Το ποδόσφαιρο δεν είναι το πιο δίκαιο σπορ. Ο καλύτερος μπορεί να ηττηθεί από τον πιο πονηρό, ο τεμπέλης ποδοσφαιριστής μπορεί να γίνει ο ήρωας του αγώνα σκοράροντας ένα γκολ στο τέλος, η τύχη είναι πολλές φορές σημαντικότερη από την ποιότητα. Ολα αυτά ο κάθε ποδοσφαιρόφιλος τα γνωρίζει και ίσως για αυτό να συναρπάζεται παρακολουθώντας το φετινό Μουντιάλ: γιατί, για την ώρα, αφήνει σε όλους μια παράξενη αίσθηση μιας αναγκαίας και σπάνιας δικαιοσύνης.

Τιμωρία

Δεν λέω ότι κερδίζουν πάντα οι καλύτεροι –το μαχητικό Περού σαφώς και αδικήθηκε στις ήττες του από τη Γαλλία και τη Δανία: δεν άξιζε να χάσει κανένα ματς από τα δύο. Ομως η μέχρι τώρα έκβαση των ομίλων και ο σχηματισμός του ταμπλό της φάσης των 16 αφήνει τη βεβαιότητα ότι όποιος κάνει λάθη τα πληρώνει. Οσο πιο μεγάλα είναι αυτά, τόσο πιο μεγάλη είναι η τιμωρία του.

Ταπεινή

Η Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος, που παίζει όλα τα ματς για να τα κερδίσει με 1-0, δεν άξιζε να πάρει την πρωτιά στον όμιλό της. Πολύ περισσότερο της άξιζε η δοκιμασία που της έλαχε: θα παίξει με την Ουρουγουάη, που κάνει ακριβώς ό,τι και η ομάδα του Σάντος αλλά το κάνει καλύτερα –απόδειξη ότι δεν έχει δεχθεί γκολ στη διοργάνωση. Η Ρωσία, που από την Ουρουγουάη έχασε με κάτω τα χέρια, θα βρει απέναντί της την Ισπανία κι όχι μια ομάδα εύκολη, όπως συχνά συμβαίνει με τους γηπεδούχους στα πρώτα νοκάουτ ματς. Η Κροατία, που κέρδισε και τα τρία παιχνίδια της στον όμιλο (ακόμα κι αυτό με την Ισλανδία, που δεν το είχε ανάγκη), ανταμείβεται έχοντας ως αντίπαλο στην επόμενη φάση την ταπεινή Δανία κι όχι κάποιο μεγαθήριο. Και οι Γάλλοι θα πρέπει να αναμετρηθούν με τους Αργεντινούς σε ένα ματς που αποτελεί ένα είδος τιμωρίας και για τους δυο.

Ρόχα

Οι Αργεντινοί δεινοπάθησαν για να προκριθούν: ακόμα και στο ματς με τη Νιγηρία, που ο Μέσι ξύπνησε κι έκανε πολλά (αποδεικνύοντας πως σίγουρα δεν είναι αυτός το πρόβλημα της Αργεντινής), η ομάδα του Σαμπάολι πήρε τη νίκη μόνο στο τέλος με ένα γκολ που πέτυχε με το δεξί ο αριστεροπόδαρος Ρόχα, στόπερ που βρέθηκε να παίζει σέντερ φορ στο τέλος για λόγους απόγνωσης. Η Αργεντινή προκρίθηκε μεν, πλην όμως της άξιζε να βρει μπροστά της μια ακόμα δοκιμασία διότι προκαλεί τους θεούς του ποδοσφαίρου με όσα κάνει –κι όταν μιλάω για θεούς δεν αναφέρομαι στον Μαραντόνα, που γελοιοποιείται σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση παριστάνοντας τον ευσυγκίνητο σούπερ οπαδό. Η Αργεντινή προκαλεί τη λογική. Εχει στη σύνθεσή της έναν απόμαχο 35 χρονών, που παριστάνει τον κόφτη: τον λένε Μασεράνο και απλά θυμίζει τον ποδοσφαιριστή που βλέπαμε στην Μπαρτσελόνα. Εχει έναν φορ που απλά μπερδεύει τον Μέσι, είτε τον λένε Αγουέρο, είτε Ιγκουαΐν, αυτό κάνει. Κι έχει και μια άμυνα που τρέμει παίκτες που λέγονται Μούσα και Μόζες –ποιος θα το ‘λεγε. Η Γαλλία θα αποδειχθεί ή τιμωρία της ή ευκαιρία για την ανάστασή της: όπως και να ‘χει, μετά το τέλος του σαββατιάτικου ματς δεν θα τη συνοδεύουν πλέον απορίες.

