Ταξίδι στην Αθήνα με όχημα το «Θέατρο Express» του Εθνικού

Ένα θεατρικό λεωφορείο, με τίτλο «Θέατρο Express» θα ταξιδεύει από γειτονιά σε γειτονιά για να συναντήσει τους θεατές του, να τους ταξιδέψει στη μαγεία του θεάτρου και να τους κινητοποιήσει.

Aφετηρία του θα είναι το αμαξοστάσιο της ΟΣΥ, στο Γκάζι, στις 5 κι 6 Ιουλίου και σε κάθε στάση του στην Αθήνα θα παρουσιάζει την «Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη. Οι ηθοποιοί Ιερώνυμος Καλετσάνος, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και Φωτεινή Παπαχριστοπούλου θ’ αναλάβουν να ερμηνεύσουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Η παράσταση πραγματεύεται το τρίπτυχο πένθος/ χρέος/ έρως με τον πιο παιγνιώδη κι ευαίσθητο τρόπο. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί με μεγάλη τρυφερότητα τους χαρακτήρες του σύντομου αυτού έργου έτσι ώστε, όποιος τους δει, να μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους.

Όπως σημειώνει η σκηνοθέτιδα «στη δική μας εκδοχή, της Αρκούδας επιδιώκουμε να αναδείξουμε το κωμικό και ειρωνικό στοιχείο του κειμένου και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τους περιορισμούς της θεατρικής μας σκηνής, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα λεωφορείο».

Τα κεντρικά πρόσωπα της παράστασης είναι μια χήρα που κλαίει τον νεκρό σύζυγό της, ένας απόστρατος αξιωματικός και κτηματίας που έρχεται να ζητήσει χρήματα που του χρωστάει ο νεκρός σύζυγος, τα οποία κι ο ίδιος χρωστάει κι αν δεν τα δώσει θα χάσει το κτήμα του σε πλειστηριασμό. Εμφανίζεται επίσης μια υπηρέτρια γεμάτη λαχτάρα για ζωή που αδημονεί να βγάλει το πένθος από πάνω της κι ένα άλογο τρώει κριθάρι στον στάβλο.

Στην συμβολική διάσταση του έργου «Η “Αρκούδα” είναι ο οποιοσδήποτε τρέχει ασθμαίνοντας να προλάβει την καθημερινότητα, να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, να πληρώσει τους φόρους του, να κάνει το καθήκον του, να πληρώσει τα χρέη του. Ο καθένας από εμάς που πνίγεται μέσα στα ζητήματα της καθημερινής ζωής και που, κάποια στιγμή, μέσα στο χάος, στο στρες και στον θόρυβο, αποκτά επαφή με τον εαυτό του και τις επιθυμίες του και δραπετεύει από την ωμή πραγματικότητα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής δραπέτευσης που γίνεται εκούσια ή ακούσια, ο δραπέτης μπορεί να χαρεί, να ονειρευτεί, να ερωτευτεί κεραυνοβόλα κι έτσι να αντλήσει χαρά και δύναμη για να ριχτεί ξανά στη μάχη της πεζής πραγματικότητας», όπως τονίζει η Μαραθάκη.