Αναζήτηση
Εμπλεξα! Κακό του κεφαλιού μου όμως, διότι σκέφτηκα να γράψω ένα θέμα με μερικά συναρπαστικά και αξέχαστα γκολ στην Ιστορία του Μουντιάλ και τις τελευταίες ημέρες έχασα τον ύπνο μου, χώρια που χώθηκα σε έναν κυκεώνα από τον οποίο αδυνατώ να βγω…
Τα γκολ ασφαλώς είναι η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, όπως έλεγε στις μεταδόσεις και στις εκπομπές της παλιάς ΥΕΝΕΔ ο Γιάννης Αργυρίου, ο οποίος μια φορά σε αγώνα κάποιου Μουντιάλ εκστασιάστθηκε τόσο πολύ, ώστε νόμιζε πως δούλευε στο BBC και αναφώνησε «what a goal»!
Ποιο να πρωτοθυμηθώ, ποιο να ξεχάσω, σε ποιο να βάλω την ένδειξη SOS και ποιο ν’ αφήσω έξω με βαριά καρδιά, ιδού τα υπαρξιακά ζητήματα που ανέκυψαν αίφνης και όπως λέει ένα παλιό εύθυμο τραγουδάκι, «μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω, απ’ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω, την Κική την αγαπώ, μα μ’ αρέσει κι η Κοκό»!
Ενα γκολ λοιπόν. Ενα γκολ του τάδε, ένα γκολ του δείνα και πάει λέγοντας, όπως με μεγαλειωδώς απλοϊκό τρόπο είχε ανακαλέσει τις παλιές θύμησές του ο σπουδαίος ουρουγουανός δημοσιογράφος, λογοτέχνης και μέγας μύστης της (τότε) ασπρόμαυρης θεάς Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Τα 1.000 πρόσωπα του ποδοσφαίρου»…
Δανείζομαι λοιπόν την τεχνοτροπία του Γκαλεάνο, ξεχωρίζω μερικά γκολ που μου έχουν εντυπωθεί στη μνήμη και ο Θεός κι η ψυχή μου…
Ενα γκολ του Αρτσι Γκέμιλ. Λάθος. Ενα ποίημα του Γκέμιλ. Πάλι λάθος. Επιτέλους συγκεντρώσου: Το «Ασμα ασμάτων» του Γκέμιλ!
Στις 11 Ιουνίου του 1978 στη Μεντόζα της Αργεντινής (Σκωτία – Ολλανδία 3-2) το ρολόι έδειχνε το 68ο λεπτό όταν ο καραφλός χαφ της Νότιγχαμ Φόρεστ έπαιξε το ένα – δύο με τον Κένι Νταλγκλίς και συνέχισε με ένα δαιμονισμένο σόλο. Συνέκλινε προς τα μέσα, άρχισε να επελαύνει με δεξιοτεχνία, μοίρασε –με το συμπάθιο για την έκφραση –σακούλες για τον… εμετό σε όλη την ολλανδική οπισθοφυλακή και εξανάγκασε τον Γιαν Γιόνγκμπλουντ να επιτελέσει το θλιβερό καθήκον του μαζεύοντας την μπάλα από τα δίχτυα του (3-1)…
Εκείνο το γκολ μπορεί να μη χάρισε στους Σκωτσέζους την πρόκριση, λόγω της… τσιγκουνιάς τους στα προηγούμενα ματς με το Περού και το Ιράν, αλλά καταχωρίστηκε στα ωραιότερα της Ιστορίας και έκανε καριέρα τόσο στο σινεμά και μάλιστα σε μια σκηνή ακατάλληλη δι’ ανηλίκους όσο και στη δισκογραφία!
Δέκα οκτώ χρόνια αργότερα στην ταινία «Trainspotting», ενώ ο Τόμι και η Λίζι συνευρίσκονται σεξουαλικά και βάζουν στο βίντεο μια ταινία πορνό για να ερεθισθούν, μένουν με το στόμα ανοιχτό, διότι η κασέτα περιέχει τα 100 καλύτερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου και μάλιστα πέφτουν πάνω στο αριστούργημα του Γκέμιλ!
Την ίδια στιγμή ο Ρέντον που έχει αλλάξει τις κασέτες, απολαμβάνει το σεξ και μάλιστα μετά τον οργασμό ομολογεί ότι «έχω να νιώσω τόσο καλά από εκείνο το γκολ του Γκέμιλ με την Ολλανδία το 1978»!
Σε αντίθεση με τον Ρέντον, ο ίδιος ο Γκέμιλ όταν είδε το έργο, όντας πλέον προπονητής της Ρόδεραμ, δήλωσε ότι ενοχλήθηκε από αυτόν τον συσχετισμό…
Και τώρα, ένα γκολ του Μαραντόνα. Πάλι λάθος, όπως και πριν. Πάμε πάλι: Το απόλυτο γκολ στην Ιστορία του Μουντιάλ. Ενα γκολ που είναι υπεράνω πάσης περιγραφής, πάσης λογικής και πάσης φαντασίας!
Το ημερολόγιο δείχνει 22 Ιουνίου του 1986, οι δείκτες του ρολογιού στο Στάδιο Αζτέκα της πόλης του Μεξικού σημαδεύουν το 55ο λεπτό, το σκορ στον προημιτελικό Αργεντινή – Αγγλία (2-1) είναι 1-0 από το γκολ που έβαλε λίγο νωρίτερα το… χέρι του Θεού, ο Ντιέγκο Μαραντόνα αποδεικνύει πως το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι!
Φουρκισμένος από τις διαμαρτυρίες των Εγγλέζων και σεληνιασμένος, ο Pibe d’ oro αρχίζει την εφόρμησή του προς την αντίπαλη εστία και χάνεται από τα ραντάρ!
Περνάει έναν, δυο, τρεις αντιπάλους, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης στον Πίτερ Σίλτον, στέλνει την μπάλα να αναπαυθεί στα δίχτυα και –όπως γράφτηκε αργότερα –με τη φόρα και την ασέβειά του, ο αθεόφοβος ο Μαραντόνα θα αποτολμούσε να ντριμπλάρει ακόμη και την ίδια τη βασίλισσα Ελισάβετ!
Το γκολ του Μαραντόνα δεν χρησιμοποιήθηκε στην πλοκή κάποιας ταινίας, ούτε σε στίχο τραγουδιού, αλλά θα στοιχειώνει πάντοτε τους Αγγλους και κάθε φορά που το ανακαλούν στη μνήμη τους θα τους φέρνει κρύο ιδρώτα…
Είχε προηγηθεί κιόλας η μπαγαποντιά στη φάση του 1-0, οπότε εκεί που οι λεγάμενοι τα είχαν χύμα, ένιωσαν να τους έρχονται και τσουβαλάτα!
Ενα γκολ του Αρι Χάαν επίσης, Γκολάρα. Ενα σουτ σαν φωτοβολίδα ή μάλλον ένα σουτ – τηλεφώνημα, καταπώς έλεγε και ο Μανώλης Μαυρομάτης, εξελληνίζοντας την ατάκα του Ιταλού ομότεχνου του Νικολό Καρόζιο.
Στις 21 Ιουνίου του 1978 στο Μπουένος Αϊρες, στον αγώνα που έκρινε την πρόκριση στον τελικό, η Ολλανδία και η Ιταλία είναι ισόπαλες με 1-1 και ο μετέπειτα προπονητής του ΠΑΟΚ (1994-95, 1999) δεν χάνει τον καιρό του. Στο 76ο λεπτό εξαπολύει έναν κεραυνό από 37 μέτρα, αφήνει σύξυλο τον Ντίνο Τζοφ, γράφει το 2-1 και βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην πρόκριση των Οράνιε στον τελικό.