Ντεσάμπ

Και η Γαλλία όμως άξιζε ένα είδος τιμωρίας και η Αργεντινή, που ποτέ δεν είναι εύκολος αντίπαλος, προέκυψε την κατάλληλη στιγμή. Η Γαλλία μέχρι τώρα στο Μουντιάλ ακολούθησε την ίδια τακτική που μας είχε δείξει προ διετίας στο Euro που διοργάνωσε: άλλαξαν απλά τα ονόματα των αντιπάλων της. Στο Euro ξεκίνησε νωθρά κερδίζοντας τη Ρουμανία με γκολ στο 90′: τώρα κέρδισε με τρόπο ανάλογο την Αυστραλία. Στο Euro συνέχισε παίζοντας χειρότερα: λύγισε την Αλβανία στις καθυστερήσεις –τώρα απλά νίκησε το Περού χωρίς να κάνει τίποτα παραπάνω από τα απαραίτητα. Τέλος, και στο Euro και στο φετινό Μουντιάλ στο τρίτο ματς έφερε μια λευκή ισοπαλία (προ διετίας με την Ελβετία, τώρα με τη Δανία) για να πάρει απλά την πρωτιά εν μέσω αποδοκιμασιών και σφυριγμάτων. Ο Ντεσάμπ επιδιώκει το μάξιμουμ με το λιγότερο ρίσκο. Εναντίον της Αργεντινής δεν χωράνε κυνικές προσεγγίσεις: αν η ομάδα του παίξει ποδόσφαιρο δεν έχει να φοβηθεί και πολλά. Αν όχι, θα πάει σπίτι.

Γερμανία

Ομως η μεγαλύτερη απόδειξη της δικαιοσύνης που χαρακτηρίζει το φετινό Μουντιάλ είναι ο αποκλεισμός της Γερμανίας. Η νίκη της ομάδας του Γιόαχιμ Λεβ με τη Σουηδία έδωσε τη δυνατότητα σε όλο τον πλανήτη να απολαύσει και ίσως να χειροκροτήσει τη γερμανικότητα (δηλαδή το χάρισμα των Γερμανών να κυνηγάνε μια νίκη μέχρι το τέλος με όπλο την πίστη τους), όμως από εκείνο το ματς είχε φανεί πως πέραν αυτής, αυτή η Γερμανία δεν είχε τίποτα άλλο. Στο Μουντιάλ της Ρωσίας είδαμε μια Γερμανία που δεν μπορούσε να σκοράρει –γεγονός απίστευτο για την ιστορία της. Η αντίδραση που είχε με τη Σουηδία της έδωσε μια νίκη, που έκανε (κακώς…) την εμφάνιση να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Ο Λεβ κατάλαβε το κακό που πλησίαζε κι άλλαξε για τρίτη φορά την ενδεκάδα, κάνοντας όμως την ομάδα του ακόμα χειρότερη. Τα νέα παιδιά που έφερε στην Εθνική έπρεπε να έχουν τη δίψα των παλιών που έγιναν παγκόσμιοι πρωταθλητές: όμως ο Κίμιχ, ο Βέμερ, ο Γκορέτσα από παίκτες όπως ο Λαμ, ο Σβαϊνστάιγκερ και ο Κλόζε μπορούν μόνο να ζητήσουν αυτόγραφα.

Νόιερ

Το δεύτερο γκολ που πετυχαίνει η Νότια Κορέα στις καθυστερήσεις μαρτυρά όλη τη διαφορά της Γερμανίας του 2014 με τη φετινή. Το 2014 ο τερματοφύλακας Νόιερ στον τελικό με την Αργεντινή δεν δίσταζε να ανεβαίνει στη σέντρα παίζοντας με τα νεύρα των αντιπάλων, που δεν μπορούσαν να πάρουν την μπάλα και να τιμωρήσουν την έπαρσή του. Χθες κατέβηκε για να βοηθήσει τους επιθετικούς, οι Κορεάτες τον έκοψαν, έφυγαν στην αντεπίθεση και σκόραραν στο άδειο τέρμα: κανείς τους δεν τον φοβήθηκε –ίσα ίσα.

Τεχνολογία

Το ναυάγιο των Γερμανών είναι ιστορικό, κυρίως αν σκεφτεί κανείς ότι το Μεξικό δέχθηκε τρία γκολ από τη Σουηδία –αν η ομάδα του Λεβ απλώς κέρδιζε θα είχε προκριθεί. Ομως ο αποκλεισμός των Μεξικανών που κέρδισαν την παγκόσμια πρωταθλήτρια στην πρεμιέρα θα ήταν άδικος. Και σε αυτό το Μουντιάλ για την ώρα αδικίες δεν υπάρχουν. Θερίζεις ό,τι σπέρνεις. Κι αν κάποιος διαιτητής επιχειρήσει να σε βοηθήσει, παρεμβαίνει το VAR, χάρη στο οποίο μέτρησε χθες το πρώτο γκολ της Νότιας Κορέας. Η τεχνολογία, που τόσο οι Γερμανοί εκτιμούν, τους έπαιξε ένα σκληρό παιχνίδι…

Τελευταία Νέα