Οι έμπειροι το ξέρουν. Ενας και μόνο Μαραθώνιος είναι ικανός στον τερματισμό να αφήσει στον δρομέα, μαζί με το μετάλλιο, ως «παράσημα» την εξάντληση από την υπερπροσπάθεια, τα πονεμένα πόδια, τις φουσκάλες και τα μαυρισμένα νύχια στα δάχτυλα των ποδιών, μαζί με μεγάλη πείνα. Μέσα σ’ αυτήν την ταλαιπωρία υπάρχει κι ένα καλό όμως. Πέρα από την απονομή του τίτλου του μαραθωνοδρόμου βέβαια. Κάνει τον αθλούμενο άτρωτο απέναντι σε κρυώματα και κοινές ασθένειες. Αυτό επιβεβαιώνει νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στους «Νew York Times» και καταρρίπτει τον μύθο επικρατούσε μέχρι σήμερα.

Για δεκαετίες, οι περισσότεροι ειδικοί, προπονητές και αθλητές, συμφωνούσαν με την Ελληνίδα που φωνάζει στα παιδιά της να παίρνουν ζακετούλα όταν τελειώνουν μια έντονη φυσική δραστηριότητα. Κι αυτό γιατί ήταν πεπεισμένοι πως ένας δύσκολος αγώνας τρεξίματος ή κάποια άλλη απαιτητική γυμναστική, μπορεί να αφήσει το σώμα τόσο κουρασμένο, που ουσιαστικά να καταστεί ανίκανο να καταπολεμήσει τους ιούς και τα άλλα μικρόβια που προκαλούν λοιμώξεις στον οργανισμό. Τώρα, ωστόσο, ειδικοί από το Πανεπιστήμιο του Μπαθ στην Αγγλία έρχονται για να αντιστρέψουν τον άτυπο αυτό κανόνα. Στο άρθρο τους που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα στην επιθεώρηση Σύνορα στην Ανοσολογία, ανέλυσαν μια μεγάλη ποικιλία πρόσφατων ερευνών και χρησιμοποίησαν τις παρατηρήσεις τους για να φτιάξουν μια νέα θεωρία για το τι προκαλεί ανοσία μεσοπρόθεσμα.

Χρησιμοποίησαν ως βάση τους τις μετρήσεις σε μαραθωνοδρόμους και υπερμαραθωνοδρόμους της δεκαετίας του 1980, σύμφωνα με τις οποίες τα ανοσοποιητικά κύτταρα συσσωρεύονταν σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Μετά τους αγώνες, τα επίπεδα των κυττάρων αυτών ήταν αυξημένα, αλλά με το πέρασμα των ωρών μειώνονταν σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα απ’ ότι πριν από την εκκίνηση του αγώνα. Στη συνέχεια, οι άγγλοι επιστήμονες στράφηκαν σε πιο πρόσφατες έρευνες που χρησιμοποίησαν βελτιωμένες τεχνικές στα πειράματά τους, κάνοντας δοκιμές σε ποντίκια. Διαπίστωσαν πως τα πειραματόζωα που έτρεχαν στις ρόδες για μεγάλο χρονικό διάστημα, στη συνέχεια ανέπτυσσαν ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα κι ακόμα και οι πιο ευαίσθητες περιοχές του οργανισμούς τους θωρακίζονταν με νέα κύτταρα που ανακατευθύνονταν προς τα εκεί μέσω του αίματος.

Βέβαια, το αν το συγκεκριμένο φαινόμενο συμβαίνει και στους ανθρώπους, παραμένει άγνωστο, αλλά οι ειδικοί είναι αισιόδοξοι, μιας και το σενάριο αυτό ίσως εξηγεί το πώς τα επίπεδα ανοσίας στους μαραθωνοδρόμους ανεβαίνουν τόσο πολύ μετά τους αγώνες, πριν επιστρέψουν στα κανονικά επίπεδα έπειτα από 24 ώρες. «Το σώμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα κύτταρα τόσο γρήγορα. Οπότε πρέπει να επιστρέφουν στο αίμα από κάπου» επισημαίνει ο δρ Τζέιμς Τέρνερ, συνεπιμελητής της έρευνας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ.

Μαζί με τον συνάδελφό του δρα Κάμπελ ελπίζουν πως σε μελλοντικά πειράματα σε ανθρώπους θα καταφέρουν να ερευνήσουν διεξοδικά την πορεία των κυττάρων που αυξάνουν την ανοσία στους αθλητές και να εξηγήσουν πώς επηρεάζουν την υγεία όσων παίρνουν τους δρόμους. Προς το παρόν όμως, εμμένουν στη σημασία της άσκησης. «Οι δρομείς δεν θα πρέπει να αναβάλλουν την προπόνηση φοβούμενοι για την κατάσταση του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Η άσκηση του κάνει καλό», καταλήγει ο δρ Κάμπελ.

Τελευταία Νέα