Ο Ρομπέν των Δασών

Τον αποκαλούσαν Διπλοπίστολο κι αυτός καμάρωνε. Στη δεκαετία του 1930 είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της Νέας Υόρκης. Ο Κράουλι σκότωνε για ψύλλου πήδημα. Σε έναν έλεγχο που του έκανε η αστυνομία ενώ οδηγούσε στο Λονγκ Αϊλαντ τράβηξε τα πιστόλια του και τα άδειασε στο στήθος του αστυνομικού. Χαρούμενος για το κατόρθωμά του βγήκε πηδώντας από το αυτοκίνητο, πήρε το όπλο του αστυνομικού και του έριξε τη χαριστική βολή στο κεφάλι.

Στις 7 Μαΐου 1936 ο Διπλοπίστολος στριμώχτηκε από 150 αστυνομικούς στο διαμέρισμα της ερωμένης του, στη Λεωφόρο Γουέστ Εντ. Καθώς σφύριζαν οι σφαίρες πάνω από το κεφάλι του, έπιασε χαρτί και μολύβι και έγραψε: «Κάτω από τα ρούχα μου βρίσκεται μια καρδιά βαριά, αλλά γεμάτη καλοσύνη –μια καρδιά που δεν ήθελε να κάνει κακό σε κανέναν».

Οταν έφτασε η ώρα της ηλεκτρικής καρέκλας, ο Κράουλι, αμετανόητος φυσικά, είπε στους εκτελεστές του: «Είδατε τι παθαίνω επειδή υπεράσπιζα τον εαυτό μου;».

Ενας άλλος διάσημος κακοποιός, ο Αλ Καπόνε, αντιλαμβανόταν τον εαυτό του ως δημόσιο ευεργέτη. Ελεγε συχνά πως πέρασε τα καλύτερά του χρόνια προσφέροντας χαρά στους ανθρώπους και για αντάλλαγμα αυτοί τον κυνηγούσαν.

Ολα όσα έλεγαν o Διπλοπίστολος και ο Αλ Καπόνε τα πίστευαν. Οπως πιστεύουν και πολλοί σύγχρονοί τους που έχουν «καθαρίσει» καμιά δεκαριά αθώους πως η κοινωνία μας είναι το δάσος του Σέργουντ κι αυτοί οι Ρομπέν των Δασών που προστατεύουν τους αδύναμους από τον κακό και άδικο Σερίφη.

Πρόκειται ουσιαστικά για ανθρώπους που κρύβουν μέσα τους έναν τρισδιάστατο χαρακτήρα. Αυτόν που επιδεικνύουν –τον ιδεολόγο, τον οραματιστή, τον αγωνιστή -, αυτόν που πραγματικά έχουν –τον ψυχρό δολοφόνο –και αυτόν που πιστεύουν πως έχουν.

Στην περίπτωσή τους ισχύει αυτό που είπε κάποτε ένας ελβετός επιστήμονας: «Αυτός που θεωρεί πως είναι ικανός για τα πάντα, συνήθως δεν είναι ικανός για τίποτα».