Είναιφανερό πως όσο βαδίζουμε προς τις εκλογές –ευρωεκλογές και εθνικές –η πολιτική σκηνή θα χαρακτηρίζεται από έντονη αντιπαράθεση και ενδυνάμωση των δύο πόλων, Δεξιάς και Αριστεράς. Βλέπουμε, από τη μια, τη Νέα Δημοκρατία να κινείται προς πιο συντηρητικές επιλογές προκειμένου να συγκρατήσει απώλειες προς τα δεξιά της και έναν ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, που, επειδή δεν μπορεί να προχωρήσει σε οικονομικές παροχές, ανοίγει τη συζήτηση για διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, φέρνει τη συμφωνία με τα Σκόπια κ.τ.λ., θέλοντας να δημιουργήσει ρήγμα στα εσωκομματικά της αντιπολίτευσης. Την ίδια ώρα φαίνεται ότι το διαζύγιο ΚΙΝΑΛ – Ποταμιού είναι αναπόφευκτο. Δεν μπόρεσαν τα δύο κόμματα να βρουν τον βηματισμό τους και είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη για τους 212.000 πολίτες που συμμετείχαν στη διαδικασία εκλογής αρχηγού. Κατά συνέπεια, αυτό που θα έπρεπε κάποιος να σκεφτεί πολιτικά είναι τι χρειάζεται για το μέλλον και πώς θα μπορέσουμε να απευθυνθούμε στους πολίτες του ευρύτερου μεσαίου χώρου οι οποίοι αισθάνονται σήμερα πολιτικά άστεγοι.
Αυτό στο οποίο επιμένω εδώ και καιρό και λέω είναι ότι χρειάζεται ένα ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κόμμα που να πιστεύει ότι βασικός μας στόχος είναι να θεραπεύσουμε τις πληγές που δημιούργησε η χρεοκοπία, ότι επιβάλλεται να αφήσουμε πίσω τους διχασμούς του παρελθόντος οι οποίοι οδήγησαν μόνο σε εθνικές ήττες, ότι ήρθε η ώρα της επανασύνδεσης του πολιτικού συστήματος με τους πολίτες. Κανείς δεν ρωτά τον κόσμο για τα μεγάλα του προβλήματα και γι’ αυτό τον λόγο δεν εμπιστεύεται πλέον τα κόμματα. Τέλος, θα πρέπει να δώσουμε το όραμα που θα δείχνει τον δρόμο τον οποίο πρέπει η Ελλάδα να βαδίσει. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ώρα ο πρόεδρος Μακρόν με την ίδια πολιτική ατζέντα κατάφερε να εμπνεύσει φέρνοντας κάτι καινούργιο στη γαλλική πολιτική σκηνή και προσπαθώντας να χτίσει συμμαχίες σε κάθε χώρα.
Οσο, λοιπόν, περνάει ο καιρός και πλησιάζουμε στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές θα βλέπουμε να μεγαλώνει η ανάγκη για την ύπαρξη ενός ισχυρού μεσαίου χώρου. Και πολύ περισσότερο θα το βλέπουν και οι πολίτες. Μεσαίος χώρος που είναι αναγκαίος για να υπάρξει ισορροπία στο πολιτικό σύστημα και τεχνικά απαραίτητος καθώς πλέον έχουμε εισέλθει σε μια μόνιμη περίοδο συνεργασιών. Ας μην ξεχνάμε ότι σύντομα θα έχουμε εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Ως χώρα χρειαζόμαστε συμφιλίωση και όχι διχασμό. Πολιτική εντιμότητα και όχι λαϊκισμό.
Για την ανάγκη αυτή –που μόνο μια τρίτη πολιτική πρόταση μπορεί να καλύψει –οφείλουμε να δουλέψουμε και να συστρατευτούμε όλοι όσοι ανήκουμε στον χώρο του προοδευτικού φιλελευθερισμού.
Ο Χάρης Θεοχάρης είναι ανεξάρτητος βουλευτής και πρώην γενικός γραμματέας Πληροφορικών Συστημάτων και Δημοσίων Εσόδων
