Μπορεί ο καιρός τις τελευταίες ημέρες να παραπέμπει σε φθινόπωρο, στην πράξη όμως ο Ιούνιος εκπνέει, με τους περισσότερους να προγραμματίζουν ή να απολαμβάνουν ήδη οικογενειακές, θερινές αποδράσεις.

Οι ειδικοί εντούτοις προειδοποιούν ότι τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν το καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια των διακοπών στη θάλασσα ή στο βουνό, γι’ αυτό και οι γονείς οφείλουν να μάθουν στα μικρά τους να αναγνωρίζουν τους πιθανούς κινδύνους και να λαμβάνουν μέτρα προστασίας.

«Ασφάλεια όμως δεν σημαίνει υπερπροστασία. Η υπερπροστασία συχνά προκαλεί το αντίθετο αποτέλεσμα» σημειώνουν οι ειδικοί της μη κυβερνητικής οργάνωσης Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος.

Αντιθέτως, η πρόληψη είναι το σημαντικότερο «όπλο» που έχουν οι γονείς ώστε να μπορούν τα μικρά τους να αναγνωρίζουν τις παγίδες. Υπό το πρίσμα αυτό, οι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι το «κολύμπι σώζει ζωές», προτρέποντας τους γονείς να μάθουν στα παιδιά τους από μικρή ηλικία να κολυμπούν.

Ομως, ακόμη και τα πιτσιρίκια που έχουν περάσει τον χειμώνα στο κολυμβητήριο χρειάζονται επίβλεψη. Συνεπώς, οι γονείς δεν θα πρέπει να εφησυχάζουν ούτε όταν τα μικρά τους φοράνε βοηθητικά φουσκωτά –π.χ. μπρατσάκια ή σωσίβια. Σε κάθε περίπτωση, δε, το κολύμπι είναι επικίνδυνο σε πολύ ταραγμένη θάλασσα και σε περιοχές όπου υπάρχει δυνατό θαλάσσιο ρεύμα.

Οσο για τις αγαπημένες βουτιές στη θάλασσα, οι γονείς μπορούν να λένε «ναι» στα πιτσιρίκια που αναζητούν την περιπέτεια, αφού πρωτίστως έχει χαρτογραφηθεί η περιοχή –πρέπει να σιγουρευτούν ότι τα νερά είναι βαθιά και ότι δεν υπάρχουν εμπόδια.

Τα θαλάσσια αθλήματα είναι ακόμη μία αγαπημένη δραστηριότητα μικρών και μεγάλων, όταν βρίσκονται στην παραλία. Σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, όταν δηλαδή τα παιδιά επιδίδονται σε θαλάσσια σπορ ή όταν βρίσκονται σε σκάφη, «πρέπει να φροντίζουμε να φοράνε πάντα εγκεκριμένα σωσίβια και να ακολουθούν τους κανόνες ασφαλείας».

Για εκείνους πάλι που προτιμούν το ψάρεμα, το καλοκαίρι αποτελεί την κατάλληλη περίοδο να περάσουν ποιοτικό χρόνο με το παιδί τους. Μεταξύ άλλων λοιπόν, όπως σημειώνουν οι ειδικοί, οι μεγάλοι θα πρέπει να μάθουν στα μικρά μέλη της οικογένειας τη σωστή χρήση του εξοπλισμού (καλάμι, ψαροντούφεκο κ.τ.λ.).

«Τα μεγαλύτερα παιδιά που κάνουν υποβρύχιο ψάρεμα πρέπει να ακολουθούν πιστά τους κανόνες ασφαλείας, να είναι πάντα συνδεδεμένα με την ειδική σημαδούρα για να διακρίνονται από διερχόμενα σκάφη και πάντα να συνοδεύονται» σημειώνουν οι ειδικοί της οργάνωσης Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος.

Στο βουνό. Ο εξοπλισμός είναι το «Α» στο αλφαβητάρι της ασφάλειας για διακοπές στο βουνό. Τα κατάλληλα υποδήματα και καπέλο είναι απαραίτητα στην πεζοπορία, ενώ το κράνος ασφαλείας και τα σωστά παπούτσια είναι απαραίτητα αξεσουάρ για την ποδηλασία. Εκείνοι δε που επιθυμούν να μυήσουν τα μικρά τους στο rafting οφείλουν να τους φορέσουν εγκεκριμένα σωσίβια και κράνη.

