Η κυβέρνηση «στήνει» την πτώση της

Δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα, την επομένη της υπογραφής της συμφωνίας στις Πρέσπες μεταξύ του Αλέξη Τσίπρας και του Ζόραν Ζάεφ. Ειδικά αν ισχύουν όσα ο (συν)εταίρος (ακόμη) στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Καμμένος είπε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος την περασμένη Πέμπτη. Διότι εκτός από όσα αποκάλυψα εγώ το Σάββατο ότι είπε, ότι δηλαδή σε έξι μήνες που θα φτάσει η συμφωνία στην ελληνική Βουλή θα ρίξει την κυβέρνηση, διότι αυτός δεν συναινεί στην εκχώρηση της «Μακεδονίας» στους Σκοπιανούς, υπάρχει και κάτι ακόμη που φέρεται να είπε και το οποίο δημιουργεί κατά την άποψή μου μείζον πολιτικό θέμα.

Ο Καμμένος λοιπόν φέρεται να αναφέρει κατά την επεισοδιακή αυτή συνεδρίαση (ένας βουλευτής, ο Δημήτρης Καμμένος, χτύπησε, λέει, το χέρι στο τραπέζι και φύγαν οι καφέδες από πάνω) ότι «θα ρίξουμε την κυβέρνηση όποτε μας συμφέρει» και πως θα τη ρίξει «μετά από συνεννόηση με τον Τσίπρα» αφού έρθει η συμφωνία.

Αν πραγματικά ισχύει αυτό το τελευταίο περί «συνεννόησης» με τον Πρωθυπουργό, είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με ένα «στήσιμο» ώστε και η συμφωνία να μην «περάσει» από την ελληνική Βουλή, και σε εκλογές να πάμε με τον καθένα από τους δύο σημερινούς εταίρους να επαίρονται ότι ο πρώτος διαφύλαξε τη «Μακεδονία» και ο δεύτερος ότι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη συμφωνία. Μια συμφωνία η οποία λογικά έως τότε (στο τέλος του χρόνου δηλαδή ή τις αρχές του επομένου) θα έχει εγκριθεί από τη Βουλή των Σκοπίων.

Μιλάμε για πολιτική σύλληψη… ασύλληπτη!

Οι καλοί τρόποι των ΑΝΕΛ

Πάντως αυτές τις ώρες εμένα με διακατέχει μια στενοχώρια, την οποία προτιμώ να τη μοιραστώ με τους έτοιμους να (με) συνδράμουν με την ψυχολογική τους στήριξη αναγνώστες μου, παρά να την κρατήσω για τον εαυτό μου. Αναφέρομαι στα δεινά που έχει επισωρεύσει στο κόμμα Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες, η απόφαση του Καμμένου προέδρου να στηρίξει την κυβέρνηση στην πρόταση μομφής της ΝουΔου –«για την καρέκλα ρε γαμώτο».

Και δεν αναφέρομαι στο άγριο τρολάρισμα που μαίνεται στο Διαδίκτυο εις βάρος του υγιούς αυτού κόμματος και του προέδρου του. Ούτε σε ακτιβιστικές ενέργειες όπως αυτή με το σανό που τους πέταξαν στα γραφεία («δράστης» μια πρώην συριζαία που μια φορά είχε πετάξει μια κότα στο Μαξίμου και είχαν βγει σύσσωμα τα υπόγεια να την κυνηγούν στον κήπο). Οχι. Αναφέρομαι στο φυλλορρόημα των στελεχών, που αποχωρούν το ένα μετά το άλλο, αφήνοντας τον πρόεδρο στη… ζωάρα του, έρημο βαρύ και μόνο. Δεν του πρέπει τέτοια συμπεριφορά του Καμμένου προέδρου, διότι τους έκανε νοματαίους, τους άφησε να «γλείψουν» λιγάκι από το εύγευστο κοκαλάκι της εξουσίας, και τώρα στα δύσκολα φεύγουν. Ε, όχι λοιπόν. Να μείνουν εκεί πρέπει, και να φύγουν όλοι μαζί. Αυτό επιβάλλουν οι καλοί τρόποι (όσοι τέλος πάντων μπορεί να ισχύουν στην πολιτική και στο καμμενοκόμμα ειδικότερα…).

Αμαθο το κορίτσι…

Στενοχωρημένη, μου λένε, είναι και η (πρώην) εκπρόσωπος Μανταλένα Παπαδοπούλου. Δεν μιλιέται σου λέει, η κοπέλα. Δεν μπορεί να χωνέψει πως την πέταξε έτσι ο πρόεδρος από τη θέση της εκπροσώπου, για να της αναθέσει ένα πόστο που ούτε υπήρχε, ούτε και θα υπάρχει. Μόνο και μόνο γιατί αυτή ήταν κατά της συμφωνίας και έκανε το λάθος, να κοινολογήσει τη διαφωνία της.

Αμαθο το κορίτσι, ούτε του πέρασε από το νου, με ποιον είχε να κάνει. ότι ο Καμμένος πρόεδρος κάτι τέτοια στελέχη σαν αυτή, θέλει πενήντα για πρωινό. Και τώρα σου λέει, βιώνει τη μοναξιά της, αρνούμενη ακόμη και να επικοινωνήσει με φίλους και πρώην συντρόφους στο κόμμα.

Συγκινούμαι απεριόριστα…

Ρίχνουν γέφυρες για αλλού

Ευκαιρίας δοθείσης, είμαι υποχρεωμένος να ενημερώσω τον Καμμένο πρόεδρο (την προηγούμενη φορά που τον είχα ενημερώσει ότι θα του φύγουν από το κόμμα Ζώης, Μαρκόπουλος και λοιποί το είχε πάρει «βαριά» και με έβριζε ακατάπαυστα) ότι εξυφαίνεται υπογείως νέο σχέδιο για τη σταδιακή αποσάθρωση του κόμματος με επιλεκτικές αποχωρήσεις, στις οποίες δεν θα περιλαμβάνονται μόνο πολιτικά στελέχη, αλλά νυν και πρώην βουλευτές.

Πιο συγκεκριμένα ακούγεται έντονα το όνομα ενός βουλευτή που τώρα εμφανίζεται μεν ταγμένος στο πλευρό του, αλλά εγώ γνωρίζω ότι έχει ρίξει γέφυρες προς τη ΝουΔου για να εξασφαλίσει το μέλλον του την επόμενη μέρα. Γέφυρες έχει ρίξει και προς τον ΣΥΡΙΖΑ άλλος βουλευτής, ο οποίος επίσης ψάχνεται για να δει τι θα κάνει στις επόμενες εκλογές, μια και όπως λέει εδώ κι εκεί «οι ΑΝΕΛ έχουν πεθάνει» (ιατρικά ή πολιτικά έχει κάνει τη γνωμάτευση; Αγνοώ…).

Σε κάθε περίπτωση ο πρόεδρος ας έχει τον νου του –τον χρειάζεται ακόμη το πολιτικό σκηνικό. Πάντα ανεξάντλητος, θα προσφέρει μια νότα ιλαρότητας που δεν πρέπει να λείπει από καμία, ας πούμε, συνεδρίαση της Βουλής…

Δεν είδε, δεν άκουσε

Υπό την έννοια αυτή, αισθάνομαι την ανάγκη με τη σειρά μου να καγχάσω με το περιεχόμενο των επιστολών ορισμένων στελεχών του κόμματος Καμμένου, όπως ενός κυρίου Μανώλη Αλιφιεράκη, ο οποίος, λέει, ήταν αναπληρωτής γραμματέας Υγείας στο κόμμα και μετά την έμμεση έγκριση των ΑΝΕΛ στη συμφωνία, αποχωρεί καταγγέλλων. Τι καταγγέλλει; Τα ακόλουθα εν ολίγοις:

«Ηλθα στο κόμμα σας πιστεύοντας στις αρχές σας, τις ικανότητες και τη βούλησή σας να κυβερνηθεί σωστά η χώρα.

Στην πορεία διαπίστωσα σοβαρές υποχωρήσεις από τις θέσεις των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Σε θέματα εθνικά, θέματα παιδείας, μεταναστευτικής πολιτικής.

Πιστεύω στην εθνική συμφιλίωση, στην πολιτική και οικονομική κάθαρση, όμως σε πολλές περιπτώσεις από την άλλη πλευρά της συγκυβέρνησης δεν έγιναν σεβαστές οι δικές μας ευαισθησίες ή εσείς δεν επιμείνατε αρκετά.

Τα τελευταία γεγονότα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».

Δηλαδή αυτός ο τύπος δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έμαθε τίποτε για την πολιτεία του Καμμένου αρχηγού του (τη… ζωάρα και τα λοιπά) στα τριάμισι χρόνια που βρίσκονται στην κυβέρνηση, και έρχεται τώρα και μας λέει ότι την «πάτησε».

Ε, δεν θα κλάψω κιόλας…

Το δεκανίκι του Καμμένου

Διάφοροι «σμπίροι» που διαθέτω στο συγκεκριμένο κόμμα μού ζητούσαν χθες να «αναδείξω» τον ρόλο του αντιπροέδρου του κόμματος Σγουρίδη στο «στήσιμο» που έγινε ώστε να περάσει η πρόταση του Καμμένου προέδρου για τη στήριξη της κυβέρνησης μόνο από την ΚΟ, χωρίς τη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Φυσικά δεν θα το κάνω, αρνούμαι κατηγορηματικά. Ενας άνθρωπος ο οποίος ανδρώθηκε πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ, έφτασε μέχρι αντιπρόεδρος της Βουλής, εξελέγη κατ’ επανάληψιν βουλευτής στην Ξάνθη, έταξε σκοπό της ζωής του να βοηθάει τον Καμμένο στα σχέδιά του, υποδυόμενος το τάχα μου «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ». Αυτό αρκεί. Και περιττεύει κάθε σχόλιο. Ακόμη και ένα «κρίμα» είναι πολύ. Ούτε αυτό (του) χαραμίζω…

Καλά, αυτός το τερμάτισε…

Υπάρχουν οι των ΑΝΕΛ που το φυσάνε και δεν κρυώνει για το πώς την «πάτησαν» με τον Καμμένο πρόεδρό τους και πίστεψαν τις «παπάντζες» που τους έλεγε, και υπάρχουν και οι άλλοι, που φιλοδοξούν να ξεπεράσουν στην «παπάντζα» τον αρχηγό. Ενας τέτοιος φέρελπις νέος είναι ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Τζανακόπουλος. Το παιδί από το Αιγάλεω, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να (υπο)στηρίξει τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ, είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, το ακόλουθο εξωπραγματικό:

«Το κεφάλαιο της έξαρσης των εθνικισμών του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού αιώνα κλείνει οριστικά με τη συμφωνία αυτή»!!

Ρε φίλε, εντάξει, είπαμε, μια δουλειά είναι κι αυτή, του κυβερνητικού εκπροσώπου, αλλά όχι τέτοια, όχι…