Ο Αλέξης Τσίπρας μέθυσε από τους ευρωπαϊκούς επαίνους για το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση της πρώην ΠΓΔΜ και εφεξής Βόρειας Μακεδονίας. Εισπράττει διεθνείς επαίνους και το γλεντάει. Δεν είναι πλέον ό,τι ήταν το 2014. Δεν είναι σήμερα ο ταραχοποιός που φοβούνταν στην Ευρώπη. Ούτε οoutsider που διεκδικούσε την εξουσία για να σκίσει τα Μνημόνια, να διαγράψει χρέος, να καταργήσει φόρους, να κάνει πολιτική υπέρ αδυνάτων και, γενικώς, να φέρει τον επί Γης παράδεισο στο καλύτερο «φιλέτο» του κόσμου «που εποφθαλμιούν όλοι».

Μέσα σε τέσσερα χρόνια θεωρεί ότι έγινε κομμάτι μιας απροσπέλαστης γι’ αυτόν ευρωπαϊκής ελίτ. Ως μέλος αυτής της ελίτ κάνει πλέον την πρώτη του αυτοκριτική στη γερμανική «Welt». Σήμερα, η Μέρκελ είναι σπουδαία πολιτικός, ο Γεωργίου είναι θύμα της αντιμνημονιακής υστερίας και το δημοψήφισμα του 2015 ήταν λάθος του.

Η πολιτική δεν είναι παιχνίδι. Το 2014 ο Τσίπρας δεν ήταν μόνος. Πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδος τον προειδοποιούσαν, αλλά ο Τσίπρας είχε δώσει ραντεβού με το πεπρωμένο του –και με τον Καμμένο. Εφεραν λοιπόν τη χώρα στα πρόθυρα εμφυλίου και παραλίγο να τη στείλουν στα βράχια. Δεν έπαιζαν ένα παιχνίδι χωρίς ευθύνες. Οι συνέπειες των επιλογών του ήταν τρομακτικές. Δεν κόστισαν μόνο 100 δισ. ευρώ που πολλοί υπολογίζουν τον λογαριασμό του εξαμήνου. Ο Τσίπρας υπέγραψε το τρίτο αχρείαστο Μνημόνιο, έφερε τον στασιμοπληθωρισμό που περιγράφει ο Βενιζέλος, έκανε παιχνίδια με τους θεσμούς και το Σύνταγμα, εργαλειοποίησε τους πρόσφυγες, έχτισε νέο κομματικό κράτος…

Ο Αλέξης Τσίπρας βιάζεται να αφήσει πίσω του τα ψέματα με τα οποία ανέβηκε στην εξουσία. Ομως προσπαθεί με καινούργια ψέματα να εξασφαλίσει ότι θα συνεχίσει να τη νέμεται. Επενδύει στην «καθαρή έξοδο», λίγες μέρες μετά την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου χωρίς χρηματοδότηση. Και τώρα τον προειδοποιούν πολλοί. Ο μηχανισμός επιτήρησης θα είναι συνθετότερος και διαρκής, του λένε. Η κρατική περιουσία θα είναι υποθηκευμένη ενώ η υποχρέωση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα θα εξαντλήσει κι άλλο τις ήδη εξαντλημένες παραγωγικές δυνάμεις. Δεν ακούει κανέναν όμως –όπως δεν άκουγε και τότε. Και προχωρεί με νέες λαϊκιστικές υποσχέσεις.

Η αλήθεια είναι ότι, πράγματι, οι Ευρωπαίοι τον επαινούν και για την πρόσφατη πολιτεία του και για την κατάληξη των διαπραγματεύσεων στο Μακεδονικό. Θα συνεχίσουν να τον επαινούν, τσάμπα είναι.

Αλλά ας υπολογίσει ότι, πλέον, δεν τον χρειάζονται.

Τελευταία Νέα