«Γενικά όλα τα αθλήματα του βουνού, όπως είναι η αναρρίχηση, η ανάβαση, η ελεύθερη πτώση κ.λπ., καλό είναι να γίνονται σε οργανωμένες ομάδες υπό την επιτήρηση ειδικών, να ακολουθούνται αυστηρά οι κανόνες ασφαλείας και να χρησιμοποιείται ο κατάλληλος εξοπλισμός» σημειώνουν οι επιστήμονες της οργάνωσης.

Στον «οδηγό» για ασφαλείς διακοπές σε ορεινές περιοχές, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι μια σοφή κίνηση θα ήταν να εκπαιδεύσουν οι γονείς τα παιδιά τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αναγνωρίζουν τα δηλητηριώδη έντομα και ερπετά της περιοχής –όπως είναι τα φίδια και οι σκορπιοί.

Ιδιαίτερα σημαντική συμβουλή, στην οποία οι γονείς πρέπει να δώσουν έμφαση, είναι να μην περπατούν μέσα σε ψηλά χόρτα και να μη βάζουν τα χέρα τους σε χαραμάδες και κάτω από πέτρες. Επιπλέον, είναι σημαντικό να μάθουν τα παιδιά ότι «γενικά τα ζώα γίνονται επικίνδυνα όταν αισθάνονται ότι απειλούνται, είναι άρρωστα ή προστατεύουν τα μικρά τους, την τροφή τους, την κατοικία τους, ακόμα και το αφεντικό τους. Κατά κανόνα, τα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται όλα τα ζώα». Αντίστοιχα, πρέπει να ενημερωθούν σχετικά και με τα δηλητηριώδη φυτά –εφόσον αναπτύσσονται στην περιοχή -, π.χ. μανιτάρια.

Στον δρόμο. Ασχέτως προορισμού, οι διακοπές προϋποθέτουν συχνές μετακινήσεις, γι’ αυτό και είναι σημαντικό να λαμβάνονται όλα τα μέτρα ασφαλείας για μικρούς και μεγάλους. Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία (AAP) συνιστά να μη μεταφέρετε ποτέ το παιδί, ούτε για ένα μέτρο, άδετο στο κάθισμά του ή στην αγκαλιά σας, αρχίζοντας από τη μέρα που φεύγετε από το μαιευτήριο με το νεογνό σε καθισματάκι που βλέπει προς τα πίσω.

Και αυτό διότι «τα βρέφη και τα μικρότερα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πρόκλησης τραυματισμών στο κεφάλι και στον νωτιαίο μυελό, αν βρίσκονται σε κάθισμα αυτοκινήτου προς τα εμπρός αντί σε κάθισμα αυτοκινήτου που βλέπει προς τα πίσω, δεδομένου ότι το δεύτερο παρέχει καλύτερη στήριξη στο κεφάλι τους» υπογραμμίζουν οι επιστήμονες της Ακαδημίας.

Ο τύπος αυτού του καθίσματος πρέπει να «φιλοξενεί» μωρά έως και δύο ετών ή έως ότου να φτάσει το μωρό το ενδεδειγμένο ύψος και βάρος. Μετά την ηλικία αυτή, τα νήπια πρέπει να κάθονται σε ένα κάθισμα αυτοκινήτου που βλέπει προς τα εμπρός με ιμάντες πρόσδεσης.

Σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, τα παιδικά καθίσματα ταξινομούνται σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία και το βάρος του παιδιού, συνεπώς πρέπει να γίνεται η επιλογή του κατάλληλου. Αλλωστε, στην αγορά υπάρχουν καθισματάκια που ανήκουν σε περισσότερες από μία ομάδες, καλύπτοντας έτσι τις ανάγκες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Ολα τα παιδιά κάτω των 13 ετών θα πρέπει να κάθονται στο πίσω κάθισμα, χρησιμοποιώντας ειδικά μέτρα συγκράτησης και προστασίας κατάλληλα για την ηλικία τους, σημειώνουν οι ειδικοί της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας. Εξίσου σημαντικό είναι οι γονείς να διαβάζουν προσεκτικά τις οδηγίες, ώστε να αξιοποιούν τα καθισματάκια κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και φυσικά να μην ξεχνούν να φοράνε και οι ίδιοι ζώνη.