Αναζήτηση
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει. Ενόψει των αντιδράσεων τόσο στη συμφωνία για το Μακεδονικό όσο και στη «συμφωνία της γραβάτας», ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες δήθεν προοδευτικού αντιπερισπασμού, βγάζοντας από το σακούλι μέτρα, από εκείνα που γοητεύουν όσους θεωρούν ότι η συγκυρία είναι χρυσή ευκαιρία για να λυθούν κάποιες θεσμικές ανορθογραφίες. Πρώτο τέτοιας τάξης μέτρο είναι ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος. Οσοι ονειρεύονται επιτέλους ένα λαϊκό κράτος, στα πρότυπα της Γαλλίας, μπορούν να γοητευτούν.
Βεβαίως, αυτή τη στιγμή το κύριο δίλημμα για τους Ελληνες είναι αν, αύριο, θα υπάρχει ένα κράτος που θα διευκολύνει την εργασία, τη δημιουργικότητα, τις ελευθερίες. Ενα κράτος οι παραγωγικές δυνάμεις του οποίου θα συνεχίσουν να εργάζονται και να παράγουν ή, απλώς, θα μετακομίσουν σε άλλες χώρες προκειμένου να επιβιώσουν. Ενα κράτος ανταποδοτικό, όπου η υγεία, η παιδεία, οι δημόσιες μεταφορές, ο δημόσιος χώρος θα ανήκει στους πολίτες, δεν θα είναι εχθρικά μεγέθη γι’ αυτούς. Ενα κράτος με ισχυρούς θεσμούς, που θα αποτρέπουν τους διάφορους δημαγωγούς να το χρησιμοποιούν προς ίδιον όφελος.
Το δυστύχημα είναι ότι η δημιουργία τέτοιου κράτους συστηματικά απομακρύνεται από το πεδίο. Ο Αλέξης Τσίπρας, εκτός των άλλων, κατάφερε να φτιάξει καινούργιες πελατειακές σχέσεις –έστω κι αν αυτές γίνονται εις βάρος των δομών υγείας, παιδείας, ασφάλειας. Η Ελλάδα, με φτωχότερους κατοίκους, έχει μετατραπεί σε φορολογική κόλαση για όσους αδυνατούν να φοροδιαφύγουν, ενώ οι μειώσεις συντάξεων που έρχονται από την επόμενη χρονιά θα επιδεινώσουν κι άλλο την καθημερινότητα εκατομμυρίων κατοίκων.
Αντίδοτο σε όλα αυτά, ο Τσίπρας προσφέρει ακόμα ένα φετίχ προοδευτικότητας και δήθεν εναρμόνισης με τη Δύση, ενώ στην πραγματικότητα είναι ακόμα ένα δόλωμα για όσους διατίθενται να τσιμπήσουν το δόλωμα της δήθεν σοσιαλδημοκρατίας που είναι το καινούργιο στολίδι των τσιπροκαμμένων.
Τα υπόλοιπα τα λέει η χθεσινή ανακοίνωση του Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος σε όλα αυτά διαβλέπει κυβερνητική προσπάθεια «εκβιασμού των θεσμών και υποβάθμισης της αυστηρότητας του Συντάγματος». Και φοβάται ότι στόχος της κυβέρνησης, στον δρόμο προς τις εκλογές, είναι, με πρόσχημα την αναθεώρηση του Συντάγματος, η εκ νέου καταφυγή σε δημοψήφισμα αποπροσανατολισμού και νέας πόλωσης –στην «εσχάτη μορφή λαϊκισμού που είναι ο συνταγματικός λαϊκισμός».
Οι φετιχιστές της προοδευτικότητας θα σπεύσουν να ενισχύσουν τη νέα αυτή τυχοδιωκτική προσπάθεια των τσιπροκαμμένων να επιβιώσουν πολιτικά. Ανιδιοτελώς;
