παρούσα, είχε κερδίσει τον Ολυμπιακό περισσότερο με την εμπειρία της παρά με την ποιότητά της. Εναν χρόνο αργότερα τον ξανακέρδισε στον προημιτελικό. Ομως ο Βλάχος δεν έχασε την ψυχραιμία του: ένα από τα μυστικά του είναι ότι θυμόταν πως και η ομάδα του Ολυμπιακού, που το 2002 κατέκτησε το τρόπαιο, έναν χρόνο πριν είχε κι αυτή χάσει από τη Γιουγκ, στον πρώτο τελικό που είχε δώσει στην ευρωπαϊκή της ιστορία. Είπαμε: ως βοηθός ο Βλάχος έμαθε πολλά, ένα εκ των οποίων είναι και ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Από σένα εξαρτάται στο δεύτερο ραντεβού να είσαι όσο καλύτερος η περίπτωση απαιτεί.

Ξένοι

Ο Βλάχος για να τα καταφέρει διάλεξε προσεκτικότερα τους ξένους παίκτες της ομάδας φέτος –γνωρίζει άλλωστε ότι ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός είναι ένας νοικοκυρεμένος αθλητικός οργανισμός που δεν πετάει χρήματα από το παράθυρο. Οι τρεις ξένοι βοήθησαν την ομάδα καθοριστικά. Ο Γιόζιπ Πάβιτς, που το Σάββατο κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της καριέρας του είναι 36 ετών, αλλά ο Βλάχος δεν στάθηκε στην ηλικία του: πόνταρε στην κλάση του. Ειδικά στο Final 8 επιβεβαίωσε τον άτυπο τίτλο του κορυφαίου τερματοφύλακα στον κόσμο και πήρε απολύτως δίκαια τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης. Ο Μπούσλιε αποδείχθηκε το θηρίο που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός στη θέση του αμυντικού: στο Final 8 εξολόθρευσε όλους τους αντίπαλους φουνταριστούς. Ο Πάουλο Ομπράντοβιτς είναι η κλασική περίπτωση κομματιού που μια ομάδα χρειάζεται για να συμπληρώσει το παζλ. Ο Ολυμπιακός τον είχε αντιμετωπίσει αρκετές φορές τον κροάτη πολυθεσίτη παίκτη. Ο Βλάχος έλεγε το καλοκαίρι ότι η απόκτησή του είναι κλειδί για τη σεζόν, αφού ο Ομπράντοβιτς μπορούσε να δώσει τις λύσεις που τα δύο προηγούμενα χρόνια η ομάδα έψαχνε. Εγινε μια υπέρβαση στο μπάτζετ, αλλά η επιλογή αποδείχθηκε ορθότατη. Οχι μόνο γιατί οι τρεις είναι σπουδαίοι παίκτες, αλλά και γιατί τους διάλεξε ένας προπονητής που ήξερε τι έψαχνε και που είχε ένα σχέδιο στο μυαλό του.

Φουντούλης

Φυσικά η επιτυχία του Βλάχου βασίστηκε και σε κάτι ακόμα σπουδαίο: στην ωριμότητα του τεράστιου αθλητή που λέγεται Γιάννης Φουντούλης. Γεννημένος στη Χίο το 1988, ο Φουντούλης ξεκίνησε την καριέρα του στο πόλο στον ΝΟ Χίου.

Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε το καλοκαίρι του 2009 –μολονότι ο Ερασιτέχνης ήταν τότε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ο Φουντούλης ταξίδεψε από τη Χίο στον Πειραιά για να παίξει στον Ολυμπιακό, στον οποίο αγωνίζεται μέχρι και σήμερα, χωρίς καλά καλά να συζητήσει για τα χρήματα του συμβολαίου του. Πάνω σε αυτόν ουσιαστικά έχει χτιστεί η ομάδα: όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν λίγοι οι έλληνες παίκτες που έφυγαν –κάποιοι μάλιστα ξαναγύρισαν. Ο Φουντούλης, όμως, δεν πήγε πουθενά: αυτός ήταν πάντα το πρώτο βιολί της ομάδας και στον τελικό, όχι τυχαίο, έκανε το ματς της καριέρας του.

Μυστικό

Ολοι λένε ότι ήταν πάντα ένα παιδί με τρομερά προσόντα, φέτος, όμως, είναι σαν ξαφνικά να ωρίμασε και να άλλαξε επίπεδο. Ισως το μυστικό να είναι ότι τον περασμένο Απρίλιο έγινε ο μπαμπάς μιας υπέροχης κόρης –η αλήθεια είναι ότι τον ακούς να μιλάει και καταλαβαίνεις γιατί είναι γεννημένος πρωταθλητής. «Ο Ολυμπιακός, ειδικά φέτος, έχει πάρα πολλούς πρωταγωνιστές. Δεν στηρίζεται σε πρόσωπα και τα περισσότερα γκολ έρχονται από ομαδική δουλειά» έλεγε χθες όταν τον ρώτησαν πώς αισθάνεται μετά τα τέσσερα γκολ που πέτυχε στον τελικό. «Αν θέλουμε να έχουμε υψηλούς στόχους δεν πρέπει να κοιτάμε το τι κάνει ο καθένας από εμάς, αλλά να είμαστε πανέτοιμοι να δώσουμε τα πάντα για το καλό της ομάδας. Πάντα οι ομάδες νικούν» τόνιζε.

Αβυσσος

Η επικράτηση του Ολυμπιακού στον ευρωπαϊκό τελικό του πόλο είναι ένα σημάδι αισιοδοξίας για τον ελληνικό αθλητισμό. Στο πόλο η χώρα μας έχει παράδοση: η επιτυχία είναι συνέχεια εκείνης του 2002 και θα γεννήσει μια νέα επιτυχία που σύντομα θα τη χαρούμε. Τη σχεδίασε ένας έλληνας προπονητής, που στηρίχθηκε σε έναν σπουδαίο έλληνα αθλητή. Ηρθε σε μια σεζόν που ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός κυριάρχησε σε όλα τα πρωταθλήματα: είναι επιβράβευση μιας συνολικά εξαιρετικής δουλειάς. Για αυτό άλλωστε η ομάδα του Ολυμπιακού δέχτηκε τα συγχαρητήρια του Προέδρου της Δημοκρατίας: ο Προκόπης Παυλόπουλος, ως ανώτατος πολιτειακός παράγοντας, αφιέρωσε στην επιτυχία της ομάδας του Πειραιά λόγια ειλικρινέστατου θαυμασμού. Είναι να απορείς γιατί δεν είπε κουβέντα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Δεν τον συγκινεί το κατόρθωμα; Ή ήταν από μικρός οπαδός της Προ Ρέκο και στεναχωρήθηκε που η ιταλική ομάδα έχασε στην έδρα της; Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…

Τελευταία Νέα