Διάβασα την κυβερνητική διαρροή κατά του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα και εξίσταμαι. «Δεν έχει σημασία τι λέει ο διοικητής», σχολίαζαν κυβερνητικοί κύκλοι, που προτιμούν τις δηλώσεις κάποιων ξένων κυβερνήσεων, αναλυτών και ΜΜΕ. Ο βασικός θεσμός της ελληνικής οικονομίας δεν έχει σημασία, αρκεί που τη συμφωνία της γραβάτας επιδοκίμασε μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου! Αδιανόητο.

Αλλά περισσότερο αδιανόητη είναι η εριστικότητα μιας κυβέρνησης που, μόλις προχτές, διαμαρτυρόταν για τις αποδοκιμασίες που απευθύνθηκαν σε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συμφωνία για το Μακεδονικό. Σαν η κυβέρνηση να δικαιούται αριστίνδην να σηκώνει τους τόνους εναντίον όποιων εκείνη επιλέγει, όποτε το θελήσει. Με το δάχτυλο υψωμένο, εκείνη αποφασίζει πότε πρέπει να υπάρξει συναίνεση, πότε καταλλαγή και πότε η πολιτική βία (μόνο των άλλων) είναι αξιοκατάκριτη –οι άλλοι αρκεί απλώς να ακολουθούν.

Χθες το βράδυ, οργανώθηκε συναυλία στη Θεσσαλονίκη με συμβολικές κρεμάλες. Οργισμένοι παοκτσήδες απειλούν με έκτροπα αν ο ΣΥΡΙΖΑ διοργανώσει εκδήλωση στην πόλη για το Μακεδονικό. Το κλίμα μπορεί να βαρύνει επικίνδυνα.

Αλλά η κυβέρνηση είναι τυχερή που απέναντί της δεν έχει μια πολιτική δύναμη η οποία εκμεταλλεύεται προς όφελός της την τυφλή οργή. Κάθε άλλο. Παρά την αρνητική στάση της απέναντι στη συμφωνία για το Μακεδονικό, η ΝΔ είναι το ανάχωμα που συγκρατεί τη συναισθηματική αγανάκτηση να ξεσπάσει. Που περιορίζει τις κρεμάλες σε περιθωριακό συμβολισμό.

Κι απ’ αυτή την άποψη, ίσως είναι τυχερός ο Αλέξης Τσίπρας που το σχέδιό του να προκαλέσει ρήγμα στα δεξιά της ΝΔ δεν τελεσφόρησε. Μπορεί αν θέλει και ο ίδιος να κατανοήσει τι θα συνέβαινε αν ένα νέο εθνικιστικό κόμμα με δύναμη και μηχανισμούς καθοδηγούσε το πατριωτικό αίσθημα διαφόρων φανατικών σε διάφορα σημεία της χώρας. Αν ένα νέο κύμα Αγανακτισμένων, αυτή τη φορά στο όνομα του έθνους, της πατρίδας και της ταυτότητας, ξεχυνόταν αγριεμένο στους δρόμους να εκφράσει την απογοήτευση, την κούραση, τη διάψευση και την κοροϊδία που επιφύλαξε στους Ελληνες η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Κακά τα ψέματα, λίγο πριν από τις επόμενες εκλογές, η δυναμική της ΝΔ δίνει τη μοναδική ελπίδα ότι η χώρα μπορεί να βγει από το τέλμα στο οποίο την βυθίζουν ακόμα περισσότερο οι κυβερνητικές συμφωνίες μετά τον Αύγουστο. Αυτή η δυναμική λειτουργεί αποτρεπτικά για την ανάπτυξη ενός νέου αντισυστημικού λαϊκισμού, αυτή τη φορά αμιγώς ακροδεξιού. Ευτυχώς.

Τελευταία Νέα