Πολύ μελάνι έχει χυθεί –και θα χυθεί και ασφαλώς στο μέλλον –για το αν η συμφωνία με την οποία η ΠΓΔΜ αναγνωρίζεται ως Βόρεια Μακεδονία από τη χώρα μας είναι καλή ή κακή. Από τις οργισμένες αντιδράσεις, πάντως, μπορεί να εξαχθεί ήδη ένα αναντίρρητο συμπέρασμα: ήταν κάκιστη η διαδικασία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ χειρίστηκε το ζήτημα της ονομασίας με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Κατ’ αρχάς χειρίστηκε ένα εθνικό θέμα με όρους κομματικής σκοπιμότητας. Αντί να επιδιώξει ένα μίνιμουμ συναίνεσης, προσπάθησε να διασπάσει την αντιπολίτευση. Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν να αδιαφορήσει για την κοινή γνώμη. Και εδώ έκανε το δεύτερο θεμελιώδες λάθος. Πιστεύοντας ότι οι έλληνες πολίτες έχουν ξεχάσει ήδη το Μακεδονικό, «ξέχασε» και η ίδια τις ευαισθησίες τους, τη συναισθηματική τους φόρτιση, την ταύτισή τους με την ιστορική μνήμη, τη θέση που έχει καταλάβει αυτή η μνήμη στην ταυτότητά τους.
Η ελλιπής προετοιμασία της κοινής γνώμης για ένα ζήτημα που εκτός από εθνικό είναι και ταυτοτικό, αλλά και η σύγκρουση με την αντιπολίτευση, έκαναν την αποδοκιμασία να φουντώσει. Και τους κυβερνώντες να υφίστανται σήμερα όσα οι ίδιοι υποδαύλιζαν ως αντιπολίτευση: την οργή των πολιτών για την κρίση, τις αντιδράσεις που πολλές φορές ξεπέρασαν τα όρια της εξαλλοσύνης ή ακόμη και της βίας στην πιο καθαρή της μορφή. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δικαιολογούσαν τότε τα πάντα. Δεν πρέπει να το ξεχνούν. Γιατί μόνο έτσι θα αντιληφθούν τι τους συμβαίνει σήμερα.
