Η κυβέρνηση ανησυχεί, τα στελέχη της έχουν άγχος. Λόγω των εξελίξεων στο Μακεδονικό, στη Βόρεια Ελλάδα στήθηκαν (συμβολικές) κρεμάλες, αντίστοιχες εκείνων που είχαν στηθεί στο Σύνταγμα την εποχή των «Αγανακτισμένων». Δυνάμεις που στο όνομα του εθνικισμού στοιχίζονται για να ανέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο θα επιχειρήσουν να κυλήσουν ξανά στη βία την πολιτική αντιπαράθεση. Για την ώρα, πολιτικούς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους προπηλακίζουν άτακτοι. Απαράδεκτη, προφανώς, η πρακτική τους. Οι αποδοκιμασίες, τα απολίτικα υβρεολόγια και χαρακτηρισμοί τύπου «προδότες» και «πουλημένοι» είναι ο προθάλαμος της βίας στην πολιτική. Ο φανατισμός και οι βεβαιότητες την προαναγγέλλουν, το επιχείρημα αντικαθίσταται από την άγρια δύναμη του όχλου.
Τα έχουμε ξαναζήσει. Η βία απέτυχε να γίνει παράμετρος πολιτικών εξελίξεων σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, όσο η τρομοκρατική 17 Νοέμβρη δολοφονούσε, δεν κόπασε ποτέ. Αλλά από το 2008 ως συνέπεια της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου εκδηλώθηκε αρχικά με μαζικές καταστροφές ως αντισυστημική πράξη, ώσπου μετά τη χρεοκοπία να εδραιωθεί και ως «επιχείρημα» πολιτικής πίεσης και συσπείρωσης δυνάμεων συλλήβδην κατά των μεταπολιτευτικών ισορροπιών.
Ενα μέρος της βίας με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, αμέσως μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, την άσκησε η Χρυσή Αυγή –με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ενα άλλο μέρος, όμως, το άσκησε η λαϊκιστική Αριστερά στη διαδρομή της προς την εξουσία. Στην κομματική «Αυγή» δημοσιεύθηκε ο έμμετρος ύμνος στις καταστροφές του Δεκέμβρη του 2008, μετά τον εμπρησμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο Σύνταγμα, το 2008: «Ω έλατο, ω έλατο, τι ωραία που αρπάζεις». Κι ύστερα, άρχισε το κυνήγι των μαγισσών. Τον Μάιο του 2010, στην τράπεζα Marfin, υπήρξαν τρεις νεκροί, ενώ την ίδια μέρα έγινε συντονισμένη επίθεση κατάληψης της Βουλής!
Μόνιμο στόχο αποτέλεσαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι που δεν συντονίστηκαν στην αντιδυτική υστερία: γιαούρτια, αβγά, απειλές, επικηρύξεις. Ο Αλέξης Τσίπρας, που είχε κηρύξει τον κάθετο διχασμό της κοινωνίας, με το σύνθημα «Ή εμείς ή αυτοί», δεν θεωρούσε σοβαρή βία «κανένα γιαουρτάκι». Ούτε καν τις μολότοφ.
Ομως δεν υπάρχει καλή και κακή βία, η πολιτική βία είναι πάντα φασιστική. Η επωδός είναι μόνιμη, προσωπικώς θα την επαναλαμβάνω όσο κουραστικός κι αν γίνομαι. Βεβαίως, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν, έχουν απέναντί τους τη ΝΔ κι όχι έναν συνασπισμό δήθεν αντισυστημικών λαϊκιστών που θα έβαζαν μπροστά στην πολιτική αντιπαλότητα τη βία. Το λες και τύχη.
Τελευταία Νέα