Αφετηρία σήμερα και στο καλεντάρι κυκλωμένο το «άγνωστο» της Ισλανδίας (16.00). Η πρώτη πράξη για την Αργεντινή, στη Μόσχα. Η πρώτη παρουσία του Λίο Μέσι στο τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του. Αν έχει άγχος; Σίγουρα, αλλά για λόγους που δεν σχετίζονται με την πρεμιέρα. Εχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που ο απόλυτος σουπερστάρ του φουτμπόλ ένιωσε τη γοητεία του ταξιδιού. Ο προορισμός τον ενδιαφέρει.
Σαν τον Μπίλι Μπιν στο περίφημο «Moneyball» του Μπένετ Μίλερ (που χάρισε στον Μπραντ Πιτ τη δεύτερη υποψηφιότητά του για Οσκαρ): η αέναη προσπάθεια για τη νίκη στο τελευταίο ματς. Στην προκειμένη περίπτωση, για τη στιγμή που θα σηκώσει την κούπα του Μουντιάλ. Το άγγιξε το ’14, αλλά σπατάλησε το τετ α τετ της καριέρας του ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν και δικαίωσε τον Γκάρι Λίνεκερ και εκείνη την αθάνατη ατάκα του πως «στο τέλος κερδίζει πάντα η Γερμανία». Ειδικά αυτό το αξίωμα του άλλοτε άγγλου φορ ο Μέσι το υπογράφει με χέρια και με πόδια. Και τις τρεις φορές που προηγήθηκαν (Γερμανία 2006, Νότια Αφρική 2010, Βραζιλία 2014) η Μάνσαφτ ήταν που του έσβησε τα φώτα… Ο μεγαλύτερος αντίπαλος της καριέρας του. «Είναι μια ανοιχτή πληγή και θα συνεχίσει να είναι. Ημασταν πολύ κοντά στο να πετύχουμε τα όνειρά μας, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Η καλύτερη ομάδα δεν νικάει πάντα. Επρεπε να το δεχτούμε και να πάμε μπροστά. Κλάψαμε, έκλαψα όπως όλοι οι Αργεντινοί που το ήθελαν όπως εμείς. Ο πόνος είναι ακόμα εδώ» παραδέχθηκε στους «Times» της Ινδίας. Δεν σταμάτησε όμως εκεί. «Δεν ξέρω εάν θα είναι το τελευταίο μου Μουντιάλ. Εξαρτάται από το πώς θα τα πάμε στη διοργάνωση αυτή. Το γεγονός ότι δεν νικήσαμε σε τρεις τελικούς μάς έκανε να περάσουμε δύσκολες στιγμές με τον Τύπο της Αργεντινής. Είδαν ως εύκολο να φθάνεις σε έναν τελικό. Είναι ξεκάθαρο ότι το σημαντικό είναι να νικάς στους τελικούς, αλλά το να φθάνεις δεν είναι εύκολο» πρόσθεσε πριν από μερικά 24ωρα ο Ψύλλος στην κορυφαία εφημερίδα της Καταλωνίας («Sport»). Οπου βεβαίως τρεις τελικοί, ο τελικός του Μουντιάλ (2014) αλλά και οι διαδοχικοί στο Κόπα Αμέρικα που χάθηκαν «καρμπόν» από την ομάδα της Χιλής (2015, 2016). Και τις δύο φορές στη διαδικασία των πέναλτι!
Η Αργεντινή είναι στη Μόσχα από το περασμένο Σάββατο. Εχει «στρατοπεδεύσει» στο Μπρονίτσι, στα περίχωρα της πρωτεύουσας. Παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε το τελευταίο διάστημα (ο θόρυβος για το περίφημο φιλικό με το Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ που δεν έγινε ποτέ, η κατηγορία σεξουαλικής παρενόχλησης εις βάρος του προπονητή Χόρχε Σαμπάολι που κατέπεσε, ο σοκαριστικός τραυματισμός του Λανσίνι, η πληροφορία της «Sun» για τη σημερινή 11άδα), προσπαθεί να μη χάσει την ηρεμία της. Θέλει να είναι προετοιμασμένη για όλα, εξού και το γεγονός ότι πήρε μαζί της από το Μπουένος Αϊρες τρεις τόνους τρόφιμα, αλλά και έναν αργεντινό σεφ, ο οποίος θα μαγειρεύει για τα μέλη της αποστολής!
Πρώτο πιάτο: η Ισλανδία, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Η μικρότερη από τους «μικρούς» αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μια χώρα με πληθυσμό προαστίου της Αθήνας (340.000 κάτοικοι). Η μεγάλη έκπληξη του Euro 2016. Για εκείνη η σημερινή πρεμιέρα έχει μια μοναδικότητα. Η πρώτη φορά σε τελική φάση Μουντιάλ!
Μπορεί ο Χέιμιρ Χάλγκριμσον να είναι ήδη ο πιο πετυχημένος προπονητής της Ισλανδίας (πρόκριση σε Euro και Mουντιάλ), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι χωρά και στη λίστα με τους… ακριβούς προπονητές. Θα μπορούσε κάλλιστα να εργάζεται σε ομάδα Σούπερ Λίγκας με ετήσιες αποδοχές 700.000 ευρώ τον χρόνο!
