E, το παντέρμο μνημονικό που το ‘χει ο μπαγάσας ο Μαραντόνα, καταπώς θα ‘λεγε και ο Ψαραντώνης!
Διαθέτει όντως γερό μνημονικό ο «Pimpe d’ oro», διότι μετά την προχθεσινή ισοπαλία με την Ισλανδία και ενώ ολόκληρη η Αργεντινή αναζητούσε per mare, per terram ένα έρεισμα αισιοδοξίας για τη συνέχεια του Μουντιάλ, το προσέφερε με προθυμία η αυτού μεγαλειότης, ενθυμούμενος ότι και το 1990 που η Αλμπισελέστε έφτασε στον τελικό, στην πρεμιέρα της 8ης Ιουνίου είχε δει τα καμερουνέζικα ραδίκια ανάποδα!
Εκείνο το βράδυ στο Σαν Σίρο του Μιλάνου τα Αδάμαστα Λιοντάρια της Αφρικής δεν είχαν δαμαστεί ούτε από τους πρωταθλητές κόσμου του ’86, ούτε από τον γάλλο διαιτητή Μισέλ Βοτρό, που τα άφησε με εννέα παίκτες! Ο Φρανσουά Ομάμ Μπιγίκ έριξε στο κανναβάτσο την Αργεντινή, η οποία ωστόσο συνήλθε στη συνέχεια και παρά το γεγονός ότι προκρίθηκε ως τρίτη, προέλασε αήττητη και έπεσε έναν μήνα αργότερα με το γκολ του Αντρέας Μπρέμε.
Αισιόδοξη είναι αυτή η αναδρομή, αλλά ανήκει στο παρελθόν και αποτελεί στατιστική: αυτό δεν το βγάζω από το μυαλό μου, αλλά το δανείζομαι από τον Χόρχε Σαμπάολι, ο οποίος, για να ανεβάσει το φρόνημα της ομάδας και του λαού του, είπε ότι «το χαμένο πέναλτι του Μέσι ανήκει στο παρελθόν και αποτελεί στατιστική»!
Υπό το πρίσμα της απλουστευμένης θεώρησης και του τσουβαλιάσματος των γεγονότων, στον παρελθόντα χρόνο και στη στατιστική εμπίπτει και το χατ τρικ του Ρονάλντο, άλλωστε στο τέλος της ημέρας κανείς τους δεν βγήκε νικητής!
Απλώς, ενώ ο ένας γνωρίζει συλλήβδην την αποθέωση για το ρεσιτάλ του, ο άλλος τρώει τη λέζα και βλέπει κιόλας τους συμπατριώτες του να κάθονται έξω από το γήπεδο με ένα χάρτινο κουτί και να κάνουν έρανο μπας και δεήσει να σκοράρει!