Μυαλό

Μια δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε στη Μακεδονία (Κεντρική, Ανατολική και Δυτική) καταγράφει κατακραυγή για τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ: τα ποσοστά απόρριψης κινούνται στο 83-87%, ανάλογα με την ερώτηση.

Αντιστοίχως τα ποσοστά που την επικροτούν κυμαίνονται από 2-12%, πάλι ανάλογα με την ερώτηση.

Δεν θα σταθώ στους αριθμούς, λίγο πάνω ή λίγο κάτω, αδιάφορο. Θα μείνω στη γενική εικόνα, την οποία επιβεβαιώνουν άλλωστε όλες οι πληροφορίες ή μετρήσεις που έχουμε στη διάθεσή μας.

Τι λέει η γενική εικόνα; Οτι σπάνια μια κυβερνητική επιλογή υπήρξε τόσο αναντίστοιχη με το φρόνημα της χώρας και τόσο αποσυνδεδεμένη από το λαϊκό αίσθημα.

Φυσικά το κριτήριο των απλών αθρώπων δεν αποτελεί πάντα τεκμήριο σωφροσύνης ή επίγνωσης. Αν δεν απατώμαι, είναι οι ίδιοι που ανέθεσαν τη διακυβέρνηση της χώρας στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τα γνωστά αποτελέσματα.

Από εκεί και πέρα όμως ούτε γίνεται να αλλάξουμε λαό.

Τι κάνουμε λοιπόν;

Η μια λύση είναι να τους βαφτίσουμε όλους ακροδεξιούς, εθνικιστές ή φασίστες. Δεν ξέρω πόσο βοηθάει αλλά ούτε είμαι βέβαιος ότι είναι ακριβές.

Η άλλη λύση είναι να τους αγνοήσουμε στο όνομα της άγνοιάς τους. Τι καταλαβαίνουν οι χλέμπουρες από γεωπολιτική σταθερότητα και περιφερειακή ασφάλεια; Τι ξέρουν από good diplomacy; Θα φωνάξουν, θα πλαντάξουν, θα βγάλουν τον σκασμό.

Η τρίτη είναι να τους ακούσουμε. Να σκύψουμε πάνω από τις φοβίες, τις ανασφάλειες, τις άγνοιες, ακόμη και τους φανατισμούς ή τις προκαταλήψεις τους. Να τους καθησυχάσουμε ή να τους πείσουμε, αν μπορούμε.

Η πρώτη λύση είναι «αριστερή». Βαφτίζει εχθρούς για να ετοιμάσει τις εμφύλιες μάχες που συνήθως η Αριστερά χάνει.

Η δεύτερη έχει την προτίμηση ενός κυκλώματος εθελοντών που «ξέρει καλύτερα» και αυτοανακηρύσσεται τακτικά σε κριτή του ορθού και του δέοντος. Οχι απαραιτήτως επειδή ξέρουν το θέμα αλλά επειδή τους αρέσει ο ρόλος.

Η τρίτη είναι μια στάση ευθύνης. Τα εθνικά σύνολα επιβιώνουν μόνο ενωμένα, συντεταγμένα και αλληλέγγυα. Και όχι φυσικά με όρους ψωνάρας ή διχασμού.

Ακούω ότι το Σκοπιανό είναι μια άσκηση πολιτικής τόλμης. Εγώ πάλι πιστεύω ότι μάλλον είναι θέμα απλού μυαλού.

Πέντε νοματαίοι (μη ερωτώμενοι, μη εμπλεκόμενοι και απρόσκλητοι) που ζητούν από τη Φώφη να τσακωθεί με το 75% των Ελλήνων για μια αβέβαιη «λύση Τσίπρα» ξεχειλίζουν ενδεχομένως από πολιτική τόλμη. Για μυαλό, δεν είμαι βέβαιος.

Διότι το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι φυσικά το γράμμα μιας συμφωνίας. Αλλά τα μυαλά που την έφτιαξαν και τα μυαλά που θα τη διαχειριστούν.

Εκτός φυσικά κι αν αλλάξουμε λαό.