Η συνεχής ανακάλυψη πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα τα τελευταία χρόνια δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο της δημιουργίας νέων ολοένα και πιο ισχυρών επίγειων τηλεσκοπίων σε συνδυασμό φυσικά με την κατασκευή διαστημικών τηλεσκοπίων. Οι επιστήμονες ανέπτυξαν παράλληλα και ορισμένες επαναστατικές μεθόδους ανακάλυψης πλανητών εντοπίζοντας τα ίχνη τους με διάφορους έμμεσους τρόπους και τεχνικές. Ετσι τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί χιλιάδες εξωπλανήτες (όπως ονομάζονται οι πλανήτες που δεν ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα) και ο ρυθμός εντοπισμού τους αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Με τα νέα τεχνικά μέσα και τις νέες μεθόδους εντοπίζονται κάθε είδους πλανήτες. Το μόνο αδύναμο σημείο ήταν μέχρι σήμερα ο εντοπισμός πλανητών που βρίσκονται στα αρχικά στάδια της ύπαρξης τους, των λεγόμενων πρωτοπλανητών. Ομως χάρις σε μια ακόμη νέα τεχνική που αναπτύχθηκε μπορούμε πλέον να εντοπίζουμε και τέτοιους πλανήτες η μελέτη των οποίων είναι πολύ σημαντική για να φωτιστεί η διαδικασία σχηματισμού και εξέλιξη ενός πλανήτη. Δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους ομάδες ερευνητών χρησιμοποίησαν αυτή την νέα τεχνική για να παρατηρήσουν το άστρο HD 163296 που βρίσκεται σε απόσταση 330 ετών φωτός από εμάς και έχει μέγεθος
διπλάσιο από αυτό του Ηλιου. Με αυτή την νέα τεχνική οι ερευνητές μπορούν να παρατηρούν τους αστρικούς δίσκους που σχηματίζονται γύρω από νεαρής ηλικίας άστρα. Από την ύλη των δίσκων αυτών σχηματίζονται οι πλανήτες. Ο εντοπισμός «διαταραχών» στο δίσκο ύλης μπορεί να αποκαλύψει την παρουσία πλανητών. Αν δεν υπάρχουν πλανήτες η κίνηση των αερίων του δίσκου θα είναι σταθερή και προβλέψιμη. Αν όμως η κίνηση των αερίων μεταβάλλεται με απότομο ή περίεργο τρόπο τότε αυτό είναι ένδειξη της παρουσίας κάποιου μεγάλου διαστημικού σώματος εκεί. Στην προκειμένη περίπτωση οι ερευνητές εντόπισαν τρεις «διαταραχές» στην κίνηση των αερίων του δίσκου του HD 163296, το οποίο έχει ηλικία τεσσάρων εκ. ετών. Συγκριτικά ο Ηλιος έχει ηλικία περίπου τεσσάρων δις. ετών. Οι ερευνητές με δύο δημοσιεύσεις στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» εκτιμούν ότι οι διαταραχές αυτές οφείλονται σε τρεις νεογέννητους πλανήτες οι οποίοι βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από το άστρο. Ο κοντινότερος στο άστρο πλανήτης βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 δισ. χλμ. από αυτό και ο πιο μακρινός σε απόσταση περίπου 39 δισ. χλμ.
