Ο Θρύλος ώς την Ιμβρο

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και της προβολής. Με σεβασμό και ταπεινότητα. Μα πάνω από όλα με εκείνο το μόνιμο αίσθημα ευθύνης που συνοδεύει τον Ολυμπιακό στον διαφορετικό διαρκή «αγώνα» που έχει αποφασίσει. Εκείνον της επιστροφής, της ανταπόδοσης της αγάπης που λαμβάνει από τα εκατομμύρια των φιλάθλων του. Τον αγώνα της κοινωνικής προσφοράς, του ενδιαφέροντος για όλα συμβαίνουν γύρω του. Κοντά και μακριά.

Παντού εκεί, πάντα με το ίδιο κίνητρο, αυτό της προσφοράς, να αποτελεί τον μοναδικό οδηγό του. Τα παραδείγματα πολλά και διαφορετικά σε αυτή την ιδιαίτερη κλίμακα: Στη Μάνδρα που χτυπήθηκε από φυσική καταστροφή και εδώ και μήνες δίνεται μια ιδιαίτερη μάχη. Στο λιμάνι του Πειραιά πλάι στους πρόσφυγες που η ζωή τούς έστειλε ώς τον Πειραιά αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Στη Κεφαλονιά όταν δοκιμάστηκε από τα ρίχτερ. Στην Κάλυμνο και την Ψέριμο όταν και εκεί οι λιγοστοί κάτοικοι χρειάστηκαν ένα χέρι βοήθειας. Αλλά και ακόμη πιο μακριά: Στις αίθουσες του Χάρβαρντ για να ανοίξει τη συζήτηση του κοινωνικού ρόλου του ποδοσφαίρου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Με τη Unicef για τον εμβολιασμό χιλιάδων παιδιών. Οπου νιώθει ότι μπορεί να βοηθήσει. Οπου νιώθει ότι μπορεί να συνεισφέρει με την ελπίδα ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει λίγο καλύτερες. Για να δώσει στιγμές χαράς, για να αναλάβει ευθύνες.

Μια τέτοια μικρή ιστορία εξελίχθηκε και στην Ιμβρο πριν από μερικά απογεύματα. To μικρό αυτό νησί του Βόρειου Αιγαίου, στην είσοδο του Ελλησπόντου, όπου λίγοι Ελληνες προσπαθούν μέρα με τη μέρα να κερδίσουν το δικαίωμα της επιστροφής της κανονικότητας στη ζωή τους έπειτα από αμέτρητα δύσκολα χρόνια. Ενας αληθινά βασανισμένος τόπος. Ταξίδεψε ώς εκεί ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Αγκυρα Π. Μαυροειδής σε μια ιδιαίτερη συγκυρία. Παραβρέθηκε στην τελετή αποφοίτησης οκτώ μαθητών του Λυκείου από το Ομογενειακό Γυμνάσιο και Λύκειο της Ιμβρου. Το Γυμνάσιο και Λύκειο που επαναλειτουργεί τα τελευταία δύο χρόνια έπειτα από μισόν αιώνα «απαγόρευσης» της τουρκικής κυβέρνησης. Ηταν εκεί λοιπόν στην αποφοίτηση των οκτώ παιδιών. Ηταν εκεί για να συγχαρεί όλους τους μαθητές και τους καθηγητές για τη σημαντική διάκρισή τους σε διεθνή διαγωνισμό του Ευρωπαϊκού Εργαστηρίου Σωματιδιακής Φυσικής (CERN). Δεν ήταν όμως εκεί μόνο ο πρεσβευτής. Με τον τρόπο του ήταν εκεί και ο Ολυμπιακός, σε μια από εκείνες τις πρωτοβουλίες που σε κάνουν να καμαρώνεις.

Στο περιθώριο της τελετής αποφοίτησης η ελληνική πρεσβεία μερίμνησε για τη διανομή στους μαθητές των ομογενειακών σχολείων της Ιμβρου αθλητικού ρουχισμού και δώρων που απεστάλησαν από την ΠΑΕ Ολυμπιακός. Δώρα για κάθε παιδί. Δώρα αγάπης από τον κορυφαίο αθλητικό σύλλογο που φρόντισε εκείνο το απόγευμα Σαββάτου να μείνει αξέχαστο σε κάθε νεαρό μαθητή. Κάθε παιδί που ξέρει ότι ο Ολυμπιακός είναι εκεί, για εκείνον. Οτι νιώθει, καταλαβαίνει και είναι έτοιμος να του προσφέρει κάθε βοήθεια.

Για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει στο μικρό αυτό νησί, που βρίσκεται υπό τουρκική σημαία κοντά έναν αιώνια πια: Το 1924 στην Ιμβρο λειτουργούσαν 18 σχολεία και ήταν όλα ελληνικά, μιας και μέχρι πρότινος (στα τέλη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου) σχεδόν το 100% του νησιού κατοικούνταν από (8.000) Ελληνες. Το 1964 τα ελληνικά σχολεία ήταν μόλις επτά. Τη χρονιά που η τουρκική κυβέρνηση –με τα γεγονότα της Κύπρου –αποφάσισε να τα κλείσει όλα στο πλαίσιο μιας δέσμης μέτρων εκτουρκισμού του νησιού. Το 2013, έπειτα δηλαδή από μισόν αιώνα, λειτούργησε ξανά το Δημοτικό Σχολείο των Αγίων Θεοδώρων με μόλις τέσσερις μαθητές. Οι 8.000 Ελληνες δεν ήταν πια κάτι παραπάνω από 130-150 και οι περισσότεροι εξ αυτών ηλικιωμένοι που δεν έφυγαν από τα μέρη τους ποτέ. Από τη σχολική περίοδο 2015-16 δόθηκε άδεια για την λειτουργία σχολείου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Γυμνασίου και Λυκείου. Χάρη στην εκπαιδευτική υποδομή που δημιουργήθηκε, συνολικά επτά οικογένειες από την Ελλάδα με 14 παιδιά επανεγκαταστάθηκαν στο νησί το 2015. Μια πρώτη απόπειρα επιστροφής στην κανονικότητα.