Αναζήτηση
Το θέατρο του παραλόγου των ΑΝΕΛ
Πόσο χρόνο ζωής έχει μπροστά της αυτή η κυβέρνηση; Αν πιστέψουμε τον πρόεδρο Τσίπρα, η κυβέρνησή του θα ολοκληρώσει τη θητεία της και οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της τετραετίας, ήτοι 15 μήνες από σήμερα. Υποθέτω ότι τα ίδια θα τονίσει, προς ηθική στήριξη του «συριζοστρατεύματος» που μοιάζει αποσταθεροποιημένο, και κατά τη σημερινή πολυαναμενόμενη ομιλία του στη Βουλή.
Αν όμως πιστέψουμε τον Καμμένο (συν)εταίρο του στην εξουσία, η κυβέρνηση δεν έχει ζωή περισσότερο από… έξι μήνες! Οπως ο ίδιος (ο Καμμένος) ανέφερε στην προχθεσινή Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, η κυβέρνηση που έχει συστήσει με τον εταίρο του Τσίπρα θα καταρρεύσει, διότι με το που θα έρθει η συμφωνία για το Σκοπιανό στη Βουλή, σε χρονικό ορίζοντα έξι μηνών όπως τον προσδιόρισε, θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση και ούτω πως αυτή θα οδηγηθεί σε πτώση! Διότι είναι πιστός στις δεσμεύσεις του ότι αυτός δεν πρόκειται να προσυπογράψει συμφωνία η οποία θα εκχωρεί το όνομα «Μακεδονία» στους γείτονες.
Αν και πολλοί εκ των βουλευτών και στελεχών που παρίσταντο στην ΚΟ αναγνώρισαν πίσω από αυτές τις «διαβεβαιώσεις» τον ταλαντούχο στο παραμύθι και την «παπάντζα» πρόεδρό τους, δεν μπορώ να μην προσθέσω ότι ακριβώς αυτή η αναφορά έκανε ορισμένους να αλλάξουν ρότα. Να ρίξουν τους τόνους και να πάψουν να ρωτούν μετ’ επιτάσεως τον αρχηγό για το «πώς είναι δυνατόν να δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση σε μια πρόταση δυσπιστίας, η οποία έγινε με αφορμή τη συμφωνία που εκχωρεί το όνομα “Μακεδονία” στους Σκοπιανούς»…
Πάνω από όλα η καρέκλα
Υπενθυμίζω επί του προκειμένου, και για να υπάρχει μια πληρέστερη εικόνα περί όσων συνέβησαν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΑΝΕΛ, ότι ο Καμμένος πρόεδρός τους έχει εκτιμήσει, σε πολλούς και διαφόρους, ότι η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ δεν πρόκειται να περάσει στα… Σκόπια!
Οτι δηλαδή ο Ζάεφ θα βρεθεί μπροστά σε τόσες και τέτοιες αντιδράσεις εντός και εκτός (σκοπιανής) Βουλής, οι οποίες θα τον εξαναγκάσουν να αποσύρει την υπογραφή του από τη συμφωνία και εξ αυτού του λόγου θα… διασωθεί και ο ίδιος! Διότι αφού δεν θα υπάρχει συμφωνία, δεν υφίσταται και λόγος για να τεθεί εν αμφιβόλω και η δική του παραμονή στην κυβέρνηση. Τα Σκόπια θα παραμείνουν Σκόπια, η Μακεδονία ελληνική, και η καρέκλα πάνω στην οποία κάθεται, στη θέση της.
Απλά πράγματα…
Τα διλήμματα του Σταύρου
Υπάρχει ο Καμμένος και η καινοφανής θέση του «καταγγέλλω τη συμφωνία, αλλά ψηφίζω υπέρ της κυβέρνησης η οποία κατέληξε στη συμφωνία που καταγγέλλω», και υπάρχει και το alter ego Καμμένου, η αντίθετη άποψη, με το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα, την οποία εκφράζει ο επικεφαλής ηγέτης του Ποταμιού Σταύρος (Θεοδωράκης) φίλος μου.
Τι λέει ο Καμμένος; Το ίδιο υποστηρίζει και ο Σταύρος από την άλλη πλευρά του λόφου: επικροτώ και εγκρίνω μεν τη συμφωνία για το Σκοπιανό, αλλά καταψηφίζω την κυβέρνηση στην πρόταση δυσπιστίας που έχει κατατεθεί εναντίον της για τη συμφωνία με την οποία… συμφωνώ!
