Αναζήτηση
Την εποχή των δεινοσαύρων υπήρχαν ορισμένα είδη θηλαστικών ζώων τα οποία για να αποφύγουν… δυσάρεστες συναντήσεις είχαν αναπτύξει νυχτόβια δράση. Κινούνταν και δρούσαν όταν έπεφτε το σκοτάδι για να προστατεύονται όσο το δυνατόν περισσότερο από τους πολλούς και πιο ισχυρούς εχθρούς που υπήρχαν στο περιβάλλον που ζούσαν. Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια ότι τα θηλαστικά ζώα δεν εξελίσσονταν και δεν ευημερούσαν, παρέμεναν μικρά σε μέγεθος, είχαν περιορισμένες δυνατότητες και οι πληθυσμοί τους ήταν μικροί.
Ομάδα ειδικών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Μπέρκλι στις ΗΠΑ μελέτησε δεδομένα πολλών ερευνών που έγιναν σε θηλαστικά σε όλες τις ηπείρους με ειδικές κάμερες ανίχνευσης κίνηση και συστημάτων παρακολούθησης GPS. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τον ρόλο των δεινοσαύρων έχει πάρει πλέον ο άνθρωπος. Σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science» οι ερευνητές αναφέρουν ότι πολλά είδη θηλαστικών όπως τα ελάφια, οι αρκούδες, οι κάστορες και οι τίγρεις για να αποφύγουν την συνάντηση με τον άνθρωπο έχουν αρχίσει να ακολουθούν την τακτική των μακρινών τους προγόνων και κινούνται πλέον μόνο τις βραδινές ώρες. Ο άνθρωπος έχει καταλάβει πλέον το 75% της ξηράς καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την αποφυγή της
επαφής των ζώων μαζί του. Τα ζώα (και με το δίκιο τους) φοβούνται να έρθουν σε επαφή μαζί μας και έτσι το τελευταίο όπως φαίνεται μέτρο αυτοπροστασίας που ακολουθούν είναι να κινούνται στο σκοτάδι. Όμως η νυχτερινή ζωή για είδη που είτε έχουν συνηθίσει να ζουν την μέρα είτε για είδη που κινδυνεύουν με εξαφάνιση αποτελεί επιπλέον εμπόδιο στην ύπαρξη τους. Μια πρώτη επίπτωση είναι ότι τα ζώα αυτά περνούν περισσότερο χρόνο στο να είναι σε εγρήγορση για να μην δεχτούν επιθέσεις ή να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα από τον άνθρωπο παρά να αναζητούν τροφή γεγονός που έχει διαφόρων ειδών αρνητικές συνέπειες. Η νυχτερινή ζωή προκαλεί στα ζώα αυτά διαφόρων ειδών προβλήματα υγείας ενώ επίσης δυσκολεύει και την αναπαραγωγή τους. Οι ερευνητές σε μια πρώτη προσπάθεια να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα αυτό προτείνουν να απαγορεύεται εντελώς η παρουσία του ανθρώπου σε όσες περιοχές άγριας φύσης έχουν απομείνει στον πλανήτη σε συγκεκριμένες περιόδους όπως τις εποχές αναπαραγωγής και στο υπόλοιπο διάστημα να επιτρέπεται η παρουσία του ανθρώπου σε αυτές τις περιοχές για λίγες και συγκεκριμένες ώρες ημερησίως.
