Αναζήτηση
Ο Οσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως μια καλά δεμένη γραβάτα είναι το πρώτο σοβαρό βήμα στη ζωή ενός άνδρα. Ακόμη και αν θεωρητικά ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ένα μεγάλο βήμα –μιας και από εκεί που λανσάριζε διαρκώς τον αντικομφορμισμό του μέσω της άρνησής του να φορέσει γραβάτα, εμφανίστηκε με μια γύρω από τον λαιμό του -, αυτό μάλλον δεν ήταν σοβαρό. Ο κόμπος της τσιπρικής γραβάτας, παρότι δέθηκε με τη βοήθεια του Δημήτρη Τζανακόπουλου, μόνο άψογος δεν ήταν. Σαν τη συμφωνία για το χρέος που έφερε, επισημαίνουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Αυτό σκοπεύει να αναδείξει η αντιπολίτευση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Η φιέστα στο Ζάππειο τέλειωσε και τώρα, στα μεθεόρτια, προτίθενται να βάλουν κι εκείνοι την οικονομία σε πρώτο πλάνο. Με ανάποδη, φυσικά, από τη συριζαϊκή προσέγγιση. Η ΝΔ, ας πούμε, κινείται ήδη με στόχο την αποδόμηση των αποφάσεων που ελήφθησαν στο Eurogroup του Λουξεμβούργου.
Σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη «η ρύθμιση που πήρεγια το χρέος απέχει πολύ, όχι μόνο από τις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει, αλλά και από τις δεσμεύσεις που είχε εξασφαλίσει η Ελλάδα από τους εταίρους της ήδη από το 2012». Γι’ αυτό και σήμερα –όπως ανακοίνωσε από την Παρασκευή ο ίδιος ο γαλάζιος πρόεδρος –«η ΝΔ καταθέτει στη Βουλή πρόταση για προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την οικονομία. Εκεί, ο κ. Τσίπρας θα απολογηθεί για όσα δεινά έφερε στους πολίτες, αλλά και για τα δεσμά στα οποία συμφώνησε για την επόμενη μέρα».
Για την Πειραιώς, η συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών αντιμετωπίζεται ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρουσιάσει το κόμμα «πόσο μας στοίχισαν τα δίδακτρα του Τσίπρα» και να επισημανθούν «όσα δεν μπορεί να κάνει η παρούσα κυβέρνηση, όπως οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά ενέργειας ή το Δημόσιο».
Και ταυτόχρονα να δώσει σημεία από το δικό του σχέδιο για την οικονομία της μεταμνημονιακής εποχής. Από το μητσοτακικό περιβάλλον επαναλαμβάνουν σχεδόν μονότονα ότι επεξεργάζονται προτάσεις μεταρρυθμίσεων οι οποίες θα βασίζονται στα συμφωνηθέντα με τους εταίρους, θα πηγαίνουν όμως κι ένα βήμα παραπέρα. Κι επιμένουν πολύ στην ανάγκη της ιδιοκτησίας ενός προγράμματος –η οποία, άλλωστε, υπήρξε πάγια απαίτηση των ευρωπαίων εταίρων καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης.
Στο Βερολίνο. Το εν λόγω οικονομικό πρόγραμμα, που δεν θα ξεφεύγει από τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν συμφωνηθεί, αλλά θα έχει, όπως αναφέρουν, ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικών, θα παρουσιάσει ο Μητσοτάκης στην ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη την Τετάρτη που θα βρίσκεται στο Βερολίνο. Εκεί θα συναντηθεί με τον υπουργό Οικονομικών Ολαφ Σολτς και τον υπουργό Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ στον απόηχο της συμφωνίας των ευρωπαίων ομολόγων του γερμανού τσάρου της οικονομίας.
(Επι)Στροφή στην καθημερινότητα. Στο Μαξίμου, πάλι, μετά τους πανηγυρισμούς που έλυσαν τα σπουδαία, σχεδιάζουν να στραφούν στα καθημερινά, ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού τους βρίσκονται εκείνα που θα μπορούσε να υποσχεθεί από το βήμα της ΔΕΘ ο Τσίπρας. Το στενό πρωθυπουργικό επιτελείο σκοπεύει να αρχίσει την παρουσίαση συγκεκριμένων κυβερνητικών παρεμβάσεων, οι οποίες θα βελτιώσουν, όπως λένε, την καθημερινότητα των πολιτών. Παρεμβάσεις, που σπεύδουν, ωστόσο, να διευκρινίσουν ότι θα γίνονται με δεδομένα τα περιθώρια που αφήνουν τα δημοσιονομικά της χώρας. Πρώτη προτεραιότητα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.
Παράλληλα, για να ενισχύσουν το χαμένο αριστερό προφίλ τους φαίνεται πως επενδύουν πολλά στην ακύρωση των προνομοθετημένων μειώσεων στις συντάξεις και αφορολόγητο. Τι κι αν έχουν ψηφιστεί;
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ήδη βγαίνει στα τηλεπαράθυρα και διατείνεται πως εξαρτώνται από τη δημοσιονομική πορεία της χώρας, οπότε θα πρότεινε «στη ΝΔ να μην ποντάρει όλα της τα λεφτά σε αυτού του τύπου την αντιπολίτευση γιατί θα τα χάσει».
Διαβάζοντας, επομένως, κανείς πίσω από τις γραμμές θα μπορούσε να δει στις κυβερνητικές διαρροές μια επιστροφή στα προ κρίσης ειωθότα. Στη μεταπολίτευση των υποσχέσεων.
Βαλκάνιος. Τον Φεβρουάριο του 2015, ο Ματέο Ρέντσι δώρισε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες στον έλληνα ομόλογό του μια γραβάτα, λέγοντας πως όταν τελειώσει η κρίση θέλει να τον δει να τη φορά.
Εκείνος του υποσχέθηκε πως θα το κάνει όταν βρει μια κοινά αποδεκτή λύση με την Ευρώπη. Μόνο που την Παρασκευή δεν έβαλε την μπλε ιταλική γραβάτα, αλλά μια μπορντοροδοκόκκινη, όπως αυτή που του χάρισε στις Πρέσπες ο Ζόραν Ζάεφ. Σημειολογικά μιλώντας, αυτή η επιλογή θα μπορούσε να αποδεικνύει κάτι για το πού αισθάνεται πραγματικά άνετα ο Τσίπρας. Οχι στην Ευρώπη, αλλά στα Βαλκάνια. Εξού κι η παροχολογία επιστρέφει.
