Βάζει στο ίδιο τελάρο γλωσσικά σύμβολα και πολύχρωμες καραμέλες. Σε κάθε του δημιουργία προσπαθεί να προκαλεί όχι μόνο την αίσθηση της όρασης, αλλά κι εκείνες της όσφρησης και της γεύσης. Στόχος του –είτε δημιουργεί έργα σε χαρτί είτε κολάζ είτε εγκαταστάσεις –είναι μεταξύ άλλων να προχωρήσει σε μια κοινωνικοπολιτική διαμαρτυρία: να μας επιστήσει την προσοχή ότι βρισκόμαστε καθηλωμένοι πίσω από μια οθόνη. Και συνδυάζοντας τη φαντασία και τους προβληματισμούς του με σατιρική διάθεση, ο χαμηλών τόνων 39χρονος εικαστικός Γιώργος Γιώτσας χτίζει το δικό του σύμπαν, το οποίο αυτή τη στιγμή απλώνεται από τη Νέα Υόρκη ώς το Ρέθυμνο και την Αντίπαρο μέσω τεσσάρων εκθέσεων.

«Η δουλειά μου αποτελεί μια διαμαρτυρία για τη σιωπή που έχει επιβληθεί λόγω της αντικατάστασης των λέξεων με συντομεύσεις. Καθώς λοιπόν όλα έχουν γίνει αναλώσιμα –οι ιδέες, τα σύμβολα -, επέλεξα να τα αποδώσω στα έργα μου με βρώσιμα υλικά» εξηγεί ο εικαστικός που ζει ανάμεσα στην Ελλάδα, την Ιταλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω της κρίσης, επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί, όπως λέει, όσα προσφέρει το εξωτερικό.

Τα έργα του που αποτελούνται από πολυεπίπεδες επιφάνειες «χτισμένες» από καρμπόν, ύφασμα, πλαστικό, ανάμεσα σε άλλα, δεν αποτελούν ένα παλίμψηστο, αλλά –όπως εξηγεί ο δημιουργός τους –συνδέουν την ύλη με τον άνθρωπο. «Ο άνθρωπος και η ύλη είναι έννοιες ταυτόσημες με αντοχή στον χρόνο. Με ενδιαφέρει στο πλαίσιο αυτό η εξέλιξη του ανθρώπου και πώς μετουσιώνεται στο περιβάλλον του. Γι’ αυτό και ζωγραφίζω μέσα από την ύλη, ώστε να δω πώς μπορεί να μετουσιωθεί εικαστικά και αν μπορούμε να καταλάβουμε τις διαφορετικές χρήσεις κάθε υλικού. Επί παραδείγματι, χρησιμοποιώ το μπλάνκο με το οποίο σβήνουμε τα λάθη ως επιφάνεια γραφής. Με ενδιαφέρει να αναδείξω την άλλη διάσταση των χρηστικών αντικειμένων μέσα από την τέχνη». Αν όμως όλα είναι αναλώσιμα, όπως υποστηρίζει ο Γιώργος Γιώτσας, τελικά υπάρχει κάτι που να αντέχει στον χρόνο; «Η μνήμη» μας απαντά. «Το θέμα είναι αν έχουμε χώρο για τη μνήμη με τόσες εναλλαγές εικόνων, προσώπων, γεύσεων, εικονιδίων, ταξιδιών, εφαρμογών… Δεν απορροφάμε πλέον τίποτα. Διαρκώς τραβάμε ψηφιακές φωτογραφίες που δεν βλέπουμε ποτέ. Κυνηγάμε την εξέλιξη και μας λείπει ο χρόνος».

Ολοι αυτοί οι διαφορετικοί αλλά τόσο στενά δεμένοι μεταξύ τους προβληματισμοί παρουσιάζονται ταυτόχρονα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού μέσα από ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε ομαδικές διοργανώσεις. Κι αν το να βρεθεί κάποιος στο Κέντρο Τεχνών του Κολεγίου Κουίνς στη Νέα Υόρκη και να γνωρίσει το «Ασαφές αλφάβητο» του Γιώργου Γιώτσα, που εκτίθεται σε επιμέλεια της Αμάντα Νοσέρα ώς τις 29 Ιουνίου, ή στην γκαλερί Σίβα στο Μανχάταν, όπου φιλοξενείται ομαδική έκθεση ελλήνων καλλιτεχνών της Διασποράς (ώς τις 28 Ιουνίου) σε επιμέλεια της δρος Θάλειας Βραχοπούλου, είναι δύσκολο, οι πρόσφατες εικαστικές δημιουργίες του Γιώργου Γιώτσα υπό τον τίτλο «Πέντε γεύσεις» φιλοξενούνται πολύ πιο κοντά μας: στην γκαλερί Aντί της Αντιπάρου ώς τις 6 Ιουλίου, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Λουίζας Καραπιδάκη και του Ερικ Ρουντ, ενώ το πιο πολιτικό του έργο που βασίζεται σε αποκόμματα εφημερίδων πολιτικών λόγων που δεν υλοποιήθηκαν παρουσιάζεται στην έκθεση «Χάρτινο το φεγγαράκι», και πάλι σε επιμέλεια της Θάλειας Βραχοπούλου, ώς τις 15 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Κρήτης.

Τελευταία Νέα