Μετά το τέλος των εκλογών, ο Ερντογάν βγαίνει πιο δυνατός από ποτέ. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μια μεγάλη νίκη, αλλά το νόμισμα έχει και μια όψη ελαφρώς δυσάρεστη για τον Σουλτάνο. Το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, αυτό των Σοσιαλδημοκρατών, έπιασε για πρώτη φορά ύστερα από τριάντα χρόνια τόσο υψηλά ποσοστά, βασιζόμενο στο καθαρό προφίλ του Μουχαρέμ Ιντζέ. Η νίκη βέβαια, όπως αποδείχθηκε, θα ήταν αδύνατον να έρθει για το CHP όσο ο Ερντογάν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του λαού και τον ρόλο της πατρικής φιγούρας προς μια μεγάλη μερίδα των πολιτών.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του Ερντογάν βλέπει στο πρόσωπο του, εκτός από τον πολιτικό ηγέτη, και μια πατρική φιγούρα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που και ο ίδιος κάποιες φορές αναφέρεται στις συγκεντρώσεις στα «παιδιά» του που θα διαφυλάξουν τον ίδιο και το συμφέρον της χώρας.

Η έντονη αυτή σχέση επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας με τα στελέχη του AKP, σε όσα εκλογικά κέντρα επισκεφθήκαμε, να βρίσκονται προσηλωμένα στην εκλογική μάχη. Δεν υπήρχε καιρός για συζητήσεις, τραγούδια και χορούς, ενώ η πλειοψηφία τους αρνούνταν ακόμη και τις δηλώσεις στον εγχώριο και ξένο Τύπο. Το ίδιο δεν συνέβη μετά το πέρας της καταμέτρησης, γύρω στα μεσάνυχτα. Πλοία από τα παραλία του Βοσπόρου ξεκινούσαν κατάμεστα από ψηφοφόρους για τον γύρο των Πριγκιποννήσων. Δυνατή μουσική, συνθήματα και σημαίες, με τον κόσμο να πικάρει τα αντίπαλα εκλογικά κέντρα, χορεύοντας στις κεντρικές πλατείες.

Ο Ερντογάν είναι πλέον… μαέστρος στις εκλογές και αυτό είναι που εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Ο κομματικός μηχανισμός του εκτός από πολυπληθής είναι και πανίσχυρος, γνωρίζοντας καλά ποτέ και τι πρέπει να πράξει.

Αναρωτώμενοι για το πώς το προφίλ που διατηρεί ο Ερντογάν αρέσει στους πολίτες του, η συνήθης απάντηση που λάβαμε είναι ότι ο ηγέτης του AKP διαθέτει κάτι που εκλείπει από την παγκόσμια πολιτική σκηνή: για οτιδήποτε και αν υποσχεθεί κρατά τον λόγο του.

Νίκη θεωρείται και το ποσοστό του Κούρδου Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ο οποίος μέσα από τη φυλακή και κατηγορούμενος για χρηματοδότηση προς το PKK καταφέρει να μπει στη Βουλή. Ο πόλεμος που δέχθηκε το Κουρδικό Κόμμα από τον Ερντογάν την τελευταία τριετία οφείλεται φυσικά στη χαρισματική φυσιογνωμία του Ντεμιρτάς που απειλούσε το φθαρμένο πρόσωπο του πρώτου, αλλά και στις εκλογικές περιφέρειες που… κυνηγούσε ο Σουλτάνος. Στις περισσότερες κουρδικές επαρχίες δεύτερο κόμμα ακολουθεί πάντοτε το AKP, συνεπώς αν ο Ντεμιρτάς δεν κατάφερνε να μπει στη Βουλή τότε οι βουλευτές θα μοιράζονταν στον Ερντογάν και πλέον δεν θα είχε ανάγκη την οποιαδήποτε συμμαχία. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ενδιαφέρον θα έχει το πώς θα συνεχιστεί η αντιμετώπιση της κυβέρνησης αλλά και της κοινωνίας προς τους Κούρδους.

Τελευταία Νέα