Διπολισμός δεν ξέρω αν λέγεται αυτό. Αλλά παραλογισμός είναι σίγουρα. Εκτός και αν σήμερα κάνει την (ωραία) έκπληξη ο Σταύρος και… υπερψηφίσει την κυβέρνηση για να είναι συνεπής και με τη θέση του υπέρ της συμφωνίας. Δεν το πιστεύω φυσικά, άλλωστε έχει δεσμευθεί ότι θα συνταχθεί με τη «γραμμή» του Κινήματος Αλλαγής (για τελευταία ίσως φορά…) και θα καταψηφίσει την κυβέρνηση, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
Γι’ αυτό απευθύνομαι προσωπικά στην πρόεδρο Φώφη: μήπως είναι ευκαιρία, σήμερα κιόλας, πριν από την ψηφοφορία, να του ανοίξουν την πόρτα (της αποχώρησης από το ΚΙΝΑΛ) να μην έχει διλήμματα ο άνθρωπος; Αφού είναι φανερό ότι βασανίζεται…
Του κεφαλιού του…
Ενα άλλο πράγμα επίσης που δεν καταλαβαίνω στη στάση του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου είναι το εξής: τον εξανάγκασε κανείς να μπει στο ΚΙΝΑΛ; Οχι. Εκουσίως δεν εντάχθηκε; Εκουσίως. Εντασσόμενος δεν αποδέχθηκε και τη διαδικασία; Δηλαδή εκλογή για την ανάδειξη αρχηγού από τη βάση; Την αποδέχθηκε. Στις εκλογές που ήταν και αυτός υποψήφιος δεν εξελέγη πρόεδρος η Φώφη; Εξελέγη. Αρα ποιο είναι το πρόβλημα ώστε να της την πέφτει με τέτοιο τρόπο, πολύ απλά γιατί εκείνη δεν πετάει τη σκούφια της για τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ;
Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι ήσσονος σημασίας: το ΚΙΝΑΛ δεν είναι σύμπραξη κομμάτων. Είναι ένας καινούργιος πολιτικός φορέας. Και δεν μπορεί κανείς να κάνει του κεφαλιού του ή ό,τι εξυπηρετεί τα προσωπικά του συμφέροντα και τις (μωρο)φιλοδοξίες του. Κατανοητό; Το ελπίζω.
«Οσο μπορείς…»
Επίσης η πολιτική δεν είναι αγία και δεν είναι και για αγίους. Ούτε για οσίους ούτε καν για μοναχούς και ασκητές. Η πολιτική είναι όπως η μπάλα: μια κυρία εργαζόμενη στα «καταστήματα» της οδού Φυλής.
Οι δε πολιτικοί τώρα, αυτοί δηλαδή που ασκούν την πολιτική, προκειμένου να την εξασκήσουν είναι ηλίου φαεινότερον ότι κάνουν εκπτώσεις σε βασικές αξίες που διέπουν τη ζωή των απλών ανθρώπων: έχουν ευλύγιστη μέση, διαθέτουν επιλεκτική μνήμη, ξεχνούν εύκολα, έρπουν γρήγορα, κυριαρχούνται από το πάθος του «εγώ» υπεραμυνόμενοι μιας και μόνης αλήθειας, την οποία φυσικά κατέχουν αποκλειστικά οι ίδιοι. Και όπως πάντα είναι έτοιμοι να πουλήσουν όχι μόνο ωραίες ιδέες, αλλά και τη μανούλα τους την ίδια σε συμφέρουσα τιμή, στον υπέρ πάντων αγώνα της προσωπικής τους πολιτικής επιβίωσης.
Σε αυτό το ιδιαίτερο είδος της κοινωνίας μας, τους πολιτικούς, αφιερώνω (εξαιρετικά δε προς αυτόν που έταξε πλέον στόχο της καριέρας του να γίνει ο «ρεπατζής» του Καμμένου) την πρώτη στροφή από το ποίημα του κυρίου Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο «Οσο μπορείς…»:
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες».
Φωνή από τον λαό…
Ο βουλευτής είναι «γαύρος». «Γαύρος» όμως «εφ’ όλης της ύλης». Και στο ποδόσφαιρο, και στο μπάσκετ, και στο πόλο, και στο βόλεϊ, σε όλα, λέμε. Ο βουλευτής είναι της συμπολίτευσης. Εις εκ των 154 που στηρίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Προχθές το βράδυ πήγε ΣΕΦ. Για το ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον «εξάστερο» Παναθηναϊκό.
Τη συνέχεια την αφήνω να τη διηγηθεί ο ίδιος:
–Με πιάνανε 20χρονα, ρε φίλε, και μου έλεγαν μην ψηφίσεις την κυβέρνηση που ξεπουλάει τη Μακεδονία. 20χρονα, τ’ ακούς; Πάω χρόνια στο γήπεδο, μια φορά δεν με σταμάτησαν να μου πουν τι μέτρα παίρνετε, δεν αντέχουμε άλλο, μην ψηφίζεις Μνημόνια. Για τη Μακεδονία με στρίμωξαν. Δεν είχα τι να πω. Και το σκέφτομαι πολύ τι θα κάνω αύριο (σήμερα στην ψηφοφορία). Πρώτη φορά έχω βρεθεί σε τέτοια κατάσταση.
Δεν του είπα τίποτα, δεν είχε νόημα. Παρά μόνο το κλασικό «ες αύριον τα σπουδαία». Και θα περιμένω τη σημερινή ψηφοφορία να δω αν «αφουγκράστηκε» σωστά
τον λαό…
