Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ρότερνταμ, Yannick Nézet – Séguin Deutsche Grammophon, 6 CD

Ενας αρχιμουσικός με μετεωρική –και δικαίως –άνοδο τόσο στη διεθνή σκηνή όσο και στη δισκογραφία. Και μια ορχήστρα με πολύ μεγάλη ιστορία, από τις κορυφαίες στην Ευρώπη. Με αυτά τα «υλικά» δημιουργήθηκε αυτό το κουτί που περιλαμβάνει ηχογραφήσεις οι οποίες εκδίδονται εδώ για πρώτη φορά, με την ευκαιρία της υπογραφής του νέου μακροχρόνιου συμβολαίου ανάμεσα στον Yannick Nézet – Séguin και την Deutsche Grammophon. Είναι άλλωστε η δέκατη επέτειος από τη στιγμή που ανέλαβε τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ρότερνταμ, ενώ βρίσκεται πλέον επικεφαλής της Ορχήστρας της Φιλαδέλφειας στις ΗΠΑ. Ανάμεσα στις ηχογραφήσεις αυτές, η Ογδοη Συμφωνία του Μπρούκνερ, η Δέκατη Συμφωνία του Μάλερ, η Τέταρτη Συμφωνία του Σοστακόβιτς, η Ογδοη Συμφωνία του Ντβόρζακ, τα «Τρία νυχτερινά» του Ντεμπισί, το «Κοντσέρτο για ορχήστρα» του Μπάρτοκ, αλλά και μια εξαιρετική ανάγνωση της Συμφωνίας αρ. 44 του Χάιντν. Ολα, στα καλύτερά τους.

Δύσκολη και πολύ απαιτητική στην απόδοσή της, «Η Δημιουργία», το μέγα ορατόριο του Χάιντν, υπήρξε έργο πολύ μπροστά από την εποχή του, άλμα και για εκείνη αλλά και για τον ίδιο τον δημιουργό του. Ο ύστερος Χέρμπερτ φον Κάραγιαν έλεγε κάποτε σε μια πρόβα του έργου στη Φιλαρμονική του Βερολίνου ότι η εισαγωγή του έργου πρέπει να ακούγεται, στο σημείο που ορχήστρα και χορωδία εκτινάσσονται στο κρεσέντο της λέξης «φως» στο «εγένετο φως», όπως όταν ανοίγεις το πρωί τα παντζούρια σε ένα ελληνικό νησί και το φως σε τυφλώνει κατά κύματα και για λίγο δεν μπορείς να δεις μέχρι σταδιακά τα κύματα να υποχωρήσουν και τα μάτια να λειτουργούν και πάλι. Ο Andres Orozco – Estrada και η Συμφωνική του Χιούστον τα καταφέρνουν πολύ καλά σε αυτό το αριστούργημα, που σήμερα ηχογραφείται λιγότερο από ό,τι στο παρελθόν, ίσως και λόγω των διαστάσεων και των απαιτήσεών του, έχοντας εν προκειμένω και το προνόμιο ενός εξαιρετικής ποιότητας ήχου.

Είναι απλώς ζήτημα (όχι μακρού) χρόνου το πότε όλος ο κόσμος θα μιλά για αυτόν τον βιολονίστα που, ενώ είναι ακόμα μαθητής του σχολείου και ζει μια απόλυτα κανονική ζωή για παιδί της ηλικίας του, έφτασε να αναμετρηθεί, με τέτοια επιτυχία, με τα «άγια των αγίων» της τέχνης του, τα Κοντσέρτα για βιολί και τη Δεύτερη Παρτίτα για σόλο βιολί του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Υπό μία έννοια, φαίνεται ότι η κληρονομιά του Γεχούντι Μενουχίν βρήκε πλέον τον νέο εκφραστή της.

Ο θάνατος του Γίρι Μπελοχλάβεκ το 2017 υπήρξε πλήγμα τόσο για την τσεχική όσο και για τη διεθνή μουσική κοινότητα. Ηρθε τη στιγμή που ο μεγάλος τσέχος μαέστρος μόλις εκπλήρωνε ένα όνειρο, έχοντας αναλάβει επικεφαλής της Τσεχικής Φιλαρμονικής και έχοντας δώσει ήδη πολύ ενδιαφέροντα δείγματα γραφής της νέας αυτής περιόδου. Βέβαια, ήδη από τη δεκαετία του ’70 που ο νεαρός τότε Μπελοχλάβεκ άρχισε να ηχογραφεί συστηματικά μέχρι και τη στιγμή που έφυγε από τη ζωή, πάντοτε η δουλειά του ήταν υποδειγματική: ό,τι υπέγραφε, άξιζε να το έχει ακούσει κανείς, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις όπου οι ηχογραφήσεις του ήταν πολύ περισσότερο σημαντικές και από αυτό. Τιμώντας τη μνήμη του, η Supraphon έφτιαξε ένα πολύ αξιόλογο κουτί, στο οποίο αντιπροσωπεύονται όλη η πορεία του και σημαντικό φάσμα των ορχηστρών και του ρεπερτορίου του.