Ιδιαίτερα ανήσυχοι πρέπει να αισθάνονται όσοι στην ημεδαπή έχουν επενδύσει στο VAR, μετά τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στα γήπεδα της Ρωσίας.
Μεταξύ άλλων επιβεβαιώνεται πως ο βοηθός διαιτητή που βρίσκεται πίσω από τις οθόνες δεν αποτελεί πανάκεια για τις αμφισβητούμενες φάσεις.
Γίνεται επίσης κατανοητό πως το VAR δεν είναι μια ηλεκτρονική συσκευή που δίνει εντολή να διακοπεί το παιχνίδι κάθε φορά που διαπιστώνει παράβαση που έχει ξεφύγει από τον διαιτητή.
Και το κυριότερο, την πρώτη και την τελευταία λέξη συνεχίζει να την έχει ο ρέφερι που βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο.
Η απάντηση που έδωσε η FIFA στο αίτημα της ομοσπονδίας της Βραζιλίας να δημοσιοποιηθούν οι διάλογοι του διαιτητή με τον βοηθό στο VAR του αγώνα της με την Ελβετία, αλλά και να δοθούν διευκρινίσεις για το πώς τελικά λειτουργεί ο «βιντεοδιαιτητής», είναι διαφωτιστική: «Το VAR δεν δημιουργήθηκε για να λύνει 100% τις αμφισβητούμενες φάσεις και τις αμφιβολίες στη διάρκεια του παιχνιδιού. Λειτουργεί στις περιπτώσεις “ξεκάθαρου” λάθους».
Με άλλα λόγια, η αμφισβητούμενη φάση παραμένει αμφισβητούμενη και την τελευταία λέξη θα την έχει ο διαιτητής.
Τα όσα θα εκτυλιχθούν στα ελληνικά γήπεδα όταν και αν εφαρμοστεί το VAR δεν θα απέχουν πολύ από κωμικοτραγωδία.
Οταν η FIFA και ο πολύς Πιερλουίτζι Κολίνα δέχεται τόσες πιέσεις και αμφισβητήσεις για τον τρόπο που λειτουργεί το VAR, σκεφτείτε τι θα συμβεί εδώ, όπου οι διαιτητές δεν έχουν ούτε το ανάστημα ούτε την αξιοπιστία ούτε την έξωθεν καλή μαρτυρία για να πείσουν πως ό,τι κάνουν είναι καλώς καμωμένο.
Τι θα συμβεί λοιπόν; Οι διαιτητές, υπό τον φόβο μήπως θεωρηθεί ότι ανήκουν σε κάποια φατρία, θα επικαλούνται συνεχώς το VAR, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχείς διακοπές του αγώνα. Και σ’ αυτή την περίπτωση, ωστόσο, το βάρος της απόφασης σε μια αμφισβητούμενη φάση πρέπει να το σηκώσει ο διαιτητής. Ε ρε γλέντια, που λέει και ο αγαπητός Καραγκιόζης.
