Οσοι, κατά καιρούς, έχουν υποστηρίξει τη λύση του Μακεδονικού, επειδή θεωρούν ότι η Ελλάδα μάλλον να κερδίσει έχει από την καλή γειτονία με την ΠΓΔ της Μακεδονίας, έχουν δίκιο. Καλώς ή κακώς, όμως, η όποια συμφωνία προκύψει (αν φτάσει ποτέ στη Βουλή συμφωνία) δύσκολα θα βρει την ομόθυμη στήριξή της στην Ελλάδα, ακόμα και από εκείνους που πιστεύουν ότι απλώς έτσι κλείνει μια δυσάρεστη εκκρεμότητα.

Επειδή, ακόμα κι αν κάποια στιγμή κλείσει μια δυσάρεστη εκκρεμότητα, ανοίγουν διάφορες άλλες εκκκρεμότητες, πολύ πιο δυσάρεστες και πολύ πιο επιζήμιες. Με ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εργάζεται για την πάρτη του ακόμα κι όταν ασχολείται με τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής. Σε μια περίπτωση μάλιστα, η βαθύτατη περιφρόνηση του θεσμικού πλαισίου που έδειξε υποσχόμενος στον Ερντογάν ότι θα του παραδώσει τους οκτώ τούρκους φυγάδες, οδήγησε στην επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας, χειρότερα, οδηγεί σε αναβίωση των διαιρέσεων της ελληνικής κοινωνίας.

Βεβαίως, τα επικοινωνιακά υπόγεια του Μαξίμου έχουν βρει τη νέα καραμέλα: εθνικισμός είναι ό,τι ωθεί τη ΝΔ στην Ακροδεξιά. Λόγια του αέρα, όταν μάλιστα ο ακροδεξιός συνεταίρος του Τσίπρα, ο Πάνος Καμμένος, φρόντισε να κάνει διακριτή την πρόθεσή του να μην ψηφίσει καμία συμφωνία. Με αποτέλεσμα μια κυβέρνηση να μην έχει την πλειοψηφία για να επιβάλει κοινοβουλευτικώς την επιλογή της, και να ζητά επιθετικά την ψήφο στελεχών της αντιπολίτευσης, τα οποία παροτρύνει σε αποστασία. Αραγε, όσα στελέχη της Κεντροαριστεράς στηρίξουν Τσίπρα στο Μακεδονικό, θα τον στηρίξουν και στο υπόλοιπο πακέτο, στους οικονομικούς σχεδιασμούς της φτώχειας, της μιζέριας και, ενδεχομένως, μιας πιθανής νέας περιπέτειας της υποθηκευμένης χώρας; Θα πάρουν, δηλαδή, ολόκληρο το μενού, αφήνοντας στον Καμμένο το α λα καρτ;

Κατά τα άλλα, περί εθνικισμού και κοινής γνώμης, προσφεύγω σε μια φράση του συνεργάτη αυτής της εφημερίδας, καθηγητή Βασίλη Βαμβακά: «Αν ο έλληνας εθνικιστής δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έπρεπε να υπογράφουμε τα Μνημόνια για να επιβιώσουμε, είναι ακόμη πιο δύσκολο να τον πείσεις ότι πρέπει να κάνει μια (λογική) υποχώρηση από τις συμβολικές ορίζουσες της ταυτότητάς του, ενώ δεν υπάρχει κανένα ζήτημα δικής του ανάγκης ή πίεσης γι’ αυτό».

Που σημαίνει: Εύγε, κύριε Τσίπρα, για το επίτευγμά σου. Εύγε –και φεύγε.

Τελευταία Νέα