Δεν σου λέω, κι άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν έχουν κάνει προσπάθειες προσεταιρισμού (το γράφω όσο πιο κομψά γίνεται) ψηφοφόρων οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας, διότι η ψήφος δεν γνωρίζει εισοδηματικά κριτήρια, είναι ίδια για όλους. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω δηλαδή. Από τα αλήστου μνήμης προεκλογικά πεντοχίλιαρα που μοίραζε η ΝουΔου παραμονές του ’81 σε όποιον περνούσε έξω από τα πολιτικά της γραφεία, μήπως και καταφέρει την ανακόψει τη λαίλαπα του Ανδρέα, έως τα τριχίλιαρα και τα πεντοχίλιαρα που μοίραζε αφειδώς η κυβέρνηση Καραμανλή παραμονές των εκλογών του 2007 στους πυρόπληκτους, η πολιτική μας Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια λαμπρά δείγματα πολιτικής εξαγοράς ψήφων.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν μου προξενεί καμία έκπληξη η υπόγεια δουλίτσα που κάνει η κυβέρνηση με την «κάρτα αλληλεγγύης», τη λεγόμενη στα χωριά της αδάμαστης ελληνικής υπαίθρου «Κάρτα ΣΥΡΙΖΑ»! Η κάρτα, η οποία «φορτώνεται» κάθε μήνα με ένα ποσό 200 ευρώ σταθερά για κάθε δικαιούχο και από εκεί και πέρα με 100 ευρώ για κάθε ενήλικο μέλος της οικογένειας και με 50 ευρώ για κάθε ανήλικο, δίνει τη δυνατότητα στον δικαιούχο να πραγματοποιήσει αγορές κάθε είδους ακόμη και ηλεκτρονικά!
Κιμπάρικα πράγματα και φτιαγμένα ωραία και με πρόγραμμα…
Φίλος μου από την Ηλεία, που το έχει δει το θέμα να «δουλεύει» στο χωριό του, μου έλεγε το Σάββατο ότι πρόκειται για κανονικό πολιτικό «εργαλείο», διότι οι δικαιούχοι, οι οποίοι είναι πάνω από 600.000 άτομα, πίνουν νεράκι στο όνομα του Τσίπρα που τους τις έδωσε.
Φυσικά δεν θα πέσω στην ευκολία ή τον λαϊκισμό να επισημάνω ποιος κατέχει αυτή την «κάρτα» ούτε αν τη δικαιούται πραγματικά –λ.χ. θα είχε ενδιαφέρον να μας έλεγαν πόσες από αυτές τις κάρτες έχουν δοθεί σε περιοχές όπως το Μενίδι, το Ζεφύρι, το Ιλιον κ.λπ. όπου λειτουργούν ακόμη και ειδικά ιδιωτικά γραφεία, λέει, για την «προώθηση» των σχετικών αιτημάτων…
Θα επισημάνω απλώς ότι προηγούμενες κυβερνήσεις παρείχαν για ορισμένο χρόνο και όχι πέραν του εξαμήνου αυτό το επίδομα αλληλεγγύης, με όρο την εργασιακή επανένταξη του δικαιούχου μέσα σε ένα εξάμηνο. Τώρα όλοι έχουν μετατραπεί σε μόνιμους επιδοματούχους, αφού δεν υπάρχει κίνητρο για να βρουν δουλειά…
Μιλάμε για άλλα κόλπα…
Είμαι σε θέση να αντιληφθώ ότι μπορεί και να χαρακτηριστώ ως κοινωνικά «ανάλγητος» με όλα τα προηγούμενα, αλλά ποσώς με απασχολεί το θέμα –έχω ακούσει τόσα άλλωστε.
Ομως αφιερώνω την αναφορά στην «Κάρτα ΣΥΡΙΖΑ» σε όλους εκείνους εκ της αντιπολιτεύσεως οι οποίοι, αφοσιωμένοι στη μελέτη των δημοσκοπήσεων, βαυκαλίζονται να πιστεύουν ότι οι εκλογές θα είναι ένας υγιεινός περίπατος στην εξοχή. Ε, δεν θα είναι. Γιατί όποιος κατέχει το κράτος είναι όμοιος με εκείνον που δεν έχει μόνο το πεπόνι, έχει και το μαχαίρι…
Στο μεταξύ διαβάζω στο «Εθνος» χθες, «βαρυσήμαντη» (να την κάνει ο Θεός) συνέντευξη του μπαρμπ’-Αλέκου Φλαμπουράρη, όπου ο άνθρωπος, μεταξύ πολλών και διαφόρων άλλων απίθανων, δηλώνει και το ακόλουθο, το οποίο το απέδωσα στον χαριτωμένο τρόπο που χρησιμοποιεί για να κάνει χιούμορ:
«Τώρα που βγαίνουμε από τα Μνημόνια και θα μπορούμε να αποφασίζουμε οι ίδιοι, αντί να “εκτελούμε εντολές”, πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι»!
