Βράδυ της περασμένης Παρασκευής λίγο πριν από τις 22.00. Η αμηχανία έκδηλη στους θεατές που κάθονταν από τη μέση και προς τα πίσω στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ηχος από τρεχούμενο νερό ακουγόταν ξεκάθαρα στο αριστερό μέρος της αίθουσας. Τα πρώτα κεφάλια άρχισαν δειλά να στρέφονται προς την κατεύθυνση εκείνη και λίγα λεπτά μετά γίνονταν όλο και περισσότερα. Οτι κάτι δεν πήγαινε καλά και πως αυτός ο ήχος δεν ήταν μέρος της ενδιαφέρουσας πειραματικής παράστασης «1993» του γάλλου σκηνοθέτη Ζιλιέν Γκοσλέν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών ήταν ξεκάθαρο, καθώς ήταν προφανές πως όσοι κάθονταν μπροστά δεν τον είχαν διόλου αντιληφθεί. Χρειάστηκε να περάσει περίπου ένα δεκάλεπτο ώστε ένα μέλος της παραγωγής να ανέβει επί σκηνής και να διακόψει τον καταιγιστικό ρυθμό της παράστασης. Οι ηθοποιοί αποχώρησαν. Τα φώτα άναψαν και τότε διαπιστώθηκε πως η αρκετά μεγάλη ποσότητα νερού που έτρεχε από την οροφή είχε βρέξει τα καθίσματα και είχε αρχίσει να δημιουργεί μικρά ρυάκια στους διαδρόμους.

Με την ατάκα «έσπασαν τα νερά» να διαδίδεται ανάμεσα στους θεατές σε μια προσπάθεια να διασκεδαστεί η κατάσταση, η αίθουσα εκκενώθηκε για λόγους σφαλείας, καθώς κανείς δεν γνώριζε τι είχε συμβεί και διατυπώθηκε ο φόβος ότι μπορεί το νερό να δημιουργούσε βραχυκύκλωμα στα καλώδια της οροφής. Τελικώς η παράσταση ακυρώθηκε. Οι τεχνικοί υπεύθυνοι των δύο φορέων (Φεστιβάλ Αθηνών και Μεγάρου Μουσικής) κλήθηκαν επειγόντως και διαπίστωσαν πως το πρόβλημα οφειλόταν σε αστοχία στο σύστημα πυρασφάλειας λόγω της χρήσης μεγάλης ποσότητας καπνού για τις ανάγκες της παράστασης (ερώτημα: δεν είχαν γίνει οι απαραίτητες δοκιμές προηγουμένως ή η αναγκαία προσαρμογή του συστήματος στις προδιαγραφές της συγκεκριμένης παράστασης απ’ τους υπεύθυνους του Φεστιβάλ;). Οταν δημοσιοποιήθηκε λίγη ώρα αργότερα το γεγονός στην ιστοσελίδα των «ΝΕΩΝ», θεατές των οποίων τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας υποστήριξαν πως ο ήχος από τρεχούμενο νερό ακουγόταν και κατά τη διάρκεια της πρώτης εκ των δύο παραστάσεων του θιάσου, χωρίς ωστόσο να σημειωθεί διαρροή και διακοπή της παράστασης.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Πού οφείλεται το γεγονός που έπληξε την εικόνα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών; Σε αστοχία υλικού όπως ήταν η αρχική εκτίμηση ή μήπως σε ένα διόλου κοινό μυστικό, ότι δηλαδή το κτίριο του άλλοτε κραταιού οργανισμού πολιτισμού αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα συντήρησης; «Πρόκειται για έναν συνδυασμό», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Νίκος Θεοχαράκης. «Στην παράσταση της Παρασκευής υπήρξε στον χώρο περισσότερος καπνός από όσος στις πρόβες και την παράσταση της Πέμπτης (σ.σ. δεν γνώριζε τη μαρτυρία αναγνώστη μας), γεγονός που έδωσε σήμα ετοιμότητας σε κάποιους σωλήνες του συστήματος πυρασφάλειας οι οποίοι περιείχαν αέρα υπό πίεση. Οταν το σύστημα μέσω αισθητήρων αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει στον χώρο αύξηση στην θερμοκρασία άνω των 57 βαθμών Κελσίου, τότε οι σωλήνες παίρνουν εντολή να απομακρύνουν τον αέρα και να γεμίσουν νερό. Σε έναν από αυτούς λοιπόν πέρασε νερό ενώ δεν έπρεπε. Αυτό δεν μπορούσε να βγει καθώς γνωρίζαμε την ύπαρξη καπνού και γι’ αυτό είχαμε κλείσει τους ψεκαστήρες (sprinklers). Εκεί έγινε η διαρροή. Σαφώς πρόκειται για αστοχία υλικού που πιθανόν να είχαμε δει αν είχαμε κάνει συντήρηση», συνεχίζει ο πρόεδρος του ΜΜΑ.

Παραδέχεται λοιπόν ότι η συντήρηση του κτιρίου είναι ελλιπής; Και επιβεβαιώνει τις πληροφορίες ότι στα γραφεία που βρίσκονται πίσω από την Αίθουσα Τριάντη τον χειμώνα εργαζόμενοι μάζευαν τα νερά της βροχής με τους κουβάδες; Οπως και ότι τα πολυκαιρισμένανοβοπάν της ψευδοροφής θρυμματίζονται λόγω της υγρασίας; «Ομολογώ το πρόβλημα της έλλειψης συντήρησης», λέει ο Νίκος Θεοχαράκης. «Δεν έχουμε το 1,5 εκατ. ευρώ που χρειαζόμαστε επιπλέον για να κάνουμε όλες τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης. Ομως ακόμη κι αν είχαμε τα χρήματα που απαιτούνται για τις εργασίες συντήρησης, το συγκεκριμένο πρόβλημα που προέκυψε την Παρασκευή ίσως και να μην το είχαμε εντοπίσει διότι δεν θα βρισκόταν στις άμεσες προτεραιότητές μας. Αυτή τη στιγμή το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών παίρνει επιχορήγηση από το κράτος 4,5 εκατ. ευρώ ετησίως, ποσό που δεν καλύπτει τα λειτουργικά του έξοδα, τα οποία ανέρχονται περίπου στα 10 εκατ. ευρώ. Τη διαφορά προσπαθούμε να την καλύψουμε μέσω χορηγιών, με τη διοργάνωση συνεδρίων και από τα εισιτήρια».

«Εχουμε μία Φεράρι και τη νοικιάζουμε στην Uber»

«Το πρόβλημα με το ΜΜΑ δεν είναι μόνο εκείνο της συντήρησης, το οποίο σας είπα εξαρχής ότι υπάρχει» επισημαίνει ο Νίκος Θεοχαράκης. «Είναι να καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε την αίθουσα Τριάντη, ώστε να μπορέσει να φιλοξενήσει μεγάλες όπερες και ορχήστρες. Αυτή τη στιγμή είναι σαν να έχουμε μια Φεράρι και να τη νοικιάζουμε στην Uber. Καλά είναι και τα συνέδρια – άλλωστε έχει κατασκευαστεί για να καλύπτει και τέτοιες ανάγκες με μικρόφωνα δίπλα σε κάθε θέση και σύστημα ψηφοφορίας – και οι τελετές αποφοίτησης, αλλά χρειάζεται και μεγάλες παραγωγές τις οποίες δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε οικονομικά».

Η κακή εικόνα που έδωσε το Μέγαρο με το συμβάν της Παρασκευής ωστόσο έρχεται να προστεθεί στο ήδη πληγωμένο προφίλ του, που δεν περιορίζεται μόνο σε όσα συμβαίνουν πίσω από τη σκηνή, αλλά και σε όσα αντιμετωπίζουν οι θεατές στους χώρους υγιεινής, καθώς παρατηρείται συχνά το φαινόμενο να μην υπάρχει διαθέσιμο χαρτί. «Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να ξαναδούμε. Σαφώς και δεν οφείλεται στα προβλήματα χρηματοδότησης το ζήτημα αυτό, αλλά μάλλον σε κακό συντονισμό. Πιθανόν να πρέπει να λειτουργούν πιο δυνατά τα μηχανήματα που στεγνώνουν τα χέρια με αέρα ή να τελειώνουν γρήγορα οι χάρτινες πετσέτες, οπότε οι θεατές καταναλώνουν περισσότερο χαρτί υγείας για τα χέρια τους, με αποτέλεσμα να τελειώνει νωρίτερα. Θα το φροντίσουμε», καταλήγει ο πρόεδρος του ΜΜΑ.