Αναζήτηση
Τα κανονικά γενέθλιά του τα γιορτάζει στις 8 Φεβρουαρίου, αλλά από πέρυσι ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος έχει βάλει στην ατζέντα του και τα δεύτερα, στις 24 Νοεμβρίου…
Τι γιορτάζει σε δαύτα; Την επιστροφή του στην εθνική ομάδα που εικονογραφεί κιόλας το απροσδόκητο, επικό και συγκλονιστικό come back του στην κεντρική σκηνή του μπάσκετ!
Εννέα κεράκια έσβησε στην τούρτα των δεύτερων γενεθλίων του, όσα ήταν τα χρόνια που μεσολάβησαν από τον τελευταίο αγώνα της προηγούμενης ζωής του μέχρι τον πρώτο της επόμενης: στις 20 Αυγούστου του 2008 είχε αγωνισθεί στο Πεκίνο κόντρα στην Αργεντινή και στις 24 Νοεμβρίου του 2017 ξαναφόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο στο Λέστερ απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία ζώντας ένα παραμύθι, που όμως είναι χειροπιαστό όπως η αγαπημένη του μπάλα με τα σπυράκια!
«Πες το παραμύθι, πες το κάρμα, πες το όπως θέλεις. Εγώ δεν κολλάω σε ετικέτες, αλλά με νοιάζει μόνο ότι ανταμείφθηκα για την επιμονή και την προσπάθειά μου να μείνω όρθιος και να ξαναγυρίσω στην πρώτη γραμμή» σχολιάζει ο 34χρονος φόργουορντ, ο οποίος αξιώθηκε κιόλας να κατακτήσει φέτος δύο τίτλους με την ΑΕΚ.
«Φυλάω σκοπιά»
«Μπορεί να είμαι παλιοσειρά στην Εθνική, αλλά δηλώνω απλός στρατιώτης της, και όσο καλούμαι να κάνω σκοπιά θα βρίσκομαι στο φυλάκιό μου χωρίς να ζητώ αντιπαροχή. Αυτό ισχύει είτε είμαι εποχιακός και παίζω μόνο και μόνο επειδή λείπουν οι παίκτες της Ευρωλίγκας και του ΝΒΑ, είτε μείνω μέχρι το τέλος εφόσον προκριθούμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο» εξηγεί με ύφος που δεν σηκώνει την παραμικρή αμφιβολία περί της ειλικρίνειάς του.
«Από τον περασμένο Νοέμβριο που ξαναφόρεσα τη φανέλα της Εθνικής νιώθω χαρά, τιμή και υπερηφάνεια» τονίζει με έμφαση. «Δεν λογαριάζω τα εννέα χαμένα χρόνια και δεν με απασχολεί το χθες, αλλά ούτε και το αύριο. Ζω και απολαμβάνω το σήμερα, δηλαδή την προπόνηση ενόψει των επόμενων δυο αγώνων και ο ενθουσιασμός με κυριεύει ίσαμε το μεδούλι!».
Εχοντας υπομείνει των παθών του τον τάραχο και έχοντας επιζήσει μυρίων όσων κακουχιών, ο Βασιλόπουλος αντιμετωπίζει τα πράγματα με ψυχραιμία! «Είναι κρίμα να φθειρόμαστε με δεύτερες σκέψεις και να αναλωνόμαστε σε υποθέσεις τού τύπου τι θα συνέβαινε εάν δεν έλειπαν οι βασικοί παίκτες κ.ο.κ. Ακούω διάφορους να λένε και να γράφουν ότι η Εθνική παίζει σε αυτή την προκριματική φάση με τα δεύτερά της. Ξέρεις κάτι; Τιμή μου και καμάρι μου να είμαι στα δεύτερα και στ’ αλήθεια δεν θα τράβαγα κανένα ζόρι εάν βρισκόμουν και στα τρία ή στα τέταρτα».
Ολα αυτά ο εκ Σαμικού ορμώμενος φόργουορντ τα λέει και τα εννοεί, χώρια που υπόσχεται να πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι του. «Λόγω τιμής, θα χαρώ πολύ όταν επιστρέψουν στην ομάδα τα πρώτα για να τελειώσουν τη δουλειά της πρόκρισης και δεν θα νιώσω καμιά ζήλια γι’ αυτό. Με κυριεύει ο πόθος και ονειρεύομαι να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Γι’ αυτό λοιπόν θα ανταγωνιστώ στα ίσια κάθε διεκδικητή της θέσης μου και θα σκυλιάσω για να την κρατήσω. Μολών λαβέ, όπως έλεγε και ο Λεωνίδας!».
«Από τον περασμένο Νοέμβριο που ξαναφόρεσα τη φανέλα της Εθνικής νιώθω χαρά, τιμή και υπερηφάνεια. Δεν λογαριάζω τα εννέα χαμένα χρόνια και δεν με απασχολεί το χθες, αλλά ούτε και το αύριο. Ζω και απολαμβάνω το σήμερα».
