Οκτώ ημέρες μετά την απροσδόκητη εκλογή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, τον Ιανουάριο του 2016, ο Κυριάκος Μητσοτάκης όρισε τους δύο αντιπροέδρους του κόμματος. Ο ένας ήταν ο μετριοπαθής Κωστής Χατζηδάκης. Ο άλλος ήταν ο λιγότερο μετριοπαθής Αδωνις Γεωργιάδης. Με τον τρόπο αυτό, ο νέος αρχηγός ικανοποίησε και τις δύο πτέρυγες του κόμματός του.

Η ισορροπία αυτή διατηρήθηκε για αρκετό διάστημα. Ωσπου το κόμμα άρχισε σιγά σιγά να γέρνει. Η πρώτη αφορμή ήταν τα διάφορα νομοσχέδια κοινωνικού χαρακτήρα που κατέβασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ η αντίδραση δεν ήταν μόνο πολιτική, ότι δηλαδή πρέπει πρώτα να πέσει η κυβέρνηση και μετά συζητάμε όλα τα υπόλοιπα. Ηταν και ουσιαστική: αφού έσπασε στα τρία στην ψηφοφορία για το σύμφωνο συμβίωσης, η Νέα Δημοκρατία καταψήφισε το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. «Θα δούμε φοβερά πράγματα», προειδοποίησε ο Αδωνις, «θα δούμε ισοβίτη να κάνει αλλαγή φύλου για να πάει στις γυναικείες φυλακές»…

Το πραγματικό τεστ όμως για την ταυτότητα του κόμματος, όλοι το ήξεραν, θα ήταν τα εθνικά θέματα. Το Κυπριακό και το Μακεδονικό. Στο πρώτο, ο κίνδυνος απεφεύχθη, η λύση δεν ήρθε ποτέ. Στο δεύτερο, έσπασε ο διάβολος το ποδάρι του κι έκατσε η συμφωνία. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κλήθηκε λοιπόν να αποφασίσει αν θα παραμείνει συνεπές στην παλιότερη πολιτική του υπέρ ενός συμβιβασμού που θα βασίζεται σε σύνθετη ονομασία erga omnes ή θα προτάξει τον στόχο της απομάκρυνσης της κυβέρνησης.

Δεν έκανε τίποτα από τα δύο. Δεν αρκέστηκε να καταγγείλει την έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης του Πρωθυπουργού εξαιτίας της συμπεριφοράς του εταίρου του. Απέρριψε την ίδια τη συμφωνία, και μάλιστα πριν ακόμη την παραλάβει επισήμως. Ο αντιπρόεδρος τη χαρακτήρισε «απαράδεκτη», ο αρχηγός «κακή». Η αποδοχή της «μακεδονικής γλώσσας» και της «μακεδονικής εθνότητας» συνιστούν μη αποδεκτή εθνική υποχώρηση, είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Δεν θα διχάσουμε τους Ελληνες για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς».

Είναι η φράση αυτή «Μητσοτάκης»; Συμφωνεί ο μετριοπαθής αρχηγός με τη χάραξη κόκκινης γραμμής για όνομα, γλώσσα και εθνότητα; Οσοι τον ξέρουν, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, δύσκολα θα απαντούσαν θετικά. Οι περισσότεροι λένε ότι δεν τα πιστεύει αυτά που λέει, αλλά είναι παγιδευμένος, η επίδειξη αδιαλλαξίας είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσει το κόμμα ενωμένο. Και μετά; Πώς θα ανακοπεί και, πολύ περισσότερο, πώς θα αντιστραφεί η «αδωνοποίηση» της ελληνικής Κεντροδεξιάς;

Η κατάθεση πρότασης μομφής αποτελεί μια προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να αποφύγει τις κατηγορίες για τη δική της ιδεολογική ασυνέπεια και να επικεντρωθεί στις κατηγορίες για την πολιτική σχιζοφρένεια του κυβερνητικού συνασπισμού. Για άλλη μια φορά, ένας ουσιαστικός διάλογος για μια μεγάλη εκκρεμότητα της εξωτερικής πολιτικής αποδεικνύεται αδύνατος. Για άλλη μια φορά, μια «ιστορική» ευκαιρία υπάρχει κίνδυνος να χαθεί.

Τελευταία Νέα