Χάιντν, «Η Δημιουργία», Συμφωνική Ορχήστρα του Χιούστον, Andres Orozco – Estrada, 2 SACD
Δύσκολη και πολύ απαιτητική στην απόδοσή της, «Η Δημιουργία», το μέγα ορατόριο του Χάιντν, υπήρξε έργο πολύ μπροστά από την εποχή του, άλμα και για εκείνη αλλά και για τον ίδιο τον δημιουργό του. Ο ύστερος Χέρμπερτ φον Κάραγιαν έλεγε κάποτε σε μια πρόβα του έργου στη Φιλαρμονική του Βερολίνου ότι η εισαγωγή του έργου πρέπει να ακούγεται, στο σημείο που ορχήστρα και χορωδία εκτινάσσονται στο κρεσέντο της λέξης «φως» στο «εγένετο φως», όπως όταν ανοίγεις το πρωί τα παντζούρια σε ένα ελληνικό νησί και το φως σε τυφλώνει κατά κύματα και για λίγο δεν μπορείς να δεις μέχρι σταδιακά τα κύματα να υποχωρήσουν και τα μάτια να λειτουργούν και πάλι. Ο Andres Orozco – Estrada και η Συμφωνική του Χιούστον τα καταφέρνουν πολύ καλά σε αυτό το αριστούργημα, που σήμερα ηχογραφείται λιγότερο από ό,τι στο παρελθόν, ίσως και λόγω των διαστάσεων και των απαιτήσεών του, έχοντας εν προκειμένω και το προνόμιο ενός εξαιρετικής ποιότητας ήχου.
Μπαχ, Κοντσέρτα για βιολί και Παρτίτα αρ. 2 για βιολί, Daniel Lozakovich, Ορχήστρα Δωματίου της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας, διεύθυνση Radoslaw Szulc, Deutsche Grammophon
Είναι απλώς ζήτημα (όχι μακρού) χρόνου το πότε όλος ο κόσμος θα μιλά για αυτόν τον βιολονίστα που, ενώ είναι ακόμα μαθητής του σχολείου και ζει μια απόλυτα κανονική ζωή για παιδί της ηλικίας του, έφτασε να αναμετρηθεί, με τέτοια επιτυχία, με τα «άγια των αγίων» της τέχνης του, τα Κοντσέρτα για βιολί και τη Δεύτερη Παρτίτα για σόλο βιολί του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Υπό μία έννοια, φαίνεται ότι η κληρονομιά του Γεχούντι Μενουχίν βρήκε πλέον τον νέο εκφραστή της.
Γίρι Μπελοχλάβεκ, ηχογραφήσεις στη Supraphon, 8 CD
Ο θάνατος του Γίρι Μπελοχλάβεκ το 2017 υπήρξε πλήγμα τόσο για την τσεχική όσο και για τη διεθνή μουσική κοινότητα. Ηρθε τη στιγμή που ο μεγάλος τσέχος μαέστρος μόλις εκπλήρωνε ένα όνειρο, έχοντας αναλάβει επικεφαλής της Τσεχικής Φιλαρμονικής και έχοντας δώσει ήδη πολύ ενδιαφέροντα δείγματα γραφής της νέας αυτής περιόδου. Βέβαια, ήδη από τη δεκαετία του ’70 που ο νεαρός τότε Μπελοχλάβεκ άρχισε να ηχογραφεί συστηματικά μέχρι και τη στιγμή που έφυγε από τη ζωή, πάντοτε η δουλειά του ήταν υποδειγματική: ό,τι υπέγραφε, άξιζε να το έχει ακούσει κανείς, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις όπου οι ηχογραφήσεις του ήταν πολύ περισσότερο σημαντικές και από αυτό. Τιμώντας τη μνήμη του, η Supraphon έφτιαξε ένα πολύ αξιόλογο κουτί, στο οποίο αντιπροσωπεύονται όλη η πορεία του και σημαντικό φάσμα των ορχηστρών και του ρεπερτορίου του.