«Εάν κερδίσω, θα είμαι ο πρόεδρος όλων, Τούρκων και Κούρδων, δεξιών και αριστερών, αλεβιτών και σουνιτών». Τη δέσμευση αυτή καταθέτει μιλώντας στη «Ρεπούμπλικα» ο Μουχαρέμ Ιντζέ, ο υποψήφιος των μεθαυριανών προεδρικών στην Τουρκία κι ο μόνος από τους πέντε που μπορεί να αμφισβητήσει την παντοκρατορία του Ταγίπ Ερντογάν. Ο 54χρονος Ιντζέ, υποψήφιος του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, είναι η αποκάλυψη αυτών των εκλογών. Πρώην καθηγητής Φυσικής, αυτός ο θιασώτης της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας και του κοσμικού κράτους, έπιασε στον ύπνο τον «σουλτάνο» πετυχαίνοντας κάτι που κανένας δεν είχε πετύχει πριν απ’ αυτόν: να συνασπιστεί όλη η αντιπολίτευση μαζί του, συντηρητικοί, Κούρδοι, ισλαμιστές.

Μιλώντας, στην ιταλική εφημερίδα διαβεβαιώνει ότι η τουρκική κοινωνία επιθυμεί πλέον την αλλαγή. «Ειδικά οι νέοι και οι γυναίκες» λέει. «Τα παιδιά μας θέλουν να απελευθερωθούν από την ανεργία και από την ανασφάλεια για το μέλλον τους. Και οι γυναίκες μας θέλουν να απελευθερωθούν από τη βία, από τις διακρίσεις εις βάρος τους. Δεν θέλουν πια να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας». Την αλλαγή, προσθέτει, θέλουν και οι εργαζόμενοι και ο επιχειρηματικός κόσμος. «Ξέρουν ότι δεν τηρήθηκε καμία υπόσχεση που τους δόθηκε σε αυτά τα 16 χρόνια. Η ανησυχία τους μεγαλώνει μέρα με την ημέρα». Κι ο Ερντογάν; «Δεν μπορεί πια να δώσει λύσεις στα προβλήματα της Τουρκίας. Κι ο λόγος είναι ότι όλα αυτά τα προβλήματα είναι προϊόν των δικών του επιλογών και των δικών του πολιτικών. Χάνουμε τον χρόνο μας περιμένοντας λύσεις από αυτόν».

Σύμφωνα με τον Μουχαρέμ Ιντζέ, τα πλέον ακανθώδη ζητήματα με τα οποία είναι αντιμέτωπη η Τουρκία είναι η οικονομία και η αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Η ομαλοποίηση, λέει, μπορεί να γίνει γρήγορα με την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, την κανονική λειτουργία της δημοκρατίας, την επανεκκίνηση του κράτους δικαίου. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης στην Τουρκία και σε μια κοινωνία που ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει «κοινωνία του φόβου».

Πού εντοπίζει αυτόν τον φόβο; «Σχεδόν παντού. Στη βία εναντίον των μαθητών στα λύκεια της Κωνσταντινούπολης. Στην επιλογή των πολιτών να μην απαντάνε στις ερωτήσεις των δημοσκόπων. Στην πίεση που υφίστανται τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Στις συλλήψεις των δημοσιογράφων. Στη χρήση της Δικαιοσύνης ως τιμωρού. Περισσότεροι από δέκα χιλιάδες άνθρωποι έχουν φυλακιστεί και έχουν χάσει τη δουλειά τους επειδή υποτίθεται ότι είχαν κατεβάσει μια εφαρμογή που τους επέτρεπε να επικοινωνούν με τους πραξικοπηματίες. Μετά τους άφησαν σαν να μην είχε συμβεί τίποτε».

Τελευταία Νέα