Αναζήτηση
Όταν πριν από μερικές ημέρες οι Ανεξάρτητοι Ελληνες μετρούσαν τα στελέχη που έφευγαν αφήνοντας ανοικτή την πόρτα πίσω τους, όλοι πίστεψαν ότι ο Πάνος Καμμένος απλά μετρά μέρες στην κυβέρνηση.
Η ηρωϊκή έξοδός του ήταν (και συνεχίζει να είναι) το τελευταίο χαρτί που του απέμεινε. Οι ύβρεις, η συνωμοσιολογία, η επίκληση υποτιθέμενων σκανδάλων, οι λόγοι διχασμού, η επίθεση σε επιχειρηματίες, media, πολιτικούς αντιπάλους, στέρεψαν. Όπως και τα επικοινωνιακά κόλπα. Η υπόθεση του Μακεδονικού ήρθε να αφαιρέσει και το τελευταίο φύλλο συκής που απέμεινε στον υπουργό Αμυνας ο οποίος καταψηφίζει τη συμφωνία αλλά στηρίζει την κυβέρνηση που έκανε το «γάμο» με τον Ζάεφ. Παγκόσμια πολιτική πρωτοτυπία…
Χθες ο Πάνος Καμμένος, σε μια έξαρση ευγνωμοσύνης προς τον Αλέξη Τσίπρα τον χαρακτήρισε ως «τον καλύτερο πρωθυπουργό που έχει περάσει στα χρόνια της Μεταπολίτευσης».
Ενσωμάτωση;
Να ήταν άραγε η στροφή που κάνουν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, ή ο αρχηγός τους (σε ένα προσωπικό παιχνίδι) προς τον ΣΥΡΙΖΑ για να διασωθούν; Να είναι το πρώτο βήμα για την «ενσωμάτωση» των ΑΝΕΛ ή μέρος αυτών στις επόμενες εκλογές; Ή να πρόκειται για την προσωπική στρατηγική του Καμμένου που θα ήταν πολύ ευχαριστημένος με μια θέση στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ως… έκφραση ευγνωμοσύνης για τα τρία χρόνια πιστής φιλίας και κυβερνητικής συνεργασίας με τον Αλέξη Τσίπρα; Αλλωστε, Τσίπρας και Καμμένος είναι πλέον τόσο ίδιοι…
Είναι το πρώτο από τα πολλά πολιτικά μηνύματα που έστειλε το χθεσινό… κίνημα της γραβάτας του Αλέξη Τσίπρα και όσων βρέθηκαν στο Ζάππειο. Γιατί είναι φανερό ότι όλη αυτή η φιέστα που στήθηκε δεν ήταν μια έμπνευση της στιγμής που ήρθε στο επικοινωνιακό επιτελείο μετά τις αποφάσεις του Eurogroup. Ηταν μια καλά (ή κακά) σχεδιασμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού από τα σκληρά μνημονιακά μέτρα που έρχονται και ταυτόχρονα από το Μακεδονικό που πληγώνει την κυβέρνηση όσο κανένα άλλο θέμα.
Μόνο αν υπήρχε ναυάγιο στο Λουξεμβούργο και αναβάλλονταν οι αποφάσεις δεν θα στηνόταν η χθεσινή… λαϊκή απογευματινή παράσταση. Ακόμη και κακή να ήταν η συμφωνία το Μαξίμου θα την μεταμφίεζε με τέτοιο τρόπο ώστε να έδειχνε τεράστια επιτυχία.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι χθες ο πρωθυπουργός άνοιξε κι επίσημα την προεκλογική εκστρατεία. Πότε θα γίνουν οι εκλογές είναι άγνωστο. Το φθινόπωρο, πριν την κύρωση της συμφωνίας για το Σκοπιανό και πριν από τις περικοπές στις συντάξεις; Την ερχόμενη άνοιξη; Με τριπλές εκλογές το Μάιο του 2019 με την ελπίδα ενός καλύτερου αποτελέσματος; Ή εξάντληση της τετραετίας είτε με τον Πάνο Καμμένο είτε χωρίς αυτόν αλλά με άλλους βουλευτές να προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ και να καλύπτουν το κενό των ΑΝΕΛ;
Τα σενάρια
Όλα τα σενάρια «παίζουν» και όλα κρίνονται από τη συγκυρία. Είτε ο Τσίπρας θα αιφνιδιάσει με άμεσες εκλογές, μετά το καλοκαίρι είτε θα προχωρήσει σε ακραία πόλωση και σε παροχολογία διαρκείας και θα διεκδικήσει την αναστροφή του κλίματος.
Το χθεσινό επικοινωνιακό «γκελ» ήταν τόσο μεγάλο ώστε να μην αποκλείεται ακόμη και η υιοθέτηση της γραβάτας ως το προεκλογικό σήμα του Τσίπρα ως σύμβολο επιτυχίας, ως η επίδειξη των λάφυρων από τη μάχη με τους δανειστές και την έξοδο από τα μνημόνια.
Πέρα από το τρικ με τη γραβάτα, τις θεατρικές κινήσεις των πολιτικών – ηθοποιών και του κοινού – κομματικού ακροατηρίου, θα πρέπει να σταθεί κάποιος και στα λεγόμενα του πρωθυπουργού. Ηταν καταρχάς το «Ζάππειο» του Τσίπρα στο πιο γενικό, όπως έκανε ο Αντώνης Σαμαράς. Υποσχέσεις για παροχές, για μειώσεις φόρων, για βελτίωση της ζωής των πολιτών, για αύξηση του κατώτατου μισθού. Ένα νέο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μιας και το πρώτο πήγε… άκλαυτο μετά την κατανόηση της αριστερής αυταπάτης, έπειτα από το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Επίσης, ο κ. Τσίπρας υπερτόνισε την «επιτυχία» της κυβέρνησής του να βγάλει τη χώρα από την κρίση και ταυτόχρονα επιχείρησε να χωρίσει για ακόμη μια φορά τα κόμματα (και τους Ελληνες) σε «καθαρούς» και σε διεφθαρμένους με τους οποίους η αριστερά βρίσκεται σε πόλεμο.
Αν, λοιπόν, δεν είναι η επιτομή του εκλογικού σκηνικού το τρίπτυχο: Θεατρική παράσταση – ακραία πόλωση – υποσχέσεις, τότε τι είναι;
Και σ’ όλο αυτό το σκηνικό θα πρέπει να προστεθεί και η εξαιρετικά στοχευμένη σκηνοθεσία στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, στις κινήσεις του, στη θεατρικότητα των λεγόμενών του και φυσικά στη γραβάτα. Ο πρωθυπουργός θα είναι «one men show» και στις επόμενες εκλογές αφού είναι το τελευταίο καλό asset του κυβερνητικού κόμματος.
Που το πάει;
Στο ερώτημα που γίνεται αυτόματα, έπειτα από τα χθεσινά «που το πάει ο Τσίπρας», η απάντηση είναι πολλαπλή αλλά έχει μια κατεύθυνση κι έναν τερματισμό: Τις εκλογές και τον τρόπο που θα τις διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι ΑΝΕΛ) όχι για να κερδίσουν αλλά για να πετύχουν να είναι πρωταγωνιστές των εξελίξεων και την επόμενη ημέρα.
Μην ξεχνάμε ότι οι μεθεπόμενες εκλογές είναι με απλή αναλογική ενώ μεσολαβούν κι άλλοι σταθμοί που μπορούν να αντιστρέψουν το κλίμα. Η επόμενη «φιέστα» της ημερολογιακής εξόδου από τα μνημόνια, η αναθεώρηση του Συντάγματος, η ΔΕΘ και η παροχολογία που θα την συνοδεύει.
Θα μπορούσε, λοιπόν, κανείς να πει ότι η γραβάτα μπορεί να έχει διπλή χρησιμότητα. Είτε θα είναι το «σάβανο» μιας κυβέρνησης σε πλήρες πολιτικό αδιέξοδο είτε θα είναι το σύμβολο αντεπίθεσης ενός κόμματος κι ενός πολιτικού που έχουν πληγωθεί και γι’ αυτό είναι κι επικίνδυνοι.
