Καρικατούρα

Ο μύθος λέει πως ο απεσταλμένος του Ντιέγκο Μαραντόνα ρώτησε το Μαντείο των Δελφών πριν από οκτώ χρόνια αν υπάρχει καλύτερος απ’ αυτόν ομοσπονδιακός προπονητής της Αργεντινής. Η απάντηση ήταν «ναι». Εκείνη την ημέρα ο Μαραντόνα ορκίστηκε πως στο εξής σκοπός του θα είναι να διαψεύσει το Κέντρο του Κόσμου.

Καλή κουβέντα δεν ξαναβγήκε από το στόμα του. Ισως να τον επηρεάζει και η πίκρα του Κοχίμπα που αφήνει στο στόμα του μετά από κάθε δυνατή ρουφηξιά. Οπως συνέβη το Σάββατο στο γήπεδο της Σπαρτάκ, παρακολουθώντας την Αλμπισελέστε να πέφτει πάνω στον ισλανδικό τοίχο.

Τι κι αν απαγορευόταν το κάπνισμα; Ο Ντιεγκίτο είναι συνηθισμένος να καταστρατηγεί τους κανόνες.

Η αστική ευγένεια δεν ήταν ποτέ το φόρτε του. Η ψυχή του ήταν ανέκαθεν ίσαμε το μπόι του. Εμεινε στάσιμη στα χρόνια που έπρεπε αυτή να μεγαλώνει γιατί η λαμαρινένια σκεπή στο φτωχικό στη Βίλα Φιορίτο –τι αντίθεση, αλήθεια, φτωχικό στη Βίλα –ίσαμε που επέτρεπε σ’ αυτόν και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του να σταθούν όρθιοι.

Ο Θεός τον προίκισε με μοναδικό ταλέντο το οποίο εξαργύρωσε με τεράστια δόξα και φορτηγά γεμάτα χρυσάφι.

Ο αβδηριτισμός του τον έπεισε πως και τα δύο θα διαρκέσουν αιώνια. Το χρυσάφι τελείωσε πρώτο. Ασωτη ζωή, ναρκωτικά, γυναίκες, ακριβά σπίτια, αυτοκίνητα, αριβίστες σύμβουλοι. Η δόξα έχει τους δικούς της αφαιρετικούς ρυθμούς. Οσο υπάρχει εκείνο το περίφημο γκολ με την Αγγλία και ο μύθος των ανόητων πως κατέκτησε μόνος του ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, θα συνεχίσει να αντιστέκεται στη φθίνουσα αξιοπιστία του Ντιεγκίτο.

Με φληναφήματα, απειλές και επίπεδες αντιλήψεις πιστεύει πως μπορεί να αποδομεί τον εκάστοτε ομοσπονδιακό προπονητή της Αργεντινής, θεωρώντας πως η θέση αυτή του ανήκει δικαιωματικά.

Η ρηχότητα της σκέψεώς του τον τοποθετεί σε ένα περιχαρακωμένο κατεστημένο που πλέον έχει ξεπεραστεί. Αποτελεί πλέον μια ποδοσφαιρική καρικατούρα που η προσφορά της περιορίζεται σε εμφανίσεις σε κληρώσεις.