Βάστα Ιβανόφ, κουράγιο Γκρούεφσκι, Μίτσκοσκι μην το βάζεις κάτω, στέλνουν ενισχύσεις Σαμαράς, Μητσοτάκης, Καμμένος. Θα οργανωθούν κοινά συλλαλητήρια –και αυτή τη φορά ο Βίκτορ Ορμπαν θα είναι αυτοπροσώπως παρών να τιμήσει τους έξι «θαρραλέους και συνετούς ηγέτες που δεν υποχωρούν στην πίεση ξένων δυνάμεων». Μπορεί και από την Ιταλία να στείλει ενισχύσεις ο Ματέο Σαλβίνι –το σίγουρο είναι πως η Μαρίν Λεπέν δεν θα αγνοήσει το μεγάλο γεγονός τής εκ νέου απόδειξης του «αντιστασιακού ήθους των Βαλκανίων», όπως θα τονίσουν σε νέες παρεμβάσεις τους οι μαθητές του Νίκου Σβορώνου.
Φυσικά, ο σεβερνομακεδονισμός δεν θα περάσει: όπως κατάφερε ο Τάσσος Παπαδόπουλος στο δημοψήφισμα του 2004 να ανατρέψει το Σχέδιο Ανάν κλαυθμυρίζοντας «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα» –ήτοι: δεν θα γίνω εγώ από πρόεδρος κοινοτάρχης -, έτσι και ο Γκιόργκι Ιβανόφ θα ανατρέψει στο δικό του δημοψήφισμα τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ, δακρύζοντας πατριωτικά «παρέλαβα Μακεδονία, δεν θα παραδώσω Σεβερναμακεδονία». Θα ξαναβρεθούμε λοιπόν εκεί όπου βρισκόμαστε εδώ και 30 χρόνια, χάρη στον τυχοδιώκτη Αντώνη Σαμαρά που τολμάει να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ώς και ο Δημήτρης Κουτσούμπας ξέχασε πως η προκάτοχός του Αλέκα Παπαρήγα ήταν η μόνη που συνδύασε τη λογική με τη φιλοπατρία στη θλιβερή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών του 1992.
Προδοσία το Σχέδιο Ανάν του 2004; Με βάση εκείνο, θα είχαν αποχωρήσει πια τα τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο. Προδοσία οι συνθήκες Ζυρίχης – Λονδίνου του 1959; «Ενωση, Ενωση» αλαλάζαμε πριν από 60 χρόνια στις πλατείες όπου μας καλούσαν οι ηγέτες μας –η συνέχεια είναι πασίγνωστη. Σήμερα οι ηγέτες υποδεικνύουν πως «Η Μακεδονία Είναι Ελληνική».
Και βεβαίως, «ο κ. Τσίπρας δεν έχει καμιά πολιτική νομιμοποίηση να δεσμεύσει τη χώρα» επανέρχεται λέξη προς λέξη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη εν έτει 2018 η φράση που έλεγε και ξανάλεγε ο Αλέξης Τσίπρας το 2014: «Η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να παίρνει αποφάσεις που δεσμεύουν τη χώρα». Γελοίο ή τραγικό;
Déjà vu, «τα έχουμε ξαναδεί» όλα αυτά: την αποθέωση της μικροπολιτικής, την ανελέητη σύγκρουση για την εξουσία, την αδιαφορία για την πατρίδα. Προφανώς, δεν είναι υπεράνω των μικροσυμφερόντων τους Αλέξης Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ –αλλά το συμφέρον τους αυτή την εποχή ταυτίζεται με το δημόσιο συμφέρον: έφθασαν σε συμφωνία win win και για τις δύο χώρες και για τους εαυτούς τους. Για τούτο και οι αντίπαλοί τους θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την ανατρέψουν. Αλλά έτσι κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε και στο déjà vécu, στις καταστροφές που «έχουμε ξαναζήσει».
