Αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει με μας τα κοινά αρσενικά, τα ελληνικά κυρίως, τον Εμανουέλ Μακρόν τον ερωτεύτηκε και η καθηγήτριά του, όχι μόνο η μητέρα του. Επομένως, κάπως σημαντικότερος πρέπει να είναι –και για να υπάρξει «κόμμα τύπου Μακρόν», όπως προτείνει ο Γρηγόρης Ψαριανός, πρέπει να βρούμε κάποιον σημαντικό. Δυστυχώς θα δυσκολευτούμε: οι έλληνες πολιτικοί υπολείπονται όχι μόνο του Μακρόν, αλλά γενικώς. Οι Πορτογάλοι, π.χ., αντιμετώπισαν την κρίση χρέους πολύ καλύτερα από τους δικούς μας και επιπλέον την τελευταία δεκαετία προέκυψαν από τις τάξεις τους ένας πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Μπαρόζο) και ένας γενικός γραμματέας του ΟΗΕ (Γκουτέρες). Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε βέβαια ότι η πολιτική αξιοσύνη μετριέται διεθνώς με κριτήρια που δεν ταιριάζουν στην εθνική εξαιρετικότητά μας, όπως συμβαίνει και με τα «τεστ της Πίζας», στα οποία πατώνουν τα παιδιά μας.

Σε κάθε περίπτωση, όσο και αν οι μαμάδες των πολιτικών μας θεωρούν σπουδαία τα παιδιά τους, Μακρόν δεν έχουμε –όπως δεν έχουμε και Ανδρέα Παπανδρέου. Ο μακαρίτης είχε δηλώσει την 3η Σεπτεμβρίου 1974 πως ήταν «primusinterpares», αλλά η αλήθεια είναι πως τα λαϊκά παιδιά που συγκέντρωσε γύρω του ο γοητευτικός, σοφός αριστοκράτης τροτσκιστής και τα οδήγησε στην εξουσία, τον είχαν δάσκαλο, τον πίστευαν, τον ακολουθούσαν, δεν υπήρχε θέμα «δημοκρατικών διαδικασιών» ανάμεσα σε αυτούς και τον «Αντρέα». Η Φώφη Γεννηματά, αντίθετα απ’ ό,τι ίσως της λένε διάφοροι κόλακες γύρω της, δεν είναι «Αντρέας», δεν συνιστά από μόνη της πλειοψηφία. Είναι απλώς primainterpares.

Επιπλέον, η κ. Γεννηματά και οι γύρω της πρέπει να αποδεχθούν ότι οι υπόλοιποι δεν πήγαν στο Κίνημα Αλλαγής σαν απλοί ψηφοκουβαλητές, να οδηγήσουν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ από το 6% στο 12%, ας πούμε, για να εκλεγούν πάλι βουλευτές οι 17 του 2015 και άλλοι τόσοι φίλοι της προέδρου. Πρέπει να βρεθεί λύση για αυτό το ζήτημα, κάποιου είδους ποσόστωση στα όργανα και στα δημόσια αξιώματα, γιατί πράγματι θα φύγουν τελικά οι Ποταμίσιοι (και όχι μόνο) και θα βρεθεί ξανά στο 6% η κ. Γεννηματά.

Βέβαια ούτε οι Ποταμίσιοι βουλευτές, αν συνεργαστούν με ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, θα εκλεγούν: ούτε εκεί θα βρουν τους αναγκαίους «σταυρούς». Αρα χρειάζεται λογική, ψυχραιμία και αμοιβαία επωφελείς υποχωρήσεις από όλες τις πλευρές του ΚΙΝΑΛ. Εκτός και αν αυτή η μικρή τρικυμία είναι προάγγελος της μεγάλης τρικυμίας πολιτικής κινητικότητας που θα προκαλέσει η απλή αναλογική, ίσως και πριν από τις εκλογές του 2019. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχουν πια ασφαλή λιμάνια ούτε για μας ούτε για τους πολιτικούς μας.

Τελευταία Νέα