Δύο ομάδες που δεν δέχονται εύκολα γκολ, η Βραζιλία και η Ελβετία, θα προσπαθήσουν αύριο βράδυ (21.00 – ΕΡΤ1) να ξεκινήσουν με το δεξί το Παγκόσμιο Κύπελλο και να μη μείνουν στην ισοπαλία, όπως είχε γίνει παλαιότερα (2-2) στο μοναδικό τους ραντεβού στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ηταν στο μακρινό 1950 όταν η Βραζιλία είχε φιλοξενήσει τη διοργάνωση και τότε οι Ελβετοί ισοφαρίζοντας στο 88′ με τον Φατόν (δεν αρκούσε αυτή η ισοπαλία για να ακολουθήσουν τους γηπεδούχους στην επόμενη φάση, όπου πέρασε η Σερβία) είχαν «χτυπήσει» το πρώτο καμπανάκι στην ομάδα του Φλάβιο Κόστα για τα αμυντικά τους κενά.

Δεν το άκουσαν και ο Γκίτζια έκανε το Μαρακανά να «σιωπήσει»!

Μοιρασμένες νίκες

Από τότε η Βραζιλία και η Ελβετία συναντήθηκαν δύο φορές, το 2006 και το 2013, σε φιλικά παιχνίδια και μοιράστηκαν τις νίκες. Οι Νοτιοαμερικάνοι θέλουν σε αυτή τη διοργάνωση να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, καθώς τα 10 γκολ που δέχθηκαν στα δύο τελευταία παιχνίδια τους σε Μουντιάλ τούς έχουν αφήσει ορθάνοιχτες πληγές, καθώς αυτά ήρθαν στη διοργάνωση που φιλοξένησε η πεντάκις παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2014.

Και τα τρία γκολ (3-0) από την Ολλανδία στον αγώνα της 3ης θέσης δεν ήταν τόσο οδυνηρά όσο κόστισε η ξεγυρισμένη εφτάρα που εισέπραξε από τη –μετέπειτα πρωταθλήτρια κόσμου –Γερμανία στον αξέχαστο ημιτελικό του Μπέλο Οριζόντε.

Για την ακρίβεια, με αυτό το… συνονθύλευμα που είχε φτιάξει ο «διαχειριστής» Φελίπε Σκολάρι (αφήνοντας έξω έμπειρους παίκτες) σε συνδυασμό με την απουσία σε αυτό το παιχνίδι του Νεϊμάρ (τραυματίας) και του αρχηγού Τιάγκο Σίλβα (τιμωρημένος) η Βραζιλία ήταν τυχερή που έφτασε και ως εκεί, καθώς έπρεπε να μείνει νωρίτερα εκτός Μουντιάλ από τη Χιλή, την οποία απέκλεισε με μεγάλη τύχη στα πέναλτι στους «16».

Τον απίθανο Σκολάρι (ο οποίος πάτησε πάνω στην επιτυχία του 2002 και αγνόησε την ποδοσφαιρική λογική και την ποιότητα των έμπειρων παικτών που άφησε εκτός) διαδέχθηκε ο Κάρλος Ντούνγκα και η Βραζιλία πήγαινε στα… βράχια από τον άλλοτε εμβληματικό αρχηγό της.

Αλλά άλλο να παίζεις και άλλο να κοουτσάρεις…

Πριν από δύο χρόνια η έλευση ενός κανονικού προπονητή (και μεγάλου γνώστη του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου εκ των έσω), του Τίτε, άλλαξε τα δεδομένα και η Σελεσάο έγινε η πρώτη ομάδα –μέσω προκριματικών, καθώς η Ρωσία ως διοργανώτρια είχε ήδη εξασφαλίσει τη συμμετοχή της –που προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο στόχος είναι να φτάσει και πάλι ύστερα από 16 χρόνια στον τίτλο, αλλά δεν είναι εύκολο. Απλά αυτή η Βραζιλία συνδυάζει μια ομάδα με ταλέντο που προσέχει ιδιαίτερα και την άμυνά της και δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει φάει γκολ σε όλα τα τελευταία φιλικά (3-0 την Αυστρία και τη Ρωσία, 2-0 την Κροατία και 1-0 εκτός έδρας τη Γερμανία). Οι Ελβετοί έχουν δεχθεί από την πλευρά τους μόλις ένα γκολ στο φιλικό με την Ισπανία (1-1) ενώ έχουν νικήσει την Ελλάδα (1-0), τον Παναμά (6-0) και την Ιαπωνία (2-0) κρατώντας το μηδέν, με τον στόχο να είναι σαφώς η πρόκριση στην επόμενη φάση.

Ετσι κι αλλιώς οι Ελβετοί τα καταφέρνουν καλύτερα στα Παγκόσμια Κύπελλα απ’ ό,τι στα Euro και θέλουν να σπάσουν πλέον το φράγμα των «16» και να ξαναμπούν στα προημιτελικά ύστερα από 64 χρόνια, όταν και είχαν φιλοξενήσει το τουρνουά (το 1954 αποκλείστηκαν χάνοντας 7-5 από την Αυστρία στα προημιτελικά).