Στην προχθεσινή συνέντευξή του, ο Πρωθυπουργός ήταν κατηγορηματικός όταν ερωτήθηκε για τον συνεταίρο και συγκυβερνήτη του. «Ο Πάνος Καμμένος […] θα τηρήσει στάση αρχών. Δεν είναι έμπορος πατριωτισμού γι’ αυτό δεν ρίχνει την κυβέρνηση».

Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται. Κι ο Αλέξης Τσίπρας δεν κρύβει τον έρωτά του για τον συγκυβερνήτη του. Τους ένωσε η ζωή. Η έκφραση ενός γενικευμένου αντιευρωπαϊσμού, η μετατροπή του σε αντιμνημονιακό αγώνα, η συκοφαντική απαξίωση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, η προσπάθεια χειραγώγησης του Τύπου και της Δικαιοσύνης, η εσκεμμένη χρήση ψεμάτων για να πειστούν οι κουρασμένοι πολίτες να τους ψηφίσουν, ο εθνικισμός του αυτάρκους έθνους-«φιλέτου» το οποίο οι ξένοι ονειρεύονται να σκλαβώσουν.

Ο αντικαπιταλιστικός αντιδυτικισμός συνάντησε την παραδοσιακή εθνικοφροσύνη, μαζί ύμνησαν το περίκλειστο έθνος και, δήθεν, την άλλη Ευρώπη ώσπου να καταλάβουν την εξουσία. Εκτοτε, αλληλοσυμπληρώνονται. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται στο αριστερό ακροατήριο, οι δε ΑΝΕΛ σε παραδοσιακούς εθνικόφρονες. Στόχος, στις εκλογές να ξανακυκλώσουν και να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους.

Αλλά πώς; Επιδιώκοντας πρωτίστως να πείσουν τους ξένους (που τους στηρίζουν, επειδή αποδείχτηκαν πιο πρόθυμοι απ’ όλους να κάνουν ό,τι ζητούν) ότι είναι στις υπηρεσίες τους, γι’ αυτό κυρίως ο Τσίπρας ανακίνησε το Μακεδονικό –χρησιμοποιώντας επ’ ωφελεία του τις ιδεολογικές συμπαραδηλώσεις του.

Αλλά ό,τι κάνουν, κι αυτή τη φορά παίζεται όπως συνήθως, σε δυο ταμπλό. Ο Τσίπρας αναζητεί στο Μακεδονικό μια νέα συμβολική ταυτότητα κι ένα νέο κοινό που θα τον βοηθήσει να αναπληρώσει απώλειες, ελπίζοντας πάντα ότι θα καταφέρει διασπαστικό πλήγμα στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ενώ ο Καμμένος διαφωνεί με τους χειρισμούς του αλλά παραμένει στην κυβέρνηση (η «στάση αρχών»). Το παρανοϊκό είναι, ωστόσο, ότι τον Καμμένο τον προσπερνούν εύκολα οι διάφοροι «ιδεολόγοι», πάντα πρόθυμοι να επιβραβεύσουν, και να ψηφίσουν, ό,τι εκείνος δεν ψηφίζει. Ετσι, η συγκυβέρνηση παραμένει αρραγής, συνεχίζει να υπόσχεται ανέφικτους στόχους στα κορόιδα που πληρώνουν το κόστος –και καλεί τους πιο ιδεολόγους από τα κορόιδα να συνεχίσουν να τη συντηρούν. Φοβερή πατέντα.

Από χθες έχουμε ένα ακόμα Μνημόνιο, νέες περικοπές, ακόμα περισσότερη φτώχεια. Αλλά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (ο βήχας και ο έρωτας) σκοπίμως μετατοπίζουν το αντικείμενο του ενδιαφέροντος στο Μακεδονικό, αναζητώντας τους «χρήσιμους ιδεολόγους» που θα επανεπιβεβαιώσουν το αρραγές της εξουσίας τους. Οσοι τους στηρίξουν, ακόμα μια φορά, είναι άξιοι της τύχης τους.

Τελευταία Νέα