Αυτές οι εκλογές απέδειξαν ότι μπορεί ένα μεγάλο ποσοστό του τουρκικού λαού να εξεγείρεται ενάντια στον Ερντογάν, ωστόσο οι μισοί και πλέον πολίτες εξακολουθούν να θεωρούν ή να φοβούνται ότι αυτός είναι η μόνη τους επιλογή.
Πληροφορίες και ψίθυροι το βράδυ της Κυριακής μιλούσαν για περιστατικά νοθείας, βίντεο κυκλοφορούσαν στο Διαδίκτυο δείχνοντας ψηφοδέλτια να σφραγίζονται μαζικά υπέρ του Ταγίπ Ερντογάν και του ΑΚΡ, δηλώσεις για εκφοβισμό και χειραγώγηση ψήφου ήταν διάσπαρτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ιστοσελίδες που δεν ελέγχονται από την κυβέρνηση, ενώ πολλοί είπαν ότι ψήφισαν και οι… πεθαμένοι. Ιστοσελίδες της Αριστεράς είχαν δημιουργήσει ειδικές εφαρμογές όπου οι πολίτες μπορούσαν να καταγγείλουν τις παρατυπίες που διαπίστωναν. Φήμες ήθελαν τον Μουχαρέμ Ιντζέ να δέχεται απειλές για να αποδεχθεί το αποτέλεσμα και απέδιδαν σε αυτό το ότι το βράδυ της Κυριακής δεν προχώρησε σε δήλωση, απλά «παραδέχθηκε» την ήττα του με ένα μήνυμα σε τούρκο δημοσιογράφο.
Αλήθεια συνέβησαν όλα αυτά; Αγνωστο. Ωστόσο ας κρατήσουμε τούτο: οι εκλογές διεξήχθησαν με τη χώρα σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, σε κλίμα τρομοκρατίας, με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στη φυλακή, τον Τύπο φιμωμένο. Ενδεχομένως λοιπόν να μη χρειαζόταν τίποτα περισσότερο για να πείσει τους ψηφοφόρους να κάνουν τη «σωστή επιλογή».
Ο Ιντζέ, τη Δευτέρα, ναι μεν έκανε λόγο για παρατυπίες στην εκλογική διαδικασία, μίλησε για αδικίες, αλλά τελικά δήλωσε ότι αποδέχεται το αποτέλεσμα, καθώς «δεν μπορεί να κλάπηκαν 10 εκατομμύρια ψήφοι» όπως είπε, αναφερόμενος στη διαφορά με την οποία νίκησε ο Ερντογάν. Εσπευσε μάλιστα να δηλώσει: «Ολες οι φήμες που κυκλοφόρησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν όλες “κίτρινες”, ψεύτικες. Δεν απειλήθηκα».