Υποθέτω ότι δύο τινά συμβαίνουν: ή ότι ο καλαμπουρτζής μπαρμπ’-Αλέκος κάνει πλάκα με ό,τι μας συμβαίνει ή ότι τα «παλιόπαιδα» στο Μαξίμου τού έχουν αποκρύψει ότι θα είμαστε, ελέω 4ου Μνημονίου το οποίο προσυπέγραψαν με όλη τους την καρδιά και χωρίς επιφυλάξεις, υπό αυστηρή επιτήρηση για τουλάχιστον 20 χρόνια ακόμη, και βλέπουμε. (Πρόκειται για το Μνημόνιο που έχει χαρακτηριστεί ως η επιτομή μιας υποταγμένης διαπραγμάτευσης που καταλήγει σε Μνημόνιο διαρκείας με περικοπή κοινωνικών δαπανών – συντάξεων – μείωση αφορολογήτου με στόχο να φτάσουμε το 2022 στο υπερπλεόνασμα του 5,1% του ΑΕΠ. Τι πράγμα να αποφασίζουμε μόνοι μας χωρίς να «εκτελούμε εντολές»;)
Είναι το μόνο που μπορώ να σκεφθώ. Διότι να λέει ψέματα, δεν μπορεί, μεγάλος άνθρωπος είναι.
Δέκατη, δωδέκατη ή δέκατη πέμπτη μέρα σήμερα, έχω χάσει πια τον λογαριασμό, που ο καλόβολος, υπομονετικός, προσηνής και «καλή καρδιά» πρόεδρος Αλέξης περιμένει σκυμμένος πάνω από ένα τηλέφωνο εκείνο το μοναδικό τηλεφώνημα που θα τον βγάλει από το αδιέξοδο, θα του δώσει νέες προοπτικές, χαρά και αισιοδοξία για το μέλλον. Το τηλεφώνημα Ζάεφ. Το τηλεφώνημα που θα του πει «εντάξει, φίλε, τα κανόνισα, βάφτισε με να τελειώνουμε».
Αν και πρόκειται για εντελώς διαφορετική περίπτωση, αυτή η αναμονή δεν έχει κάτι από την αβάσταχτη αναμονή εκείνου του μοναδικού τηλεφωνήματος που περιμένεις από την άλλη για το «ναι», το «όχι», το «μου πέρασε», το «δεν πάει άλλο, τελειώσαμε», το «εντάξει, δεν έγινε τίποτε», το «πάμε γι’ άλλα», το «ξέχασέ με»; Εχει νομίζω. Και επειδή καταλαβαίνω ότι το τηλεφώνημα που δεν γίνεται τού χάλασε ακόμη ένα τριήμερο στο Λαύριο στις κατοικίες του εφοπλιστή Μαρτίνου, πήρα την πρωτοβουλία να αφιερώσω ένα ακόμη –σχετικό –τραγούδι στον πρόεδρο Αλέξη, έξω από τα δικά του ακουστικά πρότυπα. Το έχει γράψει ο κύριος Νίκος Καρβέλας και το έχει τραγουδήσει πρώτη εκτέλεση η κυρία Αννα Βίσση:
«Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας.
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
μες στου μυαλού μου το αβάσταχτο κενό
μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό…
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ
Δώδεκα…»
Υπάρχει και ένα άλλο του φίλου μου Βασίλη Καρρά, που έχει τίτλο «τηλεφωνησέ μου» και που ένας στίχος αναφέρει «ίσως να σου βγει σε καλό», αλλά δεν το καταγράφω, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις. Αφορά μια απεγνωσμένη έως και σπαραξικάρδια έκκληση προς γκόμενα και δεν ταιριάζει στην όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με το (πολυαναμενόμενο) τηλεφώνημα Ζάεφ…
Επιχείρηση συμπίεσης της γνώσης προς τα κάτω. Στο επίπεδο της ισοπέδωσης. Αλλη μια νίκη του κράτους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά της καταραμένης ιδεολογικά και πολιτικά «αριστείας» νομίζω αποτελεί η προκήρυξη (που μου εστάλη, από φίλο αναγνώστη) της πρόσληψης από το υπουργείο Πολιτισμού 186 υπαλλήλων αρχαιοφυλάκων. Διότι η πρόσκληση αφορά ΜΟΝΟ αποφοίτους λυκείου. Πτυχιούχοι ΑΕΙ δεν γίνονται δεκτοί. Δηλαδή είσαι πτυχιούχος, είσαι άνεργος, δεν μπορείς να βρεις δουλειά πουθενά, βλέπεις την προκήρυξη και θέλεις και εσύ να καταθέσεις τα χαρτιά σου; ΔΕΝ μπορείς. Αντιθέτως, όπως διαβάζω στην προκήρυξη, υπάρχει μέριμνα για τις κατηγορίες πολυτέκνων και τέκνων πολυτέκνων, τριτέκνων και τέκνων τρίτεκνης οικογένειας, ατόμων με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50% και ατόμων που έχουν τέκνο, αδελφό ή σύζυγο, καθώς και των τέκνων ατόμων με ποσοστό αναπηρίας 67%, εφόσον προκύπτουν θέσεις για τις κατηγορίες αυτές.
Μετά κλαίνε μερικοί μερικοί διότι ό,τι καλύτερο έχει αυτός ο τόπος φεύγει από τη χώρα και ψάχνεται για δουλειά στο εξωτερικό. Κροκοδείλια δάκρυα…
