Μήλον της Εριδος η ταυτότητα

Χρειαζόμαστε ένα μικρό μάλλον αδύναμο κράτος στα βόρεια σύνορά μας, που να λειτουργεί αποσυμπιεστικά προς τα όχι ακόμα απαραίτητα φιλικά δυτικά μας σύνορα και στα πάντα επίφοβα ανατολικά; Η απάντηση κάθε λογικού αναλυτή αλλά και πολίτη θα ήταν θετική και αυτή θα έπρεπε να ήταν και η στόχευση μιας συγκροτημένης εθνικής εξωτερικής πολιτικής.

Η αναίτια προσωποπαγής και ιδιαίτερα προβληματική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης που λειτούργησε από επιλογή διχαστικά στο εσωτερικό της Ελλάδας δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να επικοινωνήσει αυτό το διακύβευμα στους πολίτες προτιμώντας τις εκπλήξεις και τον αιφνιδιασμό από τη διαφάνεια και την ειλικρίνεια.

Εντέλει όμως για την επίτευξη της συμφωνίας με τη ΠΓΔΜ τι μπορεί να εκχωρηθεί; Το όνομα μπορεί να είναι το λάβαρο αυτής της διαπραγμάτευσης αλλά η ταυτότητα είναι η ουσία της.

Το Μακεδονικό είναι ένα δύσκολο ζήτημα καθώς αφορά το μοίρασμα μιας τοπικής ταυτότητας από εκείνες που συγκροτούν τον σύγχρονο κορμό του Ελληνικού Κράτους μαζί με αυτές των Βλάχων, των Αρβανιτών, των Κρητικών και άλλες. Επιπλέον όμως η Μακεδονία και ο αρχαίος πολιτισμός της συγκροτούν μαζί με τους αντίστοιχους πολιτισμούς της Αθήνας και της Σπάρτης ένα αδιατάρακτο πλέγμα της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας. Η Μακεδονία διατηρεί για την Ελλάδα το ιστορικό βάθος , την ιστορική παράδοση που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση αλλά και την «ιερότητα» των εθνικών θυσιών ειδικά στη σύγχρονη εποχή που της προσδίδουν μια τεράστια ιστορική διαχρονικότητα στο πλαίσιο του ελλαδικού χώρου αλλά βέβαια και του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Το ζήτημα της ταυτότητας είναι το μείζον στο οποίο η κυβέρνηση απέτυχε να δώσει τελικά μια πειστική λύση. Στην προκειμένη περίπτωση η ιθαγένεια δεν πρέπει να προσδιορίζεται ως «Macedonian / citizen of the Republic of North Macedonia», αλλά ως «βορειομακεδονική» ή απλώς ως ιδιότητα του «citizen of the Republic of North Macedonia».Είναι παράδοξο ένας πολίτης της γειτονικής χώρας που ανήκει στην αλβανική κοινότητα η οποία έχει χαρακτήρα εθνικής μειονότητας να προσδιορίζεται διεθνώς ως Macedonian και όχι ως citizen of the Republic of North Macedonia. Η εκκρεμότητα της ταυτότητας, ο θολός και διπλός τρόπος απεικόνισής της δεν αίρει τις πάγιες ελληνικές ανησυχίες για αλυτρωτικές βλέψεις και αφήνει εκ νέου ανοιχτά παράθυρα και συνεπώς μαρτυρά βιασύνη στο κλείσιμο της διαπραγμάτευσης και έλλειψη ιστορικού και στρατηγικού βάθους.