Τυγχάνει ο σημερινός τέταρτος τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ να συμπίπτει με την 31η επέτειο του θριάμβου της Εθνικής επί της Σοβιετικής Ενωσης στο Ευρωμπάσκετ του 1987 και μένει να φανεί στα χέρια τίνος τίμιου γίγαντα θα… κάτσει η νίκη ή η πρόκριση!
Το γράφω επίτηδες αυτό, διότι εκείνο το αλησμόνητο βράδυ, ο Φίλιππος Συρίγος, πάνω στην ένταση της περιγραφής του, όταν ο Αργύρης Καμπούρης ετοιμαζόταν να εκτελέσει τις ελεύθερες βολές, είχε πει ότι «η πρόκριση βρίσκεται στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα». Η νίκη, ήθελε να πει…
Απόψε λοιπόν θα συμβεί είτε το ένα είτε το άλλο: στο πλαίσιο αυτού του επετειακού, σχηματικού και σημειολογικού πνεύματος, ή ο Νίκολα Μιλουτίνοφ και οι συμπαίκτες του θα ισοφαρίσουν και θα προκριθούν (στον πέμπτο τελικό) ή ο Ιαν Βουγιούκας και οι δικοί του σύντροφοι θα νικήσουν και θα φύγουν πρωταθλητές από το Νέο Φάληρο.
Σαν σήμερα το 2015 στο ίδιο γήπεδο ο Ολυμπιακός νικούσε τον Παναθηναϊκό με 93-74 και κατακτούσε τον τίτλο με sweep. Τρία χρόνια αργότερα το σκορ είναι 2-1 υπέρ του Παναθηναϊκού, ο οποίος έχει να ξοδέψει δυο «κανονάκια», ενώ οι οικοδεσπότες παίζουν τα ρέστα τους.
Υπό το βάρος του 1-2 και της απειλής να χάσουν για δεύτερη απανωτή σεζόν ένα πρωτάθλημα στο σπίτι τους και να ξαναμείνουν με άδεια χέρια οι Κόκκινοι παίζουν ένα (no tomorrow ή μάλλον) no… Sunday game και δεν έχουν άλλη επιλογή από την αντίδραση για να σώσουν την παρτίδα και το τομάρι τους.
Στον αντίποδα οι Πράσινοι έχουν με το μέρος τους την άνεση του 2-1, το πλεονέκτημα έδρας, το σερί των τεσσάρων νικών στο Νέο Φάληρο, το momentum και την… Ιστορία που γράφει ότι από τις 17 ομάδες οι οποίες προηγήθηκαν με 2-1 οι 14 στέφθηκαν πρωταθλήτριες.
