Αν με συγκινούν οι βουλευτικές και προεδρικές εκλογές της 24ης Ιουνίου στην Τουρκία; Καθόλου. Παρ’ όλα αυτά περιμένω με ενδιαφέρον την 24η Ιουνίου. Τουλάχιστον για να δω τι θα συμβεί μετά. Θα ξεσπάσει επανάσταση; Θα χυθεί αίμα; Ή όλοι θα δεχτούν το αποτέλεσμα και θα κλειστούν στα σπίτια τους περιμένοντας να δουν τι θα συμβεί; Νομίζω, ότι μετά τις 24 Ιουνίου όλα θα είναι διαφορετικά. Αλλά πρώτα από όλα να δούμε τι θα είναι το αποτέλεσμα.
Για μένα αυτές οι εκλογές έχουν τελειώσει πριν αρχίσουν. Δεν υπάρχει χαμένος! Και οι δύο πλευρές κέρδισαν. Τόσο ο Ερντογάν, όσο και οι αντίπαλοί του. Τι σημαίνει αυτό; Εάν γινόντουσαν εκλογές χωρίς νοθεία, 100% θα τις κέρδιζε η αντιπολίτευση. Ομως σε μία εκλογική αναμέτρηση γεμάτη νοθεία και απάτη θα κερδίσει ο Ερντογάν!
Ο Ερντογάν μόνο με έναν τρόπο μπορεί να χάσει αυτές τις εκλογές. Αν τον προδώσουν αυτοί που έχει στρατολογήσει για τη νοθεία. Αν οι ομάδες ασφαλείας, οι αξιωματικοί και κυρίως τα μέλη του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου δεν τον υπακούσουν. Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνουν. Θα πρέπει να δημιουργήσουν μία μεταξύ τους συμμαχία. Θα πρέπει να κινηθούν μαζί. Εάν κινηθούν ο καθένας μόνος του μπαίνουν σε μεγάλο κίνδυνο. Αν κάποιος δεν εκπληρώσει την εντολή ενώ κάνει το αντίθετο ο άλλος, θα μπλέξει. Ο θυμός του Ερντογάν εναντίον τους αφού θα έχει κερδίσει θα είναι τρομερός!
Ναι. Κανένας δικτάτορας σαν τον Ερντογάν στην Ιστορία δεν ανετράπη με εκλογές. Ούτε ο Ερντογάν θα ανατραπεί. Αν ανατραπεί για μένα θα είναι μεγάλη έκπληξη.
Η περίοδος εξουσίας του Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία στο σκοτάδι και τώρα βρίσκεται στο πιο σκοτεινό σημείο. Ο Ερντογάν, όπως και το βράδυ του δημοψηφίσματος, έτσι και στις 24 Ιουνίου το βράδυ θα βγει στο μπαλκόνι: Το άλογο πέρασε το Σκούταρι, θα πει. Ομως αυτός δεν ξέρει καν να κάνει ιππασία. Μια φορά προσπάθησε και έπεσε από το άλογο. Αυτός, όταν τέτοιοι καλοί άνθρωποι ανέβαιναν στα ωραία άλογα και έφευγαν, δεν τα κατάφερε και μας έμεινε αμανάτι!
«Μας» λέω διότι στην Κύπρο θεωρείται και δικός μας πρόεδρος. Στις 22 Ιανουαρίου, όταν επιτέθηκαν στην εφημερίδα μας, την «Αφρίκα», ο Μουσταφά Ακιντζί είχε το θάρρος να βγει από τη Βουλή και να σταθεί δίπλα μας· τότε με περίσσιο θράσος τού επιτέθηκε ένας φανατικός από το Χατάι: «Εσύ δεν είσαι δικός μας πρόεδρος. Δεν σε αναγνωρίζουμε, δικός μας πρόεδρος είναι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν». Ο Ακιντζί με το ζόρι γλίτωσε από τα χέρια τους.
Η Τουρκία έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε φυλακή. Χιλιάδες αθώοι άνθρωποι είναι επί χρόνια στη φυλακή. Καθηγητές, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, βουλευτές, δήμαρχοι, φοιτητές. Αυτοί που είναι έξω ζουν στο φόβο. Διότι μπορεί να συλληφθούν και να φυλακισθούν ακόμα και για την πιο απλή συζήτηση και την πιο συνηθισμένη.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η δικαστική εξουσία, ο στρατός, η αστυνομία, καθώς και η πολιτοφυλακή, όλοι στο χέρι του.
Μπορεί να χάσει τις εκλογές κάποιος με τόση δύναμη;
Ακόμα και αν κάποιοι πήραν θάρρος από την ατμόσφαιρα των εκλογών, θα τους το βγάλει από τη μύτη. Θα πάρει εκδίκηση. Γιατί είναι μνησίκακος. Ακόμα και τον Μουχαρέμ Ιντζέ μπορεί να κατηγορήσει ως γκιουλενιστή, ή οτιδήποτε άλλο και να τον βάλει στη φυλακή!
Υπάρχουν και τέτοιες προβλέψεις σχετικά με αυτές τις εκλογές: ο Ερντογάν θα μπορούσε να γίνει πρόεδρος και να αφήσει επίτηδες το Κοινοβούλιο στην αντιπολίτευση. Γιατί; Για να επωμιστούν αυτοί την είσοδο της χώρας σε κακή οικονομική κατάσταση, την απώλεια της αξίας της τουρκικής λίρας και κάθε αρνητική επίπτωση. Για να πει: κοιτάξτε, στη δική μας περίοδο δεν ήταν έτσι. Και όταν απαξιωθούν στα μάτια του λαού, τότε να πάει σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Αυτό είναι ένα σενάριο. Πιθανό όμως.
Στην πραγματικότητα μία προεδρία με εξουσίες σουλτάνου δεν έχει και πολλή ανάγκη το Κοινοβούλιο. Υπάρχει ή δεν υπάρχει Κοινοβούλιο, ο πρόεδρος έχει το δικαίωμα να πάρει τις αποφάσεις που θέλει. Ποια η διαφορά;
Η επιθετική και επεκτατική πολιτική που ακολουθεί ο Ερντογάν είναι επίσης πολύ επικίνδυνη όχι μόνο για τον λαό της Τουρκίας αλλά και για τις γειτονικές χώρες.
Μετά την Κύπρο, εισέβαλε στο Αφρίν της Συρίας. Και το σχέδιό του του είναι να επεκτείνει και πέραν αυτής της περιοχής την κατοχή του. Δυστυχώς στον Νότο της Κύπρου δεν κατάλαβαν πολλά από αυτό. Οι ελληνοκύπριοι πολιτικοί βλέποντας τις τραγικές δηλώσεις των αντιπάλων του Ερντογάν προσεύχονται να κερδίσει ο Ερντογάν.
Μάλλον ξεχνάνε την καταστροφή που υπέφερε η Κύπρος από τη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα. Δεν ξέρουν ότι ο φασισμός και ο θάνατος κοιμούνται δίπλα δίπλα.
Οι δικτάτορες για να μπορέσουν να διατηρήσουν την εξουσία τους πάντα προσπαθούν να κρατούν ψηλά το «εθνικό φρόνημα» και γι’ αυτό χρειάζονται τους πολέμους. Ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι η ειρήνη. Πιστεύετε ότι μετά τις 24 Ιουνίου θα έρθουν τα περιστέρια της ειρήνης;
Κοιτάξτε τον δεινόσαυρο!
Ο Σενέρ Λεβέντ είναι τουρκοκύπριος δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Αφρίκα». Το 2018 έλαβε το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη για την Κυπριακή Δημοκρατία
Τελευταία Νέα