Για τον Ιησού Χριστό της θρησκευτικής πίστης οι απόψεις διίστανται, αναλόγως με το δόγμα που ασπάζεται κάθε χριστιανός, αφ’ ης στιγμής όμως μιλάμε για δόγματα, μοναδικό προαπαιτούμενο είναι η πίστη και οι αποδείξεις περιττεύουν: συνήθως ενστερνίζεσαι το δόγμα που κυριαρχεί στο περιβάλλον σου και δεν ασχολείσαι περαιτέρω. Για τον Ιησού Χριστό της ιστορίας οι απόψεις επίσης ποικίλλουν, αλλά εδώ οι αποδείξεις –ό,τι φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη –παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο. Αλλοι θεωρούν ότι ο Ναζωραίος ως ιστορικό πρόσωπο δεν υπήρξε ποτέ, άλλοι ότι ήταν ένα αμάλγαμα ιστορικών προσώπων με πολλά μυθολογικά καρυκεύματα και άλλοι ότι ήταν ένας τυπικός κάτοικος της Γαλιλαίας εκείνη την εποχή: ένας αγράμματος Εβραίος. Ούτε στα τέσσερα ευαγγέλια ούτε σε κάποια άλλη πηγή γίνεται λόγος για επιστολές που έγραψε ο Ιησούς προς οιονδήποτε.
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι, εάν αύριο βγείτε και δηλώσετε on camera, όπως έκανε ο Κυριάκος Βελόπουλος, ότι έχετε στην κατοχή σας και πουλάτε σε ευτελή τιμή τις επιστολές που έγραψε ο ίδιος ο Χριστός με τα χεράκια του –στην αραμαϊκή, στην ελληνική ή και, γιατί όχι, στη γλώσσα των Νεφελίμ –οι σπουδαιότεροι διευθυντές των μεγαλύτερων μουσείων του κόσμου θα αρχίσουν να δαγκώνουν ο ένας την καρωτίδα του άλλου και όσοι επιζήσουν θα απλώσουν στα πόδια σας το βάρος σας σε χρυσάφι για να τις αποκτήσουν. Εάν τίποτε από όλα αυτά δεν συμβεί, αλλά απεναντίας, μονάχα μια ιστοσελίδα ειδικευμένη στις απάτες, τα Ellinika Hoaxes, ασχοληθεί μαζί σας για να σας ξεσκεπάσει και εάν, επιπλέον, εσείς πάλι on camera αρνηθείτε ότι ισχυριστήκατε πως κατέχετε τις επιστολές του Ιησού και αποκαλέσετε «ζώα» όσους σας ξεφώνισαν (επειδή προφανώς εκλαμβάνετε την κάμερα ως μπιμπελό για κουφούς και αόμματους), τότε, σε οποιαδήποτε ευνομούμενη πολιτεία, θα πρέπει εφεξής να συνομιλείτε μονάχα με τον εισαγγελέα, τον ανακριτή, τον δικαστή και τον αρχιφύλακα στον Κορυδαλλό.
Εγκλήματα ιδιαζόντως ειδεχθή βλέπουμε πλέον καθημερινά (το YouTube μεταλλάσσεται συν τω χρόνω σε χωματερή τέτοιων εγκλημάτων), αλλά τα πιο ειδεχθή, έχω την αίσθηση, δεν συνάδουν τόσο με το σπλάτερ, όσο με την ευπιστία. Η εκμετάλλευση της ευπιστίας, της ανάγκης του απλοϊκού ανθρώπου να βρει εύκολη και γρήγορη ανακούφιση στα βάσανά του, ο προσπορισμός κέρδους από τη χειραγώγηση της μαζικής αφέλειας, είναι από τα πιο ειδεχθή κακουργήματα και παραδόξως εδώ, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δεν τυγχάνει της ανάλογης αντιμετώπισης από τη δικαιοσύνη. Εδώ, το πολύ-πολύ, να σε κράξουν στα τηλεοπτικά κατινοδικεία, να γελάσουν μαζί σου (αλλά, πρωτίστως, να γελάσουν με εκείνους που σε πιστεύουν) και, πριν αλέκτορα φωνήσαι, να ασχοληθούν με το επόμενο «παρατράγουδο». Το ενδεχόμενο εσύ, εντελώς in cold blood, να θησαυρίζεις από την αμάθεια των πολλών, δεν δείχνει να ιδρώνει το αφτάκι καμίας εισαγγελικής αρχής και δεν προκαλεί καμία αυτεπάγγελτη παρέμβαση. Στο φινάλε –σου λένε οι ανεκτικοί –κανένας δεν υποχρεώνει κανέναν να αγοράσει τα μαντζούνια ενός τσαρλατάνου.
Δεν θα δυσκολευόμουν να συμφωνήσω εάν η απάτη περιοριζόταν σε επίπεδο φτωχοδιαβόλων. Αλλωστε η έκφραση «κλέβεις παγκάρι εκκλησίας» έχει διττή σημασία: είναι πανεύκολο να κλέψεις ένα παγκάρι, αλλά και πόσα λεφτά πια να βρεις εκεί; Είναι τόσο κολάσιμο να συμπληρώσει το υστέρημά του με «θαυματουργά» μαραφέτια –οστά αγίων, τίμιο ξύλο, αγίασμα –ένας παπάς που ψωμολυσσάει; Τι γίνεται ωστόσο όταν αλλάζουμε πίστα; Οταν ένας μητροπολίτης, όπως ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, μοιράζει «ευλογημένα» στυλό σε υποψηφίους με το προσωπικό του λογότυπο; Ούτε τότε διαταράσσουμε τη σιέστα του εισαγγελέα; Και πότε τη διαταράσσουμε;
Τελευταία Νέα