Ισως ήταν τα σουβλάκια που αργούσανε, ίσως που σφίξανε οι ζέστες, πάντως το διάγγελμα μάς βρήκε στη βεράντα σε πολύ άσχημα κατάσταση. Ολοι καταλάβαμε άλλα. Αν καταλάβαμε και τίποτα. Διότι το νον πέιπερ που βγήκε το βράδυ το πρωί έκανε αλλαγή φύλου κι εμφανίστηκε αγνώριστο. Επρεπε να ξανασυστηθούμε.
Εγώ εκεί που είχα κολλήσει και επαναλάμβανα συνεχώς είναι…
– Πώς γίνεται αυτοί που κάνουν τη συμφωνία και δώσανε τα χέρια να είναι πανευτυχείς και όλοι οι άλλοι να σκίζουν τα ιμάτιά τους.
Και δεν εννοώ την αντιπολίτευση, αυτό πρέπει να κάνει κι αυτό κάνει. Μιλάω για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας των Σκοπίων, τον κύριο Ιβάνοφ, ο οποίος θα βγάλει διάγγελμα και θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Αλλά και τον υπουργό Εξωτερικών τής (να γράψω τώρα Βόρεια Μακεδονία ή θα μου έρθει ζεστή ζεστή μια μπουγάτσα στη μούρη;) τής ακατoνόμαστης που έχει βγει απ’ τα ρούχα του.
Ετσι κι έρθουμε στη δική μας, εγώ θα την πω κυβέρνηση, ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, ο μέγας Καμμένος, δεν το δέχεται με τίποτα.
Εκτός λοιπόν από τους δύο πρωθυπουργούς ποιος άλλος βαράει τις καμπάνες και σημαιοστολίζεται;
Ο κύριος Κοτζιάς θα μου πείτε. Αλλο χάσιμο. Τέτοιο κόρδωμα, τέτοια υψιπέτεια. Τέτοια «γκουντ ντιπλόμασι».
Ξαναθυμήθηκα τον παππού μου, που έτσι κι ένας απ’ τους οκτώ γιους του έκανε τον λίγο παραπάνω, του έδινε μια συμβουλή.
–Ακου παιδί μου, αν σκύψεις καμιά μέρα και δεις να σου κρέμονται διπλά, μην το πάρεις απάνω σου. Κάποιος στον σφυράει από πίσω.
Πάντως λέγαμε λέγαμε όλο το βράδυ, άκρη δεν βγάλαμε.
Πήραμε και τηλέφωνο τον φίλο απ’ τη Θεσσαλονίκη. Τι γίνεται εκεί πάνω;
–Τι να σας πω, μουδιασμένα πράγματα.
Και μετά τά ‘βαλε με τον Μπουτάρη.
–Τι σού ‘κανε χριστιανέ μου ο άνθρωπος; Αυτός έκλεισε τη συμφωνία;
–Οχι, αλλά πήγε και ξαναέβαψε τα τατουάζ του.
–Τι σχέση έχει αυτό;
–Ητανε ώρα; Εδώ χανόμαστε.
–Συγγνώμη φίλε, αλλά είναι πολιτική στάση αυτή;
–Γιατί ήτανε πολιτική στάση η δική του;
–Καληνύχτα.
–Καληνύχτα αλλά τα ξανάβαψε τα τατουάζ.
Κατόπιν περάσαμε στο θέμα της μομφής. Θα τη ζητήσει ο Μητσοτάκης ή όχι και πότε;
Πήγε ο άνθρωπος και στον δικό μας Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον κύριο Παυλόπουλο (για τους οικείους Πάκης). Και πήρε την ωραία απάντηση, την αποστομωτική, ότι:
–Εγώ θα τηρήσω το Σύνταγμα.
Γιατί ποιος σου είπε να μην το τηρήσεις; Ολα αυτά που έλεγε Κυριάκος ήταν αντισυνταγματικά; Και ήρθε και σου πρότεινε να πάρεις το Σύνταγμα και να το καταλύσεις;
Μετά τούτου η συζήτηση πήγε όπισθεν ολοταχώς.
Πιάσαμε το θέμα Ανδρέας, στρίψαμε Καραμανλή (τον κανονικό, όχι τη φωτοτυπία), περάσαμε Παπάγο απέξω απέξω, φτάσαμε για καφέ στον Πλαστήρα, για φαΐ κάτσαμε στον Εμφύλιο. Οντως είχε πολύ φαΐ. Μετά ξαναρχίσαμε το ταξίδι, πήγαμε κόστα κόστα στο πόλεμο του ’40, Μεταξά, πίσω πίσω στον Τρικούπη και με το που φτάσαμε στο Ναβαρίνο και τη ναυμαχία του, εγώ δεν άντεξα, πήρα το αεροπλάνο και γύρισα σπίτι.
Αυτού του επιπέδου την πολιτική ανάλυση ρίξαμε προχθές, γιατί είναι που είναι για τα μπάζα οι κυβερνώντες, αλλά είμαστε και μεις…
Είμαστε και μεις…
