Ο Μεγάλος Δάσκαλος της δημοσιογραφίας και σύμβουλος του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός, δημοσίευσε χθες στην κομματική «Αυγή» το τακτικό του ευθυμογράφημα με προκλητικό τίτλο που παραπέμπει σε βρισιά σχετική με τη σεξουαλική επιλογή και η παράδοση αυτής της εφημερίδας δεν μου επιτρέπει να καταχωρίσω αυτούσιο. Ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησε ο Μεγάλος Δάσκαλος, βεβαίως, δεν είναι δικός του, τον δανείστηκε από κάποιον δημοτικό σύμβουλο του Παγγαίου, ο οποίος τον είχε απευθύνει στον ΣΥΡΙΖΑ, στη διάρκεια ενός δημοτικού συμβουλίου, μετά την υπογραφή της συμφωνίας για το Μακεδονικό στις Πρέσπες.
Ο Δάσκαλος, προκειμένου να στοιχειοθετήσει την ανάλυσή του, κάνει κατά τη συνήθειά του ορισμένες απαραίτητες ακροβασίες. Θεωρεί ότι ο άγνωστος δεξιός δημοτικός σύμβουλος που κηρύσσει με χυδαιότητα τη βία αναδύεται εξαιτίας της ανοχής τού «πολιτικά επιπόλαιου» Κυριάκου Μητσοτάκη. Πριν, λέει, οι Καραμανλήδες τους ακροδεξιούς τους είχαν υποχρεώσει να λουφάξουν. Αλλά βγήκαν τώρα μπροστά στο όνομα του πατριωτισμού, για να μην προσέξουμε τις φωνές που ζητούν «το δρόμο της λογικής», πρώτος πρώτος «ο Σταύρος» (ναι, έτσι αποκαλεί τον Θεοδωράκη), δρόμο τον οποίο ασφαλώς υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ! Πολύ πετυχημένο ευθυμογράφημα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μεγάλος Δάσκαλος έχει θητεύσει για αιώνες στους μηχανισμούς της κομμουνιστικής παρέλκυσης. Το μεγάλο του προσόν από αυτή τη θητεία είναι, με αφαιρέσεις και με ό,τι υλικό είναι διαθέσιμο, να χτίζει τη γραμμή. Σημασία δεν έχει η πραγματικότητα, σημασία έχει ποια δεδομένα επιλέγεις να αναδείξεις.
Ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος. Επαναλαμβάνοντας εμμονικά τη γραμμή, και δίνοντας παραδείγματα που φαίνεται ότι την επιβεβαιώνουν, φανατίζεις και συντάσσεις τους οπαδούς σου. Με μισές αλήθειες, δηλαδή με ψέματα:
n Ο Μεγάλος Δάσκαλος ισχυρίζεται ότι η θέση της ΝΔ στο Μακεδονικό είναι ακροδεξιά. Καλώς ή κακώς, είναι μια επιλογή ταυτισμένη με τη μεταπολιτευτική κοινοτοπία, εκδοχές της οποίας ακόμα στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακούγοντας ανελίτες να αποδοκιμάζουν τους βουλευτές τους, άκουσα πιο σκληρές εκφράσεις από εκείνη που εντυπωσίασε τον Μεγάλο Δάσκαλο.
n Ο Μεγάλος Δάσκαλος αποδίδει θέση καθοριστικού στελέχους σε έναν εκπρόσωπο «του λαού». Του ίδιου «λαού» που το κόμμα του χρησιμοποίησε επί χρόνια για να σπιλώνει με προπηλακισμούς και βία όσους επικαλούνταν τη λογική.
n Ο Μεγάλος Δάσκαλος είναι ο τελευταίος που δικαιούται να επικαλείται τη λογική. Επειδή είναι από εκείνους τους διακεκριμένους που, όταν χρειαζόταν, την αποκήρυσσε. Οχι μόνο στην περίπτωση του Τσερνόμπιλ.
Τελευταία Νέα