1 Επειτα από σχεδόν ένα εξάμηνο αδιαφανούς και μικροκομματικής διπλωματίας, η κυβέρνηση κατέληξε σε μια συμφωνία με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Η συμφωνία έχει τα χαρακτηριστικά ενός έντιμου συμβιβασμού και ανταποκρίνεται στις διαχρονικές ιδέες και προτάσεις ενός μεγάλου κομματιού τόσο της Κεντροαριστεράς όσο και της Κεντροδεξιάς, ενώ ταυτόχρονα ενδυναμώνει τη θέση της χώρας στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Η απομόνωση των εθνικιστικών και ακροδεξιών στοιχείων και ρευμάτων της ελληνικής κοινωνίας, που χρόνια τώρα καθυστερούσαν οποιαδήποτε λύση, συνιστά επίσης μια θετική εξέλιξη. Κάποιες λογικές ενστάσεις που αφορούν κυρίως το θέμα της ιθαγένειας θα αμβλύνονται στο πλαίσιο της καλής γειτονίας και της ένταξης του γειτονικού κράτους στην ΕΕ.
Την αλήθεια δεν πρέπει να τη στριμώξουμε μέσα στην αντιπολιτευτική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Η κριτική συνεπώς στον αναξιόπιστο ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται από ακραίες, ψευδοπατριωτικές θέσεις για τη συμφωνία, ούτε με το μυαλό στραμμένο στις μετεκλογικές εξελίξεις.
2 Η συμφωνία που φέρνει η κυβέρνηση είναι σαφές ότι δεν υποστηρίζεται από το σύνολο της κυβέρνησης. Ο κυβερνητικός εταίρος, το κόμμα των ΑΝΕΛ και ο αρχηγός του κ. Πάνος Καμμένος, έχει ξεκαθαρίσει πως δεν στηρίζει και δεν θα ψηφίσει αυτήν τη λύση. Τη θεωρεί μάλιστα προδοτική.
Η συμφωνία δεν μπορεί να περάσει από τη Βουλή με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και μερικών από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης, αν υποθέσουμε ότι ερχόταν αύριο προς κύρωση.
Θα επρόκειτο για δημοκρατική εκτροπή.
Στη δημοκρατική συνταγματική τάξη προϋποτίθεται, κατά σειρά, η ύπαρξη μιας χώρας που την εκπροσωπεί η νόμιμη κυβέρνηση, η οποία υπογράφει συμφωνίες που δεσμεύουν όλους και κυρώνονται από τη Βουλή. Αν λείπει ένας κρίκος από την αλυσίδα, και στην προκειμένη περίπτωση λείπει η κυβέρνηση, οι θεσμοί καταρρέουν και η τύχη της χώρας επαφίεται στα χέρια μιας τυχαίας πλειοψηφίας που δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση για κάτι τέτοιο. Δηλαδή μια άλλη τυχαία πλειοψηφία θα μπορούσε να ψηφίσει οτιδήποτε για το Κυπριακό, το Ασφαλιστικό ή και –γιατί όχι –την απομάκρυνση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αντίθετα με το εκλογικό αποτέλεσμα και τις ευθύνες που απορρέουν από αυτό.
Στις ανοιχτές δημοκρατικές κοινωνίες εξάλλου ο σεβασμός των θεσμών και του Συντάγματος δεν αποτελεί γραφειοκρατική τυπολατρία αλλά τον ουσιαστικό πατριωτισμό.
Η Αθηνά Δρέττα είναι μέλος της ΚΕ του ΚΙΝΑΛ

και στέλεχος του Ποταμιού