«Τhe winner takes it all» υποστηρίζουν οι Αμερικανοί, αλλά εμείς που έχουμε την υπερβολή και την ακρότητα στο DNA μας το χοντραίνουμε ακόμη περισσότερο: στην Ελλάδα ο νικητής τα παίρνει όλα και ο χαμένος πάει στον εξαποδώ κι ακόμη πιο μακριά!
Ο Παναθηναϊκός διατήρησε τα σκήπτρα στο πρωτάθλημα μπάσκετ, φιλοδοξεί να οικοδομήσει ένα καινούργιο μακρόσυρτο σερί μετά το διετές κόκκινο διάλειμμα και αυτή η in extremis επιτυχία που ενείχε κιόλας μπόλικα στοιχεία χαρμολύπης λόγω του θανάτου του Παύλου Γιαννακόπουλου φτάνει και περισσεύει για να καθαγιάσει ολόκληρη τη σεζόν. Mεμιάς ρίχτηκαν στη λήθη οι αποκλεισμοί από τον τελικό Κυπέλλου και από το Final 4 της Ευρωλίγκας και το κατακάθι έγινε νέκταρ από το οποίο ξεχειλίζει το φλιτζάνι που σερβίρεται τελευταίο!
Σε τρεισήμισι μήνες από τώρα, όταν μαζί με τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια θα καταφτάσουν και οι προκλήσεις της νέας σεζόν, ο Παναθηναϊκός θα ξαναμπεί στο αναπόδραστο τριπάκι τού εδώ και έξι χρόνια ανεκπλήρωτου απωθημένου του. Θα έχει αφήσει πίσω του το Λονδίνο, το Μιλάνο, τη Μαδρίτη, το Βερολίνο, την Κωνσταντινούπολη και το Βελιγράδι και θα βάλει σε λειτουργία το GPS του με προορισμό τη Βιτόρια, προς την οποία ούτως ή άλλως δεν υπάρχει απευθείας πτήση από Αθήνα!
Για μια ομάδα που εθίστηκε και καλόμαθε στην ευρωπαϊκή ευημερία τα έξι χρόνια της καρτερίας είναι πολλά κι αβάσταχτα. Αυτό περισσότερο από τους παίκτες και τους προπονητές της εκάστοτε ομάδας που από το 2013 και εντεύθεν βλέπει τον ενιαύσιο στόχο να χάνεται το βιώνουν στο πετσί τους οι αδημονούντες φίλαθλοι. Ιδού, λοιπόν, η Βιτόρια, ιδού και το πήδημα, εκτός κι αν ο Παναθηναϊκός αποφασίσει να παίξει στο Champions League. Δεν το πιστεύω όμως, δεν το πιστεύουν άλλωστε ούτε ο Πασκουάλ ούτε ο Καλάθης